Vjollca Pasku: Me vetëtimën e kuqe të gotës së verës

ME VETËTIMËN E KUQE TË GOTËS SË VERËS

 

Nga Vjollca Tiku Pasku

 

Nëse  kohën dua ta kap rob,

të ndalojë për pak akrepat e sahatit,

më parë do pyes ujërat,

rrjedhat e lumenjve të deteve,

titanët e zhurmës së lindur prej tyre

që përhapen në ajër...

do pyes shkëmbinjtë

që puthen e lëpihen prej stërkalave

gurët që fshehin imazhe

nën gjirin e fortë krijuar me vet kohën.

 

Nëse  dua kohën ta kap rob,

të ndalojë për pak akrepat e sahatit,

do pyes borën e qytetit tim

që vallëzon  dhe luan me mjegullën

për të  krijuar pendë të bardha nëpër pemë..

Oh, kristalet e saj dridhen

nga puthja e etshme  e diellit,

që tretet për të përqafuar tokën sërish

me magjinë e bardhë të qiellit.

 

Nëse dua kohë ta kap rob,

të ndalojë për pak akrepat e sahatit,

do pyes yllin e bardhë

që nuk fle e shkruan bëmat e historisë,

me flak të  pavdekshme  rri ndezur,

me sy yjorë shkëlqyes shkruan  gëzimin,

me lot flake shkruan hidhërimin,

dhe ngre flakën me valvolat e hidrogjenit.

 

Nëse dua kohën ta kap rob,

ta ndalojë për pak akrepat e sahatit,

së fundi do pyes ëndrrat e njerëzimit,

dritat  që lindin nëpër qerpik,

fantazite e ngjitur në fronin e suksesit,

harqet e ylbereve të gëzimit

ku dirigjojnë portat e hapura

nga përpjekjet e mundimet nëpër rrugët e jetës.

 

Por  koha do eci dhe  era e viteve do kaloj,

panvarësisht se ditë të mërzitura apo të qeta do flemë,

mburojën e shpresës e mbajmë në cdo minut,

në jetë nuk dorëzohemi nga magnetët e stuhisë..

Ngremë gotat e verës

e me një vetëtimë të kuqe fjale

Gëzuar!...

Me shëndet e dashuri  qofshitm përherë  rrethuar!....