Qazim Shehu: E lexuam jetën si një libër

LEXUAM JETËN SI NJË LIBËR…

 

QAZIM SHEHU

 

E lexuam jetën si një libër

të mbërrinim tek faqe e fundit,

ndonëse fundin e dinim,

me pafundësi përkundemi.

 

Faqe më faqe , kthehemi shpesh,

me nënvizime të mëdha,

Aty na duket se afër nesh,

Jeta ndjehet ,dhurata mba.

 

Sa mësohemi egër me to,

Sa na bezdisen dhe i lëmë,

Në faqe të tjera kalojmë,

vezullim dhuratash  ndjejmë.

 

Kështu gjithnjë vazhdon ky rit,

Rit i leximit të palodhur,

Pa u menduar, pa pasur frikë,

Për fundin që ka për të ndodhur…

 

THIKËHARRIM

Thinjet çelik i saj,,

Thika në dorë njeriu loz.

Ti shkojë kockës në skaj,

Përmes  instiktit verbosh.

 

Mbjell natën e tërbimit,

Një prerës koke, kriminel,

Gjak i errët i harrimit

Ngrihet lart, shtjellë, shtjellë.

 

Dhe bie poshtë e na pllakos,

Vullkanshuar  nga qielli,

Dhe thika durimin vuvos,

Në urrejtje prej të vjelli.

 

DALLDI

Po të ishim në zemër të saj,

Do ishim shkrirë me të pafaj.

 

Kur i largohemi pak nga pak,

Ajo na ndjell e na vë lak,

Na vë stërkëmbsha , leqe,

Gurë në zemër , pengje.

 

Më tepër se trup mbetet dalldi

E shpirtit që trupat shkri.

 

Kështu mbetemi të dashuruar

Me këtë putanë të mallkuar…

 

KOKRRA E MISRIT

Kokrra e misrit që ish në kalli,

U shkëput e erdh, mes gjirit rri.

Nuk desh të bluhej në mulli,

Erdh të ndukej në dhëmbët e mi.

 

Kur bëj të zhvesh si një kalli,

Asnjë kokërr aty s`gjendet,

Kokrrat fluturuan në mulli,

Se mua më ranë dhëmbët.

 

Kokrra e misrit u shndrrua në gacë,

Shkëputur nga zjarr i fërgëlluar,

Erdh mes gjirit si një maskë

Dhe s`desh për tu bluar..

 

METAMORFOZË

Në gjakun e bardhë të heshtjes,

Terrohet hija e një kobi të zi,

Ngjyrë e bardhë për të mos iu dorëzuar vdekjes,

Kthehet në gri…

 

KËSHTJELLA

Kështjella jote e indiferencës

Në tym të epshit  ra.

Heshta e instiktit të verbër,

Qëlloi drejt teje pa vra.

 

E çuditshme kështjellë je,

Të sulmosh vetëm kur bie,

I vemi pushtim që përligj,

Çdo hapësirë lirie…