Vahit Nasufi: Rruga e pavarësisë

Vahit Nasufi

 

RRUGA  E  PAVARËSISË

 

- Me rastin e dhjetëvetorit të Pavarsisë -

 

Krejt Kosova n`këmbë është ngritë,

Dy mijë vjet boll kem pritë,

Të drejtat tona do t`i kërkojmë,

Me Kushtetutë që na takojnë!

 

Tetëdhjetë e njëshi, ishte atëherë,

Stina e vitit ishte pranverë,

Rrugëve të gjëra dhe të gjata,

Kosovarët në demonstrata!

 

Për të drejta dhe liri,

Në demonstrata plak e ri,

Rrugve e shesheve të çdo qyteti,

Marshojnë përpara si valë deti.

 

Të bashkuar meshkuj e femra,

Brohorisin të gjithë nga zemra,

"Republikë! Kushtetutë!

Qoftë me hatër, qoftë me luftë".

 

Përpjetë çojnë dy gishta të dorës,

Për demokracinë e Kosovës,

Demonstrata n`Europë dhe Amerikë,

Kërkojnë Kosovën - Republikë!

 

I çojnë të fala okupatorit,

Të largohet pre teritorit,

S`është Kosova - Djep i Sërbisë,

Por, është tokë e Dardanisë.

 

Largo prej këtu milicë dhe ushtri,

Nuk u njohim si qeveri,

Nuk durojmë dot robëri,

Ose vdekje - ose liri!

 

Demonstruesve ballë për ballë,

Policia para u ka dalë,

Për ndihmë u vijnë edhe ushtarët,

Por, nuk ndalen kosovarët!

 

Hjedhin gaz që sjellë lot,

Shpërndahuni - thonë se e keni kot,

Rrahin shajnë dhe torturojnë...

Kurrë Kosovën nuk ua lëshojmë!

 

Nuk ka forcë që na shpërndanë,

Njëri - tjetrit do t`i rrijmë pranë,

Të bashkuar do të luftojmë,

Deri sa Kosovën ta çlirojmë!

 

Lajm të rrejshëm çojnë n`Bruksel,

Shqiptarët - thonë janë kriminelë,

I kanë të drejtat, dhe lirinë,

Duan t`bashkohen me Shqipërinë!

 

Me milicë dhe ushtarë,

Bëjnë masakër të pa parë,

Shkelin tanket mbi shqiptarë,

Shtëpitë e tyre n`flakë e zjarr!...

 

Në mars të vitit nëtëdhjetë e tetë,

Në Prekaz, u bë masakër e vërtetë,

Atje Jasharajt u masakruan,

Kufomat me gjak u mbuluan!...

 

Dhe n`masakrën e Reçakut,

Shumë rrëkeja u nisën prej gjakut!

Dhunë e tmerrshme, si në atë vend,

Në botë s`ka ndodh, s`mbahet mend!

 

Një vëzhgues ndërkombëtar,

Kur pa plojën mbi shqiptarë,

Lajmëroi Brukselin menjëherë,

E kishte emrin Viliam Volker!

 

Nga sulmet e egra të barbarive,

U bënë shumë varreza masive,

Pa zgjedh moshë, as ghini,

Midis tyre dhe shumë fëmijë!...

 

Nga Beogradi urdhërohen,

Nxënsit shqiptarë të helmohen,

Djemt e rinj, të kastrohen,

Që shqiptarët të mos shtohen!

 

Mbi shqiptarë ushtrohej dhuna,

U dëbuan shumë nga puna,

Që ky popull analfabet të mbetet,

Mbyllën shkollat dhe fakultetet!

 

Të mos ndalet dhuna e krimi,

Të pengohet përparimi,

Të mbyllet radioja, televizioni,

Të gjithë gazetat, informacioni!...

 

Por, kosovarët nuk friksohen,

S`e kanë mendjen të dorzohen,

Natë e ditë - thonë do t`luftojmë,

Në tokën tonë, t`lirë të jetojmë!

 

Shumë të rinj ranë viktima,

Shumë fëmijë mbetën jetima,

Por, lirija nuk dhurohet,

Pa derdh gjak ajo s`fitohet!

 

Vetë Kosova është trimëreshë,

Ajo e ka dhe një mikeshë,

Amerikën fuqi botërore,

Për çdo ndihmë e gatshme prore.

 

Një ushtri të fortë e kemi,

I prinë Hamza dhe Ademi,

UçK - ja, si rrufeja,

Korrë fitore nëpër beteja!

 

Sërbisë nuk iu realizua plani,

Bombardohej prej aeroplani,

Kur binte terri kah mesnata,

Ku nuk e pristre, i binte granata.

 

Pësoi disfatë të madhe shumë,

Kur e pa me kë ka punë,

Në Kosovë më nuk qëndroi,

Mblodh ushtrinë edhe shkoi!

 

Lirinë e shtrenjtë që e fitoi,

Me gjak trimash e pagoi,

Që t`mos preken më shqiptarët,

N`Kosovë erdhën ndërkombëtarët,

 

Analfabet askush nuk mbeti,

U rihap shkolla dhe fakulteti,

Për t`lexuar lajme t`vërteta,

Tani e lirë shtypet gazata!...

 

U ndal dhuna dhe presioni,

Rifilloi punën radio - televizioni,

Në vend të vet çdo kush punon,

Edhe flamuri i lirë valon!...

 

Një prijës t`madh e pat Kosova,

Presidentin Dr. Ibrahim Rugova,

Mirë udhëhiqte politikën,

Krijoi miqësi me Amerikën.

 

Për Kosovë shumë kontribuoi,

Por, një smundje e rëndë e kaploi,

Para kohe jetë ndërroi,

Pavarësinë e saj nuk e shijoi.

 

Për Pavarësinë e Kosovës,

Punojnë pasardhësit e Rugovës,

Me mençuri dhe përkushtim,

Për t`realizuar t`vetmin qëllim.

 

Kanë dhënë fjalën edhe besën,

Asnjë shqiptarë t`mos humbë shpresën,

Një ngjarje historike Kosovën e pret,

Pavarësia e saj, n`derë troket!

 

Ditë e diel, më shtatëmbëdhjetë,

Në muajin shkurt, dy mijë e tetë,

Shpalli Kosova - Pavarësinë,

Me gisht në gojë e la Sërbinë!

 

Idealet e tyre për liri,

Me luftë krijuan shtetin e ri,

Me unitet, e qëndrim stoik,

U bë Kosova shtet i lirë demokratik!

 

Një shtet i ri në Ballkan,

I Pavarur dhe Sovran,

N`vete ka Kushtetutën, ka Ëmblemën,

Ka Flamurin, Himnin, Stemën!...

 

Festojnë shqiptarët kudo që janë,

Gëzim të madh në shpirtë e kanë,

Jehojnë këngët, hidhen vallet,

Flakë të kuqe lëshojnë rafalet!...

 

Shtet pas shteti prej mbarë botës,

Pavarësinë ia njohin Kosovës,

Ia uron gjith bota mbarë,

Me fat sheti i ri shqiptar.

 

Smundje t`rëndë mori Sërbia,

Diagnozë është „Pavarësia“!

Konsiliumi mjekve "Smundja s`ka shërim,

Kështu do t`mbetet, deri në amshim"!