Qazim Shehu: Meteor

METEOR

 

QAZIM SHEHU

 

Kur nga lartësitë   këputet një zjarr

Thonë njerëzit sa i hijshëm,

Në errësirë veten mbath

Për syrin e pangishëm…

 

Gjer në mes të udhës bie dritë

Për ta lënë tjetrën në errësirë

Ta binte dritën gjer tek ne

Do ish mbase më mirë…

 

Se  veç në të largëtat lartësi ,

Zjarri jep hije më tepër,

Këtë e di çdo njeri

Edhe pse ndaj zjarrit është i verbër…

 

Kur me ftohtësi sa hove shuan

Sa ndjenja dhe afrime të zjarrta,

Për të ruajtur veten kur e duan

Për të dashur të tjerët, ikin me të katërta

 

Për të kujtuar,këtë, meteorët

Me dhimbje nga largësitë e flakta

bien e digjen të gjorët

Drita përreth bie burime të pakta…

 

LOTI

 

Bota bëhet e pafuqishme

Nga dalja e një loti,

Shkarë në faqen e një fëmije

Nga një fjalë së koti…

 

Prej të mëdhenjve kujdestarë

Që fëmijërinë  harrojnë shpesh,

Ndërsa fëmijëria e tyre duke qarë,

Si mallkim na vjen në vesh…

 

NË NJË ANË TË KUPTIMIT TI..

 

Në një anë të kuptimit ti

Në tjetrën unë

Si dy brigje kur bie shi

Cilin rreh lumi më shumë?

 

Në një anë të ndjenjës ti,

E imja sa ka nisur

Si një borë që prêt shi

E befas dielli del i dirsur…

 

Ti ecën nëpër kuptim qetësisht

Dhe unë s`e gjej që s`e gjej,

Se çkuptim ka një dallëndyshe kur me bisht

Prêt një vijë horizonti mbi re…

 

Ndoshta kuptimin e kthimit të pamundur

Prej folesë që s`e gjen,

Dhe kjo buzëqeshje që është humbur

Në një shenjë që nuk e zbërthen…

 

NDOSHTA ERA…

 

Krahët e erës nuk janë krah të dashurisë

Flatrat e dashurisë më të ajërt bëhen.

Ndoshta era prandaj ulërin si bishë

Se këto flatra ende si ka gjetur…

 

SHKËMBI I NUSES

 

Natyra herë herë sajon,

Kujtesa prej guri,

Ja këtu një shkëmb tregon

Një nuse prej qëkuri..

 

Lart mbi shkëmb rrugën vështron

Dhe taksitë e dasmave

Dhe e pikëlluar ngrihet mbi hon,

Flokë lëshuar krahëve…

 

Gojë e humnerës rrëfen legjendën

Si për t`i shpëtuar përdhosjes

Ndaj dashurisë që ia stepën

Në kode të vendosjes,

 

Ajo u iku atyre nga duart

Dhe erdh e u skalit në gur,

Dhe dashuria i hedh urat

Po tek ajo s`mbërrin kurrë…

 

RËNDOMTËSI…

 

Rëndomtësi e jetës na mbush zemrën

Në përditshmërinë akulluese,

Duam të zbrazemi prej saj ,ta mbushim jetën

Me diçka më mikluese…

 

Dhe sa vështirë , gati e pamundur

Rrëqethëse dhe e mbimbajtur në shpirt,

Kërkimi i një çasti të lumtur

Pa bërë një herë me të rëndomtën flirt…

 

BOJË

Për t`i dhënë shpirtit pak rini

Veten për të gënjyer

Flokët mund të lyej me bojë

Po rrudhave

Gjunjëve të thyer,

Çfarë mund t`u jepët,

Këtu koha stepet

Kova e bojës nga një hap nervoz

Derdhet…