Kadri Kadiu: Dëshmorët, rinia e përjetshme

Kadri Kadiu

 

DËSHMORËT, RINIA E PËRJETSHME

 

("Kush nuk përkulet para dëshmorëve, përgjunjet para batakçinjve" Dritëro Agolli).

 

O Devoll, të qofsha falë

Përherë mbete në ballë

Vajza zana, djem azganë

S’i kurseve për vatanë

 

O Devoll i trimërisë

Shumë gjak i dhe lirisë

Njëmijegjashtëqind partizanë

Ngrite dyqind lapidarë

 

Ngrihuni ju, o dëshmorë

Ejani të nxjerrim mallë

Djem të rinj, njëzetvjeçarë

Të bukur, me yll në ballë

 

Me lot nënash jeni larë

Me trëndafilë mbuluarë

Gjaku juaj s’bëhët ujë

Populli s’ju harron kurrë

 

Për ju qan Gramozi dhe rënkon Morava

Përmallet Ivani, përlotet Dëmbrava

Buron lotë Prespa, lotë rrjedh Devolli

Që nga Vidohova,deri te Cangonji

 

Ngrihuni, erdh 5 Maji

Festën tuaj ta gëzoni

Lotët tanë t’i pushoni

Nipa, mbesa të takoni

 

Emrat tuaj ata mbajnë

Çudi, sa shumë ju ngjajnë

Se truallin që i ka rritur

Gjaku juaj e ka vaditur

 

Lulet s’çelin po s’fryu era

Pa dallëndyshe s’vjen pranvera

S’vinte liria pa partizanët

Ajo në gjak i lëshon rrënjët

 

Ju ishit era e lirisë

Pranvera e demokracisë

Filizat e botës së re

Rininë falët për atdhe

 

Por ca birbo, ca zuzarë

Faqezinj edhe të marrë

Me partizanët ç’kanë vallë?

Me dëshmorët pse e kruajnë?

 

I lëndojnë në ideale

I trazojnë në lapidare

S’i lënë të qetë në vare

Perëndia i vraftë fare!