| E merkure, 16.08.2017, 08:23 AM |
DIN EGRIU – DIBRANI I PAMPOSHTUR
Ma thotë zemra e njeriut –
T’ ia këndoi këngën Din Egriut !
Atdhetarit të palodhur ,
Për Dibranin e pamposhtur !
Për shqiptarin n’ Amerikë –
Që në jetë nuk dinte frikë !
Din Egriun – zemër trim ,
T’ gjithë e thërrisnin Daja Din !
Ishte i dashur si baba ,
Si vëlla e si xhaxha ...
Zemërgjerë dhe i mirënjohur ,
I paepur , shumë i joshur ...
Atdhetarin aleat –
UDB-ja kurrë se la rehat !
E përndiqnin ditë e natë –
Organizuan një atentat !
UDB-ja e Jugosllavisë
Me bashkëpunëtorë t’ Maqedonisë ,
Më 27 Prill 1992 –
Din Egriun e vranë ndër sy !
Vranë figurën e pamposhtur ,
Atdhedashësin shumë të njohur !
Aktivistin e çështjes shqiptare –
Për të drejtat mbarë kombëtare !
Për UDB-ën shumë kush tregoi –
Atentatin si e organizoi !
Në mbrëmje t’ ditës së Shtunë –
Kriminelët si vepruan !
Din Egriu deri vonë rrinë –
N’ zyrën e tij në Brooclyn !
Në Brooclyn të Nju Jorkut –
Din Egriut s’i gjendej shoku !
N’ zyre kish furnizim gjithë fare –
Me literaturë t’ pasur kombëtare !
Plot me libra dhe gazeta –
Ku po shkruhej e vërteta !
“Rreth orës 21 e 30 minuta –
Pas disa telefonatave , u nguta !
Se s’ është n’ rregull diçka e kuptova –
Prandaj me vrap në zyrë shkova !
Zyra e Din Egriut , ku punonte gjithmonë –
Gjendej 200 metra larg banesës sonë .
M’ dridhej trupi në këtë hata –
O Zot, o Zot, çka me pa:
Dera e zyrës ishte e hapur krejt –
Në dysheme i shtrirë , i larë me gjak krejt ,
Sa mezi e njoha bashkëshortin tim të shtrenjtë ,
Atë figurë të ndritur , atë figurë të shenjtë ! “
Kështu rrëfente dëshmitarja Anifeja –
Në dëshminë e lënë pas ngjarjeve të reja :
“Ishte i pa frymë , s’ lëvizte fare n’ vete ,
Në asnjë mënyrë nuk jepte shenja jete !
Receptori i telefonit – varur n’ mur qëndronte ,
Kuptova se Dini s’ ka mund të telefononte !
Së pari e kërkova atë ndihmën e shpejtë –
Tregova se Dini s’ ka shenja për jetë !
U telefonova djemve : Naxhiut e Naimit –
Që të vijnë në ndihmë për ngjarjen e trishtimit !”...
Kështu bënë të ditur rrëfimi i Anifesë –
Për krimin që bërën ata të pa besë !
Zëri i sajë shkëputej nga lotët dhe terri –
Si protagoniste e gjallë e këtij tmerri !
Se çfarë kishte parë , ç’ kishte përjetuar –
Aspak s’ ishte e lehtë për të e dëshmuar !
Pas dy muaj qëndrimi n’ spital të shërimit ,
Familja mësoi nga goja e Dinit –
Në mbrëmjen kritike të 27 Prillit ,
Si ishte skenuar mbarë akti i krimit ?!
Dini me gojë t’ vet iu kishte treguar –
Tre veta t’ maskuar si e kanë sulmuar !
- M’ qëllonin me shufra hekuri duke brohoritë :
“Ja se ku e ke Kosovën Republikë !”
Por , për këto punë , Dini s’ kishte frikë –
Se nga dora e armikut ma mirë s’ kishte pritë !
Pas këtij atentati që e shtrinë për vdekje –
FBI-ja Amerikane e mori n’ mbështetje !
Pas shumë plagëve e dhimbjeve , shërimi nuk zu fill –
Dini ka ndërrua jetë më 27 Prill !
Këshilli organizativ e kishte vendosë –
Më datën 30 Prill , Dinin me e varrosë !
Me nderime të larta e traditë atdhetare –
Në vendlindje t’ shenjtë – në Dibrën legjendare !
Me e varrosë në Dibër të Maqedonisë –
Aty ku së pari jetën e ka nisë !
Kështu e kishte lanë Dini amanet –
Prandaj edhe vdiq ku i deshi shpirti i vet !
Pra n’ tokat shqiptare , Dini jetë ndërroj –
Me fjalët :”Kosovë”, që mbante në gojë !
Ambasada jugosllave , gjashtë ditë rresht me bindje –
Nuk lejonte arkivolin t’ dërgohet n’ vendlindje !
Të kryhej varrimi në mënyrë madhështore –
Ashtu siç e meritonte Din Egriu prore !
Falë përfaqësisë diplomatike amerikane
Dhe urdhrit të saj që i dha kësaj ane –
N’ vendkalim të Bllacës , n’ afërsi të Dibrës ,
Të kalojë kufoma , t’ varroset n’ vendlindje !
Vëzhgonin armiqtë , porsi ujqit llavë –
Dini , edhe i vdekur ishte tmerr për sllavë !
Vdekja e Dajës Din , siç e thërrisnin n’ tëra anët –
U prit me indinjatë nga të gjithë dibranët !
Për t’i bërë ma shumë nderë vdekjes së Daja Dinit –
I madh e i vogël shkuan n’ homazhe t’ varrimit !
Mirëpo, që të pengohet ceremonia e varrimit –
Pushtetarët maqedonas përgatitën skenar të trishtimit !
Gjoja për trazirat që kishin ndodhë prej skenimit ,
N’ Dibër , dy javë ditë para vdekjes së Dinit –
Në mes qytetarëve dibranë dhe policisë ,
N’ atë përleshje u lënduan gjithsejtë 8 policë !
Njërit prej policëve flakën ia kanë dhanë –
I cili ishte djegur dhe lënduar rëndë !
Pushtetmbajtësit maqedonë , n’ vend t’ arsyetimit –
Me këtë shkak pengonin ceremoninë e varrimit !
Ishin të sigurta strukturat armike –
Homazhi t’ shndërrohej n’ protestë masovike !
Andaj urdhëruan homazhin e masës –
Arkivoli mos të lëshohet para orës 20 – të, të natës !
Në ora 21 e 30 minuta me tradita të kësaj ane –
Nisi arkivoli në drejtim të varrezave dibrane !
Mbi fytyrën e tij pikuan ca riga shiu –
Edhe retë e dinin se vdiq Din Egriu !
“Sonte edhe qielli po vajton pa këputur –
Për vdekjen e Dinit tonë bujar e të përvuajtur ! “
Thanë disa dibranë që shkonin duke u lutur –
Që shpirti i tij , n’ Parajsë t’ pushojë i lumtur !
Varrimi u krye natën në të errët –
Pasi nuk u lejua që t’ varroset ma herët !
Shumica e qytetarëve nuk dinin për këtë tmerr –
Se varrimi do të kryhet ashtu nëpër terr !
Në mungesë të dritave edhe të kandilave –
Iu dha lamtumira me dritë t’ automobilave !
U ndanë përgjithmonë t’ afërm , miq , shoqëria ,
Dashamirë nga Dibra , Kosova e Shqipëria !...
Ashtu të shumëvuajtur , të djegur , të përvëluar ,
Të krisur , të zemëruar , por kurrë të nënshtruar –
Mund ta takoje Dinin , n’ metropole t’ botës ,
N’ ato t’ Amerikës edhe të Evropës !...
Duke brohoritë edhe duke trokit –
Në çdo institucion politik e diplomatik !
N’ ballë t’ aktiviteteve n’ interes kombëtarë –
Për t’ drejta e çlirim t’ mbarë popullit shqiptarë !
Ishte i pamposhtur dhe nuk trembej fare
Dhe kudo vepronte për çështjen shqiptare –
Alarmonte nëpunës t’ administratës amerikane ,
Në Uashington , Nju Jork , n’ instanca të çdo ane !
Ashtu marshonte Dini – biri i nënëlokes ,
Ku e lypte nevoja rrugëve të botës !
Rrugën 47-të të Nju Jorkut , kurrë s’e ka harruar –
Para Organizatës së Kombeve të Bashkuara !
N’ masë të demonstruesve mund t’ dallohej lehtë –
Gjithmonë i shoqëruar nga njerëzit e vet !
Para masës mbahej kokëlartë nëpër radhë ,
Përmbi kokë gjithmonë mbante plis të bardhë !
Predikimi i Dajës Din ishte shumë i thjeshtë ,
Ishte shumë i bindshëm edhe shumë modest !
Nga se n’ zemër kishte vetëm një dëshirë –
Vetëm që ta shohë Kosovën të lirë !
Ta shoh të pavarur , sovrane , krenare –
Të bashkuar prore me trojet shqiptare !
Që të përjetësohet Shqipëria etnike –
Kurrë t’ mos bie pre e forcave armike !
Shtëpia e Dajës Din ishte shumë bujare –
Konak dhe odë pritje për të gjithë shqiptarët !
Me fotografi t’ patriotëve t’ Rilindjes kombëtare ,
Heronjve të rënë për liri atdhetare !...
Duke i përfshirë trimat nga çdo anë e globit –
Ajo u shndërrua në Muze të kombit !
Shtëpia e Dajës Din , n’ çdo pjesë e tipare –
Është stolisë me shenja e simbole kombëtare !
Gjilan, më 21.07.2017. Demir KRASNIQI