Sadulla Zendeli - Daja: A ka njeri këtu!

Sadulla Zendeli - Daja

 

A KA NJERI KËTU!

 

Ëndërrova atë duke fjetur afër meje

dhe ishte i dëshpëruar me dikend...

E pashë se ishte i inatosur

flokët e qafës mund ta trembnin një fëmijë.

Unë isha e gëzuar, mendova se ai nuk jetonte më,

por kur doja t’i lëmoj faqet e tij,

me dorë e kapa cepin e krevatit,

kurse ai ishte i ftohtë si akull...

Vajmedet! Ecja ngadalë...

Ai flinte dhe shumë i zbehtë ishte.

O zot, ai nuk qenka i vdekur?

Me zë thirra! A ka njeri këtu...!

 

TANI TI E KE HARRUAR

 

Zemrën e babait dhe dhomën e ftohtë

ku ai rrinte dhe flinte.

ti i ke harruar sytë e tij

dhe fytyrën e tij të habitur

e të verdhë

si limoni kur piqet...

 

Ti e ke harruar atë xhaminë e madhe

ku ai falej e lutej pesë herë në ditë.

Nga besimi i tepruar zemra i tingëllonte

si një baski në mure kur farkonte...

 

Lutja e faljet e mbanin të gjallë,

pesë herë në ditë reqatet i falte,

lutej dhe Zotit i besonte...

 

Ai shprehej, kur mendoj, a kam gabuar

ndonjë herë ndaj Zotit!

Atëherë më kujtohet

se në Qabe s´kam qenë asnjëherë.

Mëkatet në kurriz i kam e i mbaj...

 

Po të kisha shkuar njëherë në Qabe

do të më emërtonin Haxhi Baba Jarani,

do ta kisha vrarë me gur shejtanin!

 

U ktheva nga Qabeja në ëndërr

Miqtë e dashamirët u mblodhën

Mirësenaerdhe Haxhi Daba!

Do të pyesim nja dy fjalë:

A shkove te Guri Muhamadit, i varur

në ajër pa shtyllë, pa grep e pa litarë!

 

A e vrarë djallin me gurët e Qabesë?

Po, po! Kjo ishte dëshira ime

ta shoh gurin në ajër që  pa shtylla rrinte

që ta vras shejtanin që ish kurdisur

në atdheun e Arabistanit...

t’ia zbardh fytyrën farefisit tonë.

 

Hajrli  hajrli o Baba Haxhi

Zoti të dhashtë shëndet e kuvet

për familje e bereqet!

 

 

ECË NGADALË SE AI FLE!

 

Ngadalë eci që mos ta zgjoj nga gjumi,

goxha gjatë ka qenë larg...

Mendova se kishte shkuar në amshim.

Ai jeton. Këtu afër meje është.

Mos e zgjo se vetë do të zgjohet

gjumin e ka të lehtë!

Të gjithë mendonin se ai është bërë për rahmet

vetëm unë e dija se ai jetonte dhe vepronte...

 

 

DIELLI I RRUMBULLAKËT

 

Dielli zbret dhe shkon drejt perëndimit,

ngutet si një yll kur shkëputet,

pas disa minutave ai humbet...

 

Qielli merr një ngjyrë të kuqëremtë

zbehet si një hënë e mbushur dhe arrin në lindje

hedh dritë rrugëtimi për në detin e gjerë...

 

Toka ende është e nxehtë,

shtrati i tokës mbushet me gjelbërime,

qielli shëndrit me yje të panumërt.

 

Ku je ti me trupin tënd?

Ku janë fëmijët e mi?

Ata ishin në gjumë, atje është natë.

Fli tani bija e biri nënës e babait!

Tani je në vendin tënd!

 

 

DITA E FUNDIT E JETËS SË SAJ

 

Ajo e shtrirë me fytyrën drejtë dritës

e vetëdijshme për jetën e shkurtë të saje

Fustanin e rrobat e reja var në gardërobë.

 

Në fytyrën e saje dukej qetësi dhe hijeshi.

Sytë e hapur, shikonte çdo gjë që lëvizte.

Këtë shikim se kisha parë kurrë.

Shumë e bukur ishte në ditën e fundit.

 

 

PËRSE ERDHE NË LUADHIN TONË?

 

Përse erdhe sonte tek ne?

Erdha të të takoj ty

A do të kthehesh sonte?

Jo, unë nuk dua të të lërë vetëm

A do të buajsh tek ne?

Do të jem mik në shtëpinë tuaj!

A do të jesh tërë natën tek ne?

Unë do të jem këtë natë me ju!

 

Tani një dolli për mikun e paftuar!

Një dolli për gjithë ju në këtë shtëpi!

S´ka më mirë se në luadhin e stolisur

Me trëndafila e lule rreth e përqark.

Një dolli për gjumin në shtrat .

Një dolli për shtratin në shtëpi!

 

Kapëm për dore

Se kështu do ta ndihmojmë njëri tjetrin!

Më mirë për dore se sa në luadh

Jo, jo më ngadalë jemi të sigurt në shtrat!

 

Gëzuar ta heqim një valle

Për vallen tonë edhe një dolli

Gëzuar një vallëzim unë edhe ti

Pastaj na pret shtrati në vend të luadhit!

 

 

NJË GJË E VËRTETË DHE E SIGURT

 

Këtë duhet ta dish.

Jeta nuk ka rrugë të hapura

Për gëzimin e madh

Duhet të paguash me dhimbje

të mëdha...

 

Këtë e kanë thënë

edhe shkrimtarë të mëdhenj

Strinbergu, Kadareja e të tjerë.

 

Ta bësh një punë të njëjtë dy herë

Atëherë fillon nga e para

Prit, se duhet të fillosh nga e para

e shëndoshë

Por me mençuri i pret plagët

dhe gjak nuk derdh...

 

 

MË MUNDON NJË GJË

 

Dallimi i madh është mes nesh

por dëshira për t´u marrë vesh

me respekt

e tolerancë

duhet të ketë

zakonisht nga ana ime.

Të ketë mirëkuptim e dashamirësi

Të përzjerë me gjykim e arësye

dhe aftësi për të menduar...

 

 

SHUMË HERË MENDOJ

 

Mendimi, arsyeja e dhimbja

si do të zgjidhen vallë?

Për dhimbjen që ma ke bërë

vendosin të pajtohen

 

të marrin një përparësi njerëzore

gjithë jetën të mendoj

dhe të të kërkojë ndjesë!

 

Pa ndalur kërkoj marrëveshje

si mirësi mes dhimbjes e njerëzisë

është pajtimi dhe mirëkuptimi

si rruga e pajtimit të gjaqeve...

Nëndqind  vetë shqiptarët i pajtuan

Dhe asnjë serb nuk e lënduan...

 

(Suedi, 09-10-2017)