Kalosh Çeliku: Strukja e babait varë pas dere

STRUKJA E BABAIT

VARË PAS DERE

 

NGA KALOSH ÇELIKU

 

Babai iku një ditë mes varreve si burrat

E la struken varë në gozhdë pas dere:

Bombat e italjanit. Dhe, kashikarat serbe

Mauzerrin e fshehur me vite në hatulla.

Nateditë, ende më rrinë varë para syve.

 

Edhe më thotë n’ëndërr, ikëm nga Shtëpia

Ne: Unë, Nana yte. Dhe, Gruaja besnike.

Truproje ta lamë pas dere struken e zezë

Rastë nevoje, vishe! “Hallakati” xhepat!

Armët e luftës bir, nuk i morëm me vete.

 

Ehu! Shtëpia ime “problematike” në Shkup

Pa çertifakatë pronësie. E blerë me arat e Babait.

Kurtiteket, që e konfiskon shteti “përbashkët”:

Shkaku, shkrimeve mia publicistike  kaçake

Sot, si pronë e egër në “Çair”, gjoja urbanistike.

 

Burra! Si ta heq struken nga gozhda pas dere

Veshi, hudhi krahëve si trashëgim nga Babai?!

Frikë, kam ende, se: mund të zgjohet nga varri.

 

Mauzerrin rrokë në dorë të më ndjek Livadhit...

 

 

(Unë, nuk jam bretkosë

guak-guak në kënetë)

 

Hënore, Unë nuk jam bretkosë kënete

Guak - guak me refrene, në batak.

Vajtocë, që i vë fëmijët në gjumë

Unë jam Kalosh Çeliku - rebel!

Gjithë natën e lume të lë pa gjumë.

 

Hënore, Unë nuk jam bretkosë kënete

Butake, që e gjuan Lejleku - këmbëgjatë.

Unë jam Kalosh Çeliku - rebel. Po të dua

Natën e bëj ditë. Dhe, të rrëzoj në shtrat.

 

E kam një armik: shtetin e “përbashkët” të partisë

Tashti, u bënë dy: ipabesë doli dhe Ibriku i rakisë.

I treti pas ferre pret: nuk e shkrep armën në pusi.

 

Hënorja çmendet, ma hapë derën nga xhelozia...

 

 

(Patjetër një ditë Dimri

do të vij në Katund)

 

E di një ditë Dimri, dihet do të dal në breg

I mbytur në ibrikun e rakisë. Dashurisë.

Struken ma hëngri peshkaqeni. Poezinë deti

Megjithatë, patjetër: Nesër, do të vij si Poet

Pakrëndësi ka: në Mal si kaçak, ose Fushë.

Vargjet e mi, i ndjek dhe leh me zgjebe Qeni.

 

Shkaku, se: Ia kam dhënë besën Nanës Zajazit

Mu si para martese, Vëllai Vogël Doruntinës:

U ngritë nga varri, e solli Motrën në Katund.

 

E di, nuk më pret Nana. Babai me armët në brez

Te pragu Shtëpisë. Lisi midis Livadhit, në Katund.

E, as gruaja besnike, që iku Zonjë mes varreve.

 

Mikja me ferexhenë e zezë hedhur krahëve

Rrugës vjen me trumbeta, përmes Bit-Pazari.

Cucat e Katundit herët me dajre, këngë e valle:

 

Duartrokisin Ringjalljen time, në Baba Tomorr...