Rrustem Geci: Atdheu nis tek zemra

DORA E SHKRONJAVE

Një e vërtetë e fshehu në miell

për origjinën tonë pellazgo- ilire

vazhdon të pengohet me pengën

nga Akademitë tona kombëtare

Asnjë kohë s´mund të harrojmë

Pse kaq mistere për origjinën tonë

u thoshte një urtak studentëve të

tij, Mos i harroni ecjet dh hapat

Në një ditë betejash dhe epokash

Nuk mund t´i numroj pikat e ujit

në krua,në përrua, në lumë në det

retë vazhdimisht sjellin të reshura

erëra të forta, stuhi, dhe bubullima

Nuk ka më shqip se gjuha shqipe

Nuk ka më shqip se shkrimi ynë

Nuk ka më shqip se sa pellazgji

Nuk ka më shqip se sa Çamëri

Nuk ka më shqip se sa Dardani

Nuk ka më shqip se sa Iliridë

Nuk ka më shqip se Mollë e Kuqe

Nuk ka ma shqip se sa Shqipëri.

Shqiptar, nxirr nga mielli at´që e

ke fshehur, shembi demonët tuaj

flaki nga skena bijtë e përdorur

origjina jonë është pellazgo-ilire!...

Rrustem Geci - Dortmund, 2017

ATDHEU NIS TEK ZEMRA - poemë nga Rrustem Geci

Grykën e Bosforit, pyeteni

s´e flet: gjysma është lot

dhe gjysma është det!...

Shplomi vuajtjet Shqipëria ime,

Shihmi plagët sa janë mbi mua,

fëmin në gji serbët ma therën,

të njëjtën gjë bënë edhe grekët.

Një mollë lundron mbi varre,

është gjëmë e të shpërngulurve,

gjëmë e atyre që po i dëbojnë,

gjëmë për varret që po vdesin.

Një mollë lundron mbi varre

është vraja popullit të munduar

vrasja e popullit të përndjekur

vrasja e atdheut pa mbrojtës!

Një gjethe e mbetur më pyeti;

-Xhaxha,ç´është ajo mollë mbi

varre, kë tani ajo po e ndjek?

fshati ynë nuk ka më të gjallë.

Përgjigjen ma mori një vaj me

zë dhe një vaj me ulurimë,

por përreth njerëzit mungonin

dhe të gjallët e para ca çasteve!..

------------------------------------------

Ré të luftës,.. dallgë dhe stuhi,

S´na u hoqën kurrë mbi qepallë;

Më të fortë qemë se vetë Sparta,

Natën mbi Trojën nuk di ta falë...

Dielli mbi Shqipëri nuk shuhet.

Kjo është e thënë mbi të bardhë.

Roma Çezarit, Nata e Osmanlliut,

njërën anë greku, në tjetrën serbi.

Evropat armike të së shkuarës

Arbërinë e bën një gjysmë varr!...

Në Konventën e vitit të zi 1937

midis Qeverisë serbe dhe asaj turke

njëmijë fshatra dhe qytete të Mollës

së Kuqe, banorëve etnikë të Shqipërisë

Serbët ua dogjën shtëpitë e i vranë,

e një pjesë i shpërngulën për Turqi!..

I huaji në dhe të huaj, as varr

nuk ka, se ligjet e shtetit të huaj

edhe për varre lypin qera!..

Por, krajla, mbretër dhe perandor

që s´i patëm kurrë asgjë,

shqiptarëve ua bënë kurthin dhe

sajuan shpërnguljen të na vogëlojnë!

--------------------------------------

Pyesin nënat, baballarët; varret

e harruara të të shpërngulurve:

përse asnjë nga fqinjët tanë

kurrë për asnjë krim, s´u dënuan?

Evropë të thënçin e qytetëruar

çështjen e tokave të pushtuara

dhe gjenocidin ndaj shqiptarëve

kurrë në tavolinë s´e e shtrove!..

Gjuha që s´shkruhet, humbet

dhe tretë, gjuha që s´shkruhet

as varri s´e flet!...

Kosovë, lexo shekullin e 20-të

dhe 5 shekuj nën Turqi,..shkruaj;

kundër turqisë i kemi 200 kryengritje

dhe mbi njëqind lufta të tjera..

Udha për në Selanik me qerre,

ishte më shumë s´e një dramë

një shkretim i paparë i atdheut tonë, -

më thotë i shpërnguluri i gjallë

Ibrahim Gjilan Kosova-Janjeva

pjesëmarrës i tre luftërave,

me lot në sy ai monologon;

------------------------------------

Si t´ ia fshij gjakun plagës?

si t´ia fshijë dhimbjen zemrës?

Nga ajo përgjakje e Arbërisë-

i vrarë jam me shpërngulje,-

rrëfen miku shpërngulur...

Çastin kur më dëbuan nga shtëpia

unë e putha pragun e shtëpisë,

mora pak dhé nga vendi im e qava,

atdheu nuk u merrka në shpinë,

vendlindja e jetës është e shenjtë!..

Të shpërngulurit e Mollës së

Kuqe, prapa lanë çdo gjë shkret

Aty s´mbetën as gjysh, as gjyshe, as fëmijë!

Përveç varreve të vdekura dhe barit

Ne lamë kujtimet tona nëpër erë

Pa shpresë s´e do të kthehemi një ditë!..,

Në ato vite të shpërnguljes

Stambolli qé një vrasje tjetër,

aty ne e dorëzonim identitetin

gjënë më të çmuar të njeriut.

Për të marrë pasaportën turke

ne paguanim edhe ryshfet,

se gjërat bëheshin më keq!..

------------------------------------------

Në Bashkinë e Stambollit,

në zyrat e tyre për të huajt,

tek po prisja në korridor

të merrja kombësinë turke,

në radhët me ne, priste një Vajzë

bjonde, vjeç 14 , nga Keçekolla

e Prishtinës, Serbët vajzës ia kishin

vrarë 55 anëtar të familjes: prindërit

vëllëzërit, xhajat dhe kusherinjtë:

ndërsa vajza kishte shpëtuar

duke u futur në kashtë të plevicës!

Për të mos dëgjuar gjëmën e

vëllezërve, motrave, kushëshërinjve

Ndërrimi i identitetit kombëtar!

Bërtiste Hanifeja midis Bashkisë

( Se Hanifé atë quanin )

qenka më i rëndë se gjithçka,

më i rëndë se vrasjet në luftë!

Shpërngulja vritka më shumë se vdekja

më thotë një nënë nga rrethi Nishit

Në këtë dhé krejt të huaj, unë,

gjuhës së nënës i thërras: ndihmë,

që fjalët gjuhës shqipe t´ia pastrojmë

që të mos vdesim krejt të huaj!..

----------------------------------

Xhaxha, dajë e kushërinj,-

dëgjoja zërin e Hanifesë;-

unë nuk bëhem turke, as

sllave dhe as anadollake!

Ç´janë këta regjistra turpi?

Dua të kthehem në Kosovë,

te varri i mamit dhe babit,

te varri i trevëllezërve të mi.

Kush më ktheni tek Mollat lale,

te varret e 40 kushurinjve.

Për të gjallë s´ndërroj komb!..

Daja dhe ju njerëz të mirë

dua diellin e fshatit tim,

mëngjesin e kopshtit tim,

beharin kur çelin pemët,

tingujt e zogjve të malit.

Më ndihmoni të kthehem në Kosovë;

te livadhi me fytyrë bari,

te mali me pamje lisash,

te kroji që këndon vetë...

Atje unë dua të bëhem nënë

dhe të lind shumë fëmijë!..

O më të dashurit e shpirtit

Gjergj, Aleks , Trëndelinë

dhe juve që s´po ju njoh

gjuamëni me gurë, gjumëni

Se unë biri juaj, Azgani

duhej ta kisha një varr atje!

-----------------------------------

Në varrezat e Stambollit

prehen me mijëra shqiptarë;

thonë se vdiqën në këmbë

me sy kah atdheu!...

Me sy kah vendlindja!...

Tragjedinë e shpërnguljes

e kam përjetuar në Selanik,

në një anije të vjetër greke

që transportonte shqiptarët

për në humbje dhe harrim!,

Në ato vite të shpërnguljes

me sytë e mi e kam parë, -

më rrëfen burri nga fshatrat e Gjilanit, -

një grua me rreth të tridhjetat

pasi e gjuan djalin nga anija

më pas edhe ajo hidhet në det...

Çamët e dëbuar nga Çamëria

me mund e bëmë këtë jetë,

i këputur, i degëdisur, i huaj,

shpërngulja çdo ditë më vret!..

--------------------------------------------

Atdheun një jetë s´e kam parë,

Tiranën çdo natë e shoh n´ëndërr,

lexuar kam mjaft për atdheun,

për fushat, malet dhe detin !

Me mall për atdheun po vdes,

moshë më s´ më ka mbetur,

veshët më ushtojnë shumë,

e shoh s´e jam i përmalluar!

Tokë e florinjtë është Çamëria,

tronditëse është ëndrra e çamit,

kur mbi valë deti me trap dremitet

dhe çami me çamen puthen!

Mosha s´më lë të kap largësi,

fëmijët po na i përtërijnë emrat,

për ju që e kuptoni këputjen,

degën e thyer edhe era e than!..

-------------------------------------

O i shtrenjti im atdhé,

Nxirre këngën që t´i e di,

Na lësho një za prej atje, të

mos vdesim të huaj, e të pa liri!

Grykën e Bosforit, pyeteni

s´e flet, gjysma është lot

dhe gjysma është det!...

Vëlla i gjakut tim, shqiptar ,

jam lindur midis kopshteve, ku rritet

rrushi, ku piqet molla dhe ulliri,

kam gjakun e dheut të atdheut,

aty ku i njoh dhe ku më njohin!

Atdheu nis tek zemra, tek

gjuha, flamuri, se në dhé të

huaj, ndërron emrin dhe guri!

Në jetën e të shpërngulurit,

i shpërnguluri vuan çdo ditë

për të siguruar një gropë varri

dhe një ëndërr,për t´u kthyer!

-------------------------------------------------

Shqipëri, na i shplo dhimbjet tona, -

shkruajnë nënat e shpërngulura

dhe të dëbuarit e Mollës së Kuqe

dhe të përgjakurit e Çamërisë, -

se fjalët e gjuhës sonë po na rrallohen,

të gjallë të atdheut; bëjeni një gur

kujtimi, një gur të shkruar me shkronja,

dhe një ditë të përkujtimit për né,

kërkojmë nënat e shpërngulura!

Shqipëri, më e ëmbla tokë e atdheut

më e dashura dhe më e trishta;

thërret, zëri i Nënave të Kosovës,

zërin i nënave të Ohrit dhe Prespës

zëri i nënave të Kumanovës dhe të

Tetovës, zëri i nënave të Shkupit dhe

Preshevës, zëri i nënave të Ulqinit,

zëri i të gjitha nënave në mërgim

thërrasin të lëvizim drejt bashkimit

për t´i patur në një gji sërish trojet tona

Atdhe, Pse kjo hënë kaq e ligë, dhe

ky diell kaq i ngrënë, përse? Gjyko:

Një moll lundron mbi varre, dhe qan;

në një fshat pa asnjë etnikë të gjallë?!

Atdhe, jemi gjaku yt i pa prishur,

- Atdheu ynë i dashur, na kujto!..

------------------------------------

Kjo luftë e ky mundim do

të sjellë një ditë të bardhë

Edhe sikur koha të zbresë

në zero, shqiptarët do të

jenë një dhe të bashkuar!.

Rrustem Geci- Stamboll, 1993

dhe me 1994 e realizuar Telepoemë, nga "Alba filmi" dhe

RTVSH e Shqipërisë.

JU FLET, BEG RIZA!?

- Jam Beg Riza. I rënë në Kumanovë!

Nuk jam i vdekur? Jam tek të përsosurit!

Po e pres atë që na vrau në pusi!?

Plot është gjak dheu ku kam rënë!?

Ty që as emrin s´dua ta zë në gojë

Ti na bëre kurthin çlirimtarëve të

Kumanovës, na vrave, e na vure

pranga të burgu të përjetshëm.

Ti, ti, para se të vdisja më thoshe

Jemi shokë, atdhetarë të kauzës, etj.

Errësirë, me çfarë emri të thërras,

Ty as toka s´ka më çka të dhuron!

Në emër të Beg Rizës e të rënëve:

Ziheshin mes vete kafshët e zeza,

O i paemër, o i pafytyrë, o Errësirë

Mërmëriste uji shqip i Vardarit!..

Ç´bëre o i pafytyrë, o Errësirë e të

Huajit, o shpirt gjeriz, o gjarpër!

I bërtiste hija e Begut në pasqyrë;

Gjak shitur, ti na shite tek armiku

Kumanova na deshi se e deshëm!

I përgjigjet Begu hijes së tij në

Pasqyrë. Ty; prej gjakut janë fitoret

Dhe ti o Errësirë, o i paemër, pse

Belbëzon para hijes sime, pse qan!?

Kur t´i neve na vure kurthin, vrave

Kohën që ti ta hash bukën me turp!

O i paemër, o i pafytyrë, o Errësirë

Ti je i tëri krimi dhe xhelati! Vrave

Djemtë për liri të Kumanovës, të

Tetovës, të Ohrit e të Manastirit

Në këmbë burra! Në këmbë atdhé

Kudo Anës së Vardarit janë tokat

Tona. Ky është zëri i lot-nënave

Baballarëve, motrave, dajallarve

Zëri i përjetshëm i këtij kombi!...

Durimi në histori s´ka aq kuptim;

Nën robni, heshtja është frikë e

e poshtërim. S´jam i vdekur, jam

Tek zoti, tek më të përsosurit, pra

flakni sulltanët që shesin atdheun

Gjyq sulltanëve të korruptuar,

Gjyq Dorës së zgjatur të armikut

gjyq atyre që lirinë na e bënë

të panderë: në këmbë popull, në

këmbë; Në këmbë i gjithë atdheu,

Prej tanëve lirisë goja po i merret!..

Rrustem Geci - Dortmund, 2017

FLAMUR KOMBËTAR

I nderuar flamur kombëtar,

i nderuari i gjithë atdheut ,

ji zog mbret i shqiptarëve,

je zog mbret i Shqipërisë!

I nderuar flamur i atdheut,

i nderuari i gjithë kombit,

ti je shpipja e shqiptarisë,

ji më trimi i të gjithë neve.

I nderuar flamur kombëtar,

i nderuar i të tëra luftrave,

i lavdishëm nëpër beteja,

i lavdishëm nëpër fitore.

I nderuar flamur shqiptar,

I nderuar i shqiptarisë,

ti je sot më atdhetari,

për Bashkimin e Shqipërisë.

Çamëri - o tokë shqiptare,

je e bimur o shpirt ku je?

ti je gjakja e kombit tonë,

je Shqipëri e lerë mbi dhé!..

Rrustem Geci - Dortmund, 2017

Zemra Shqiptare

Rrustem Geci: Atdheu nis tek zemra