Kalosh Çeliku: Dy Nuse në koçi

NATEDITË ENDE M’I SHTINË

DY NUSE NË KOÇI

 

NGA KALOSH ÇELIKU

 

SHKUPI

 

Imzot, Shkupi historik i shqiptarëve antik

Jo, s’ka mëkate. Faj ka Dudumi “kuqezi”.

“Shehit”, që pi gji Njerke si qëngji butë

Bishtëpërpjetë me atë, thënjen e popullit:

Qingji butë me zile përqafe,  thithë dy nëna.

Matanë, t’i bie not Vardarit për Dje

Edhe, mbytet në hurdhë shiu. Kënetë.

Megjithatë, i pavdekshëm kotet brigjeve

Rrëzë Kalasë Dardane. Pasmesnate.

 

Zëra: O burra shqiptar, thërret Atdheu!

Ballë u bëri nëpër shekuj pushtuesve

Mëkat, që ulem tek këmbët e Olimbisë.

Nuse pa koçi: fëmijë në bark, gji e prehër

Dexhalli, mbi Urë Guri,  e kërkon Nuse!

 

Luftë, u kam shpallur shtambave me verë

Përinat, të Rrufjanit. Dhe, Njerkës azgane.

 

Buçat pjellin kopila. Dhe, i lënë pas porte

Bythekrye dehen me çaj rusi në Bit-Pazar:

Valle  heqin me Dexhallin, bien “shehitë”.

 

Matanë, Urës Gurit: Dhe, Aleksandri Madh

I ka hipur kalit. Shpatën , nxjerrë për luftë.

Filipi Maqedonisë, grushtin si xhaxhi Enver

Ndalë: këtu, është kufiri shqiptaro - shqiptar!

 

Para Kishës Shën Dhimitri, bëhet luftë fetare:

Mitropolitë Beogradi, kryqin e Biblën në dorë.

Shejtanarapët, nateditë e shurdhojnë qiellin

Besimtarët, e  harruan Zotin lartë mes reve.

 

Skënderbeu në Shkup, moti i ka hipur Kalit

Dorën lartë: herë nga Perëndimi e nga Lindja.

Shpatën, në brez për paqe: Ndaluni, o burra!

Car Dushani, sot nuk rrëzohet me çekiç druri

Po, me tokmak vathe. Bythekrye, në Vardar.

 

“Komandantët” pa ushtarë,  i kemi në xhami

Dehen me çaj rusi në çajtore, deri në “sabah”.

Natën, i luten “Allahut”! Edhe,  në“Ramazan”

E, ditën e Madhe (?!) E  kalojnë në gjumë:

Me tespihe kuqezi. Dhe, ilahi arabe në shtratë.

Festave historike, para kamerave televizive

Tymeflakë, në çajtore e “vrasin” Shejtanin...

 

Pjella shqiptare

 

Herët, dalim te “Pirini”. Kokë më kokë

Unë. Dhe, poezia rebele përpara Olimbisë:

Nanës, me fëmijë në bark, gji e prehër.

 

Edhe, dëgjoj: biseda “madhore” politike:

Politikanë “ashikë”… Rrugaçë Çarshie,

Drejtorë partiak trusakatë e “analistë” politik.

Spiunë, që i turren përmbrapa Dashit Shyti

Matanë, Urës Gurit: mos, i bien udhës.

Herdhet e qullta si dardha turku. “Bahçe”, na:

Gjoja, si vorba groshe. “Kaçaku”, Katundi.

 

E zgjidhin haptas Nyjen e Maqedonisë “antike”

Ditën në kafene. E, natën në Shtëpinë Publike.

Dhe, jo Qeveri. Kokë më kokë me shqiptarët.

 

Burri melez, i thotë gruas: ende nuk dihet

Mund të lindë, mashkulli me këmishë.

Edhe,  përçudi:  “shiptarska rodilishte”.

Përkëthim në shqip: (Pjellë shqiptare).

 

Qeshem, sot me këtë prodhim hibrit fabrike

Kopila, pas porte: Made in Yogoslavia.

 

Këlyshmelezin pagëzoi: “pjellë” shqiptare…

 

Vëllai Vogël

 

Nana ime, i lindi tetëmbëdhjetë fëmijë. Katund

Shtatëmbëdhjetë djem. Dhe, vetëm një vajzë.

Tre fëmijë, mezi mbetëm gjallë në jetë. Luftë:

Motra e Madhe. Vëllai Madh. Dhe, Unë sugari.

Që, gjithë jetën në Katund xhindet mbi çatia

Nateditë, majë lisave na hudhnin dorë më dorë.

Majë më majë. Mal, e mbi mal. Dimër e Verë.

 

Motra e Madhe: o burra, ende është gjallë

Ikën gjithë të tjerët. Unë, ende jam në Mal.

E pres Ditën e madhe, të zbres në fushë

Vargun, hudh dardhë më dardhë. Larg.

Krah për krahu me kreshnikët e maleve

Burimeve: Zanat e maleve të na japin gji.

Tambël. Fuqi për luftë në malin Çelëvjollcë

Majëmalin me kokë në Qiell, mbi Kërçovë.

E,  me të dyja këmbët: Dje, Sot në fushë...

 

Edhe, përçudi: I mjel delet e prapa, rrunza

Tek “Jasakët e Tikeve”  me kusi nën Dardhë:

Rrëzë Çukës. Përronit  të Thanës. Livadh.

 

Vëllezërve mes varreve, sot ua kam lakmi

Vëllait Madh. Që, nga Parisi iku në Shtëpi

I mbuloi bari. Gjelbërimi. Lulet. Jo, bërlloku.

Këmbekokë, siç i mbulon nateditë mes varreve:

“Patritotët” e sotshëm me flamurin kuqezi

Kulltukofagë, që i përbaltën festat historike...

 

Baam-baaam me vargje

i paloj para Shtëpisë

 

“Miqtë”, m’i ka lidhur kërpeshi kanapit në grazhd

Dhe, sulen pas shpine kur dal tek Livadhi Shtëpisë.

Edhe pse e dinë, se: Unë, nuk jam ka zgjedhe

Ferrave. Tinëz, nuk ha bar. Nuk e tërheq qerren.

 

Rrugës kaloj Gardhin. Copë-copë thyej zgjedhën

Ehu! Qerren me gjithë barë e kapërdis në përrua.

Anda, ende m’i ka vetëm Lulekaçet e Çukës Ilire

Edhe, atë: kur, çelin në sy Dielli e Hënë mbi Mal. 

Dihet, me  raki rrushi. E, plot me Dy shtambaverë

Zana Mali, më japin gji. Fuqi, për luftë tek Pragu.

 

Dihet, në Tyrbe. Baba Tomorr, mbi Kalë me shalë

“Nagëntin” në brez me fishekë. E dardhat “turke”:

Kokëmëkokë xhepave, fshehur nën struken e zezë.

Nën ftua mbi pusin, përkarshi Derës Shtëpisë:

Rrëzë Çukës Kreshnike. Këmbëkryq, te Guri Zi.

 

Stërgjyshit t’im kaçak: Emin Çeliku (Xhambazi)

Përtejzalli, si trashëgimtar: Kryeplakut familjar.

Pasardhësit: Im, Atë. Pragu  i Shtëpisë kaçakëve

Gjithmonë, si Dje mbi kalë të bardhë me shalë.

 

Dudumët hipur në Pelë topalle. Cofën për pushtet

Tinëz, turren me të katra pas një posti politik?!

 

Trusakatët, nuk e dinë, se: i ka lidhur nyje Nëna Parti

Dhe, përjagen kot pas Meje. Porte. Torbën plot taxhi.

Përqafe, pas dere: laam-laaam. Këlyshët me zgjebe

Nateditë,  lehin “roje besnike” pas porte. Gardhi.

Qeverisë, të “Vëllazërim- bashkimit”, nëpër Çarshi.

 

O Imzot! Ndoshta, faj ka Rrapi. Livadhi i Shtëpisë

Sanço Pançot shqiptar, që na prinë sot në Histori?!

Mos e them haptas, Unë: Edhe, grazhdi Qeverisë.

 

Lëmsh. ende i bëni vargjet. Shkrimet publicistike

Gjoja, se: Sot, vetëm ju dini ta “lexoni” poezinë?!

E, jo Unë: që me vargje kryengritës, nateditë në Libër

Mesdite, në Lëmë: E zbres, Nuse me “duvak” Lirinë...

 

E, deshifroni poezinë, mes rreshtave tek Policia letrare

Përditë, e shpallni “nacionaliste”: Poezinë time lirike.

E akuzoni në Ministri si “armike” e Shtetit “përbashkët”

Faleminderit. E kam përnder: jam nacionalist shqiptar.

 

Tinëz, më hudhni si shkrimtar jashtë Oborrit Shtetit

Larg e më larg: Librave të leximit, Lektyrave shkollore.

Projekteve Qeveritare me mijëra  tirazh libra “artistik”?!

Tituj Qeveritar. Shtëpi botuese “humanitare” me qerre.

Magjithtatë, dudumë: Unë jam ende Shkrimtar shqiptar.

Arshini Kakademik, i cili sot i përfshin “vlerat shqiptare”:

Trusakatët politik, përveç Meje si Poet “Nacionalistë”?!

 

Televizione shtetërore çirren, edhe të “pavarura” private

Se, Unë jam “armik” i shtetit. “Vëllazërim-bashkimit”?!

Jo, dudumë! Nuk jam armik i  Shtetit të “përbashkët”

Po, shteti “demokratik” është armiku im si shkrimtar.

 

Trusakatë, përçudi ende gjallë në Shtëpinë Publike

Falë, sot “turqëve”  të Shkupit me “Din e Iman”?!.

Këmbët dhe trutë në legen, “vëllazërim-bashkim”?!

Jo, edhe të shqiptarëve. Penës rebele, Botës Artistike.

Atdheut, që edhe sot e kësaj dite shkilet me këmbë:

Nga dylberkat bythëpalarë. Hale me shekuj historike

Edhe, atë:  ideologji primitive pushtuese osmanlliste

Krah për krahu, sot tinëz me atë: Neokomuniste.

Përhabi, deri më sot, njeri i gjallë nuk u nxorri  në Lëmë,

Hipi në Trekëmbësh. Ekzekutojë si politikë “neoballiste”?!

 

E ngatërroni Ditën me Natën e Madhe: Agimin Shqiptar

Rrugën pas Çuke: Drejtë Lirisë Nuse për në Parajsë.

Dhiare, që im Atë :gjithë jetën eci hapave  të  Atdheut

Shqiptar. E them, haptas: Parajsë. Kaçakëve të Shkupit.

Trima. Maleve për Liri të shqiptarëve, në Çelëvjollcë:

Dervish Carës, kryengritës. Dhe, krahut tij të djathtë

Stërgjyshit kaçak, Emin Çeliku. Katllanovë, të Shkupit.

Burra pushke, e çliruan Shkupin nga armiku shekullor

“Vëllezërit”, kur i prisnin me cuca e gra si “çlirimtarë”.

Luftë me turkun. Luftë me serbin, edhe sot e kësaj dite.

Betejë, Historike. Dje dhe Sot, në Katllanovë (1844).

 

Diellin dhe Hënën i mbanin në ballë, përtej maleve:

Shkrepjen e “nagëntit” tim, Sot: në Robëri për Liri...

 

Gjaku Isu Krishtit

(Azreti Isait)

 

Përçudi: Sot, më shpallni të çmendur:

“Armik” të shqiptarisë. Dhe, Kur’anit”.

“Pijanec”, i ngre dolli shtambat me verë nën Rrap:

Lotët e shën Mërisë virgjër (Azreti Fatimes).

Dhe, gjakun e Isu Krishtit (Azreti Isait), ngrej dolli

 

Faleminderit, o “miq”. Vërtetë, i kam “hallall”.

 

Nusja me pashterkë të kuqe e pati në dorë

Xhindet ende e hudhin majë lisave në Katund.

Rrëzë Çukës mbi çati. Dhe, në Vendlindje.

 

Pajtohem. Po, Nesër e keni vështirë, o  “burra”

Me mua Poetin këmbëkryq të uleni në një sofër:

Ballë për ballë. Sy më sy me Gjenitë e Botës.

 

Prognozën mjeksore caktoni në Shtëpinë Publike

Sëmundje trashëguese familjare: Gjaku - Çeliku…

 

Nateditë ende m’i shtinë

Dy Nuse në koçi

 

Kurrë, nuk vëndova unaza në gisht

As fejese. Dhe, as martese në kishë.

Amani, mos ta them: Edhe, në xhami

Edhe pse, si student: në Prishtinë

Pesë gishtat e dorës i pata me unaza:

Gjarpër, Simbolin e Vdekjes, Zemër.

Dhe, dy plumba. Sheshir të zi në kokë.

 

Gunën e zezë deri në fund të këmbëve

Zingjirë argjëndi përqafe e duar.

Hajmalinë e Baba Shehut të Llagut

Engjëllin Grua para. Dy tjerat përkrahu.

 

Korzo, përpara “Bozhurit”, në Prishtinë

Herë pas here, dilja në të dy anët e rrugës:

Asaj Korzos, anës shqiptare. Dhe, serbe.

Pranë “Bozhurit”. Drurit Kaloshit, në pusi.

 

Vitet kanë ikur aq larg. Ika, edhe Unë

Përshkak, të një pusie për Nuse Lirinë.

Sot, jam ende gjallë mes dy pusive:

Lirisë Prishtinës. Dhe, Robërisë Shkupit.

Nateditë, ende m’i shtinë Dy Nuse në koçi

Matanë pragut: tinëz, ende më vënë pusi…

 

Zgjohuni të vdekur se

na mbytën të gjallët

 

Përderisa, te Rrapi m’u bë armik shpine

Edhe, Ibriku me dy çepa i rakisë rrushit:

Krah për krahu, sot me Dy shtamba verë

Dhe, një Ulkojë e egër besnike në shtratë?!

Unë Poeti, ende nuk i dorëzoj armët e luftës

Ballë për ballë dal në fushën e mejdanit:

“Nagëntët”, nxirrni sot t’i bijmë Xhadisë!

 

Përderisa,  Eshkundura dergjet pa pikë jete

Jerm flet me vite në prehërin e Nënës Parti.

Nateditë i rrëfehet Varrit, para Dexhallit:

Këmbëkryq me të vdekurit, e presin zgjimin

Unë, shaloj vargun për Luftë. I dal zot Lirisë.

 

Thirrjen historike me vite të një Poeti rebel

Imzot! Atdheu, mbeti burrë pa grua maleve:

Zgjohuni të vdekur nga varret, rrëzë Çukës!

 

Ndihmë! Se, në emër tuaj na mbytën të gjallët!...