Luan Dibrani: Atdhe mbete në ankthin e shekujve

Atdhe mbete në ankthin e shekujve

Nga Luan-Asllan Dibrani

Botë pa prindër e pa atdhe

I strukatur në një Atelie

Sofrën dhe mallin e ndan pikëllimi!

Thellë në zemër  mbretëron mallkimi...

Atdhe  mbete në ankthin e shekujve

Ëndrrat lundrojnë brigjeve dhe lumenjve

Dashuria dhe kujtimet fluturojnë

Me brushë në Atelie i shpaloj...

Atdhe  t’i kujtoj  dhimbjet në gjirin tënd

Vetullat e tua  cep në cep i skicoj

Shtatin tënd e vendosi në pikturë

Gurë,gurë gjyshërit e mi kur bënin mur...

Unë do i ngjyrosi në pëlhurë!

Atdhe  i syrgjenosur si  gjithemonë

Hedhi   ngjyrën për atedhe

Atedheun  e kam në Atelie...

Vizatoj shtratin  ku kam  le!

Këtu  ekujtoj  gurrën e ujtë ku kam pi

Ato fusha,male dhe bregore

Më rrinë pranë syshë ore pas ore...

Sytë lotojnë  dhe bëhen lum

Për tokë ,diell edhe atë hënë

Vatrat  e mia që  i kam lënë

Fushë me fushë e gur me gur...

Lule lajthizat kur lulëzojnë

Kurrë vendlindjne s'do e  harrojmë!...

Poezi dhe pikturë nga Autori

Luan-Asllan Dibrani Shtutgart 2017