Rrustem Geci: Heroika

Rrustem Geci

H E R O I K A

Poemë për Kryengritjen e vitit 1981

Tek po pija kafenë e mëngjesit,

një zë shumëzohej nga qyteti;

lashë kafenë dhe dola në rrugë

Në Prishtinë, kudo kryengritje

Ajo këngë e zëshme e Kosovës,

ai zemërim gjigant i studentëve,

bekimin e kishte nga populli,

nga vuajtja e tij dhe padrejtësia.

O sa heroik ishte himn i rinisë!

O sa e bukur mu duk Prishtina!

Me të tëra ato duar të bëra grusht

E pashë urtësinë e një vullkani.

Unë, më i vogli poet i Kosovës,

një qytetar i thjeshtë dhe pa tituj,

mblodha vetë disa pika të gjakut

që ai mars-prill 1981 të shkruhet!...

Studentët, loçkat e shpirtit,

më të mirët e kombit, më të

dashurit; më të patremburit,

thyen xhama, pasqyra, orendi,

goditën figurën e pushtuesit,

për ta nxjerrë në shesh të

vërtetën, dhe atë ferr të bërë.

Në kryengritjet 1968 – 2000

mbi rininë trime të Kosovës

u sul e gjithë ushtria e serbit,

individë të muzgut, karkalecë-

policë me medaljone krimesh,

njerëz me urejtje të përtejme

specialistë të ndëshkimeve,

titistë me babë dhe me bir,

udbëistë të çajtoreve, berberë

miq të armiqve të sofistikuar,

drejtorë bankash, komunistë,

gjykatës me pozita në shtet-

iu vërsulën rinisë së Kosovës,

moshës sonë më trimërore...

Në ato vite të kryengritjeve

dhe të urtësisë së vullkanit,

një natë në Prishtinë , në

Tavnik e në Ferizaj, në Pejë

e Prizren , në Gjilan dhe në

Gjakovë, në Tetovë e Ulqin,

në Prizren e Skënderaj, në

Preshevë e Kumanovë, në

Mitrovicë dhe në Medvegjë

edhe ëndërrat kullonin gjak...

Prej se njihen të mbjellat

dhe prej se njihen të korrat,

Kosova të bukurën e saj e ka

në gjuhë, në armë, në luftë, -

flisnin gjyshet dhe gjyshërit...

Nëpër traktet e viteve 1981

të çdoditshme ishin thirrjet;

vullneti i popullit nuk shkilet,

vullneti i popullit nuk jepet,

vullneti popullit nuk shuhet,

as me tanke, e as me burgje

Kosova s´heq dorë nga liria!...

Në ato vite të pushtimit serb

shqiptarët ishim të kërcënuar

natën, ditën, në rrugë, në punë;

sulmoheshin shkollat shqipe,

mielli dhe buka; mësuesi dhe

libri, emri e mbiemri, identiteti

sulmoheshin veshjet, dasmat

kostumi dhe veturat, punët e

ditës, ndenjat e vona, njerëzit

e zakonshëm, të mbjellat dhe

të korrat, të drejtat për festat

fëmijët na i arrestonin, sa herë

I kremonim festat e betejave...

Në ato vite të pushtimit serb

serbët pakicë na gjenociduan,-

të përkrahur nga Beogradi,

shtienin në çdo gjë shqiptare,

vrisnin që të shpërnguleshim

nga tokat tona stërgjyshore.

Në ato vite të gjenocidit serb

në sofër të familjes shqiptare

mungonin fëmijët, shija dhe

ngjyra e një Kosove të lirë!

Në Kosovën e atyre viteve

Prishtina, kryengritësja jonë,

u ngrit lotët t´i kthejë në gurë,

në grushta, në armë, në beteja!

Zullumi këputet prej së trashi

-shkruan në librin e urtësisë

Prishtina , trimja e Kosovës,

pështyn ekranin e televizorit,

natën e zezë pis dhe ngrihet

shtypjen me grusht ta mbysë!..

Vlimeve të mëdha të Kosovës

kryengritësja kudo na thërriste

të bëhemi me më shumë duar

dhe më me shumë grushta!...

Preshevë, Shkup dhe Tetovë,

të mblidhemi në sheshet tona,

që Kosovën ta bëjmë të lirë,

të bukur dhe të përbashkuar!..

Kosovë, bëje dorën grusht!

Është çasti i sprovës sonë,

mbaje sqimën, mos u tremb!

Prishtina sonte s´ ka gjumë,

ajo na do të jemi në betejë

dhe kudo ku ka një prangë

të shtjejmë mbi pushtuesin...

Unë, më i vogli poet, më i

vockli, një banor i Kosovës

i mblodha ca pika të gjakut

kjo poemë të mos humbasë.

Kosovë, sonte nuk jam poet,

sonte jam i njëjtë si gjithë të

tjerët, kam aq gjak në trup

që të jem së bashku me ju...

Prishtinë, e bukura e atdheut,

këngën mos e le të të ikë,

mbaje fort dhe shtrëngoje,

është gjakja jonë e shpirtit!

Kosovë, te ti jam më afër ajrit,

Më afër ujit më afër frymës,

Më afër betejave dhe flamurit,

dhe më afër dheut dhe atdheut!..

Këngë të lirisë, këngë trazirash,

Kryengritja fillon tek shtëpitë

Në shesh i kemi djemtë e lirisë

Bijtë e dardanisë së lashtë, bijtë

e Çamërisë; labeatët e Ulqinit,

Këtu kemi Shkupin e Prevezën

dhe Preshevën deri në Nish!...

Prishtina sonte nuk ka gjumë,

Ajo është e tëra në sheshet e

saj, populli ynë është atdhetar,

Tokat e tij ai nuk di t´i falë!..

Armik, kot qahesh për fitoren

tonë, zullumi këputet prej

së trashi, atë e thotë populli

se ti preke atë që s´ preket,

dhe shkele atë që s´shkilet?!

S´njoh dashuri më të madhe

Se liria, se dheu i atdheut

U ngrita nga birucë e burgut

Ti mar tokat që ti m´i more!

Se prej këtu e këtej unë jam

zot i tokave të mia, i qiellit

Shqipërinë kam dhé e atdhe

përderisa të ketë diell e yje!...

Serbi, famën e prangave tua

e rrëzuam, të quem në Hagë

Dhe atje ty të dhanë dënim

Për krimet tua të përtejme

Plagët janë të freskëta, kur

policët tu gajaseshin, tiiiiiiii,

kur na i dhunonit grtë e vajzat!

Serbi, armike e kombit tim!

Ti preke barkun e butë të

grave tona, pikën më të

ndjeshme të së bukurës së

njeriut! Zullumi këputet prej

sëtrashi!Këtë e thotë populli

Kosova lirinë e ka Shqipëri!..

Të gjitha kohërave gjak u dhamë

në beteja luftash e burg të rëndë

i vumë plisin Kosovës Dardane

në Trojën e parë Trojën e ndanë,

në Trojën e dytë Trojën e vranë

në Trojën e tretë turqit na ranë

Të gjitha kohërave gjak u dhamë

të lirë të rrojmë në vendin tonë

gjak dhamë për tokë e për qiell

gjak dhamë të rrojmë më mirë!..

Të gjitha kohërave gjak u dhamë

vet të jemi zot në atdheun tonë

që diellit t´i themi mirëmëngjes

dhe lirisë t´i themi këtu të kem!..

Rrustem Geci - Prishtinë, mars-prill, 1981

THOTI I ATLANTIDËS FLISTE SHQIP

- Poezi sipas librave të Thotit nga Atlantida

Perëndia më bekoi me emrin, Thoti

Mua, krijuesin Prijetar të Numrave

dhe Teorisë së Relativitetit, shpiksin

e Matematikës, e të Kordinatave në

Fizikë dhe në Astronomi, shpiksin

e ADN-së, shkrimtarin e 45 veprave

botuar në pllaka të Esmeraldit. Mua

të besuarin e Dhomave të Amentit,

Unë krijuesi i “Këngëve hymnore”,

I këngëve të dy botëve njerëzore

Perënditë ma dhanë çelësin e lirisë

Më zgjodhën Perëndi të njerëzimit

Unë kisha pirë tëra kupat e njohurive

të zotave të tokës dhe të gjithësisë.

Unë pyes, pse edhe pas 5 mijë vjetësh

vjetësh qytetërim pellazgo-atlantidë

ndalohet të lexohem nga njerëzimi

vetëm pse unë vij drejt e nga shpirti

Pellazgo-Atlantidë e qytetërimi im!...

Kohë e shkuar, kohë plot kujtime

më kthen në mëngjeset e së kaluarës

agimeve mitike me mjegull e shi

e mendja më lundron nëpër antikë...

Ç´farë të them për Bijtë e Atlantidës

për stërgjyshërit e mi të Keorit e të

Undalit. Jam Thoti, Zot i shpallur

nga zotat e jetës dhe të vdekjes dhe

Jam i lirë nga vdekja dhe nga jeta!...

Jam Thoti ai urtaku në Arkën e Noes

Ai që i që i shkroi të gjitha udhëtimet

Katër motra yll, bija të pellazgëve

atlantide, iliriote, Epirote e dardane

Të shndërruar në abetare të para të

njerëzimit, dëshmojnë se unë Thoti

flas Shqip dhe në shqip shkruaj libër

Botimi i librave të mi nëpër pllaka

Esmeraldi, më shndërruan në Libër

në Kryeperëndi të tërë njerëzimit!..

Këtë besim të perëndive do ta quaj

dhuratën më të çmuar të botnave..

Jo rastësisht i fitova çelësat e jetës

të jem i lirë nga jeta dhe vdekja.

Vetë zotërat më zgjodhën, Perëndi

Në Qendrën e pambërritshme, mua

më liruan nga Dhomat e Amantit

ku roje bëja pranë mistereve të botës!...

Jam Thoti jam dëshmitar i ngjarjeve

të mëdha, banor i gjallë i Atlantidës

Perëndia mua më deshi dhe m´i dha

çelësat e dy botëve!Më liroi prej

jetës dhe vdekjes, të jem Krijuesi

Më i plotëfuqishmi i Njerëzimit tuaj.

Jam Thoti, kryeperëndia njerëzimit

Keopsi kur vdiq një libër timin e

mori me vete, që ta ketë në përjetësi

si pasuri të botës që ai i përkiste!...

Jam dëshmitar i mistereve të mëdha

Atlantida dhe banorët e saj, vajtën

në përjetësi. Unë Thoti , kam pirë

shumë lëng drite nga kupa e dijeve

dhe nga kupa e fshehtësive tokësore

Falë tyre unë i fitova dy botët e mia

Mençuria ime më njohu, Perëndi!

Vallja e vezëve dhe gurëve mbi rërë

Kurrë nuk më ka pëlqyer, për shkak

të betejës së vezëve në garë me Gurët.

Thoti,jo rastësisht jam poet e perëndi

se , Thoti flas shqip s'ka asnjë dyshim

Jam Perëndi i Atlantidës Pellazge,

ngrita Piramidën e Keopsit qytetërim

dritë i dhurova të gjithë njerëzimit!...

Rrustem Geci - Dortmund, 05.03.2018

LIRIA TRAGJIKE

Popull, a ke frikë nga monarkët e tu

apo je në letargji dhe s´flet dot. Liria

sytë i ka me lot, e zemrën të thyer

Popull, pse hesht, ç´bela të ka zënë

jashtë bie shi dhe borë, e fryn era

Ku iku zoti Diell, apo nuk ishte këtu

Popull, pse nuk ngrihesh si ngahera

Mos të ka zënë trishtimi apo të tëra

së bashku.Popull, thuaje të vërtetën

ç´të bëjmë me këtë liri kaq tragjike

Ç´të bëjmë me këto shpresa komike!

Ritmi i epokës sonë po ngadalëson

Apo po ngadalësojmë vet. Popull,

të pyes: a je ti monarku i fatit tënd?

Demosi duhet të japë një përgjiigjje!

Ngrihu ti, që bën gjumë te mangalli

Pse s´flet? Në liri pa liri paqe nuk ka!

Mjaft ia kemi pirë lotët e njëri-tjetrit

Nën qiell të Kosovës dardane, -vriten

vetimat me rrufetë; zihen bubullimat

e ne vuajmë nga liria jonë tragjike

Popull, duhet të japësh një përgjigje

Zoti Diell mos ik, ku humbe, ku!?

Një diell është Dielli i atdheut tonë!...

Rrustem Geci - Dortmund, Hagë, 2018

Zemra Shqiptare

Rrustem Geci: Heroika