Xhavit Gasa: Amanet i Skënderbeut

Xhavit Gasa

 

KY DIMËR I GJATË

 

Të lodhura pemët nga ky dimër i gjatë,

kërkojnë t'veshin kostumin e pranverës

drurë rrëzuar nga erërat plot me zgavra,

merimanga që thurin rrjeta për insektet.

 

Rrallë në lisa të vjetër gjen kërpudha,

që ndër shekuj njeriu prodhoj eshkën,

zjarrin e eshkës se shuan shiu e furtuna

dimri i gjatë nuk e ndal dot  pranverën!

 

 

AMANET I SKËNDERBEUT

 

Shekujt piskamat e lirisë i mblodhën,

përzier me krismat e pushkëve në beteja,

ndër luftra u rritën bij e bija të Kosovës,

për ta hidhet vallja e kënohet kënga!

 

Shamiqendisura si zambak Prizreni,

flokëgërshetat stërmbesat e Shotës,

shtatlartët  si lisa stërnipat e Azemit,

këndojnë e hedhin valle lirisë së Kosovës!

 

E gëzofsh për jetë e mot Kosovë lirinë,

vaditur me gjak trimash nëpër shekuj,

do të këndojmë për Kosovën e Shqipërinë,

çdo pëllëmbë truall amanet i Skënderbeut!

 

 

AS FRUTA AS GJETHE

 

Po shtohen çdo ditë minjtë e majmur,

kope qensh bredhin me njeri tjetrin zihen,

emra deputetësh të nje familje dhe fisi,

oksigjeni tretet s'gjen strehë as në pyje.

 

Shtëpia e mure-kalbur mbuluar me gjethe,

merimangat thurin rrjeta gjahu te  vrimat,

larvat e vjetra ringjallen lëviznin si vemje,

pranverës i mbyllen portat rikthim dimrash.

 

Fletë votimesh shkruar me emra krimbash,

mbushin bokset e kartonave prej letre,

pemtores me pemë plot fruta me vrima,

bujqërit nuk i marrin dot as fruta as gjethe.