Afrim Caka: Fati tragjik i Dardanisë

FATI TRAGJIK I DARDANISË

Nga Afrim Caka

Një tabllo e tillë e tmerrëshme është e pashembullt në historinë ë vendeve të botës.

Fati tragjik i Dardanisë mjerisht përseriet periodikisht edhe pas robërimit osman... Faktet e islamit politik të 2017 ngjajnë çuditërishtë me ato të 1912 – 1913 – 1917 - 1918 gjatë pushtimit nga sllavët. Shekull pas shekulli ata kanë krujuar idetë dhe ndjenjat e rrjedhimisht të gjitha shkaqet, dëmet e motivet i kanë vënë lëvizje sjelljet e tyre antikombëtare. Brezat e vdekur na japin jo vetëm organizimin e tyre fizik, por ata na sygjerojnë edhe mendimet e tyre anadollake e antikombëtare.

Në të vërtetë të vdekurit janë zotërinjtë e “padiskutueshëm” të të gjallëve shqiptar. Ne sot bartim peshën e gabimeve, tradhtive të tyre dhe shpërblehemi për virtytet e tyre antikombëtare.

Formimi i kësaj strukture spiunësh e tradhtarësh të një populli si ky i yni nuk kërkon, siç kërkon krijimi i llojeve të kafshëve mish ngrënëse, si në ato periudha mesjetare, vazhdimësia kolosale e tradhtive e të cilave as që mund të llogaritet. Por sidoqoftë nuk kërkon një kohë mjaftë të gjatë për të formuar. Për të krijuar në një popull si ky i yni, madje edhe në një shkallë të dobët paturpësie e ligështie, kjo humnerë midis tradhtisë e përuljes të kësaj race gjak humbur na shpjegon çartë pse populli ynë nxjerrë kaq shumë mercenarë e renegatë që luftojnë Dardaninë dhe nuk kanë arritur kurrë të pranojnë qëtetërimin e tyre iliro - dardanë?! A mund të themi se lulëzon terrorizmi që ne shohim në tetëmbëdhjetëvjeçarin e fundit, a është kjo shfaqje simbolike e asaj që ndodh në shoqërinë tonë në tërësi.

Fati tragjik dhe plaga pesë shekullore e fanatizmit politik fetar, që shkaktoi aq gjakderdhje e dëme materjale, kishte zënë njëfarë cipe, por ende nuk ishte mbyllur mirë. Kështu që ky sektarizëm politik degjeneroi në terror dhe terrori u bë shumë herë krimë. Terror i zi vazhdon ilegalisht edhe sot, vazhdimësia e tyre i ka rrënjët e thella. Mjerisht pushtimi i Dardanisë prej gjak prishurve shqiptar dhe përparimi i tyre e bën të pa mundur dhe të rrezikshme çdo rrezistencë të forcave kombëtare. Nga ky moment filloi një nga fazat më tragjike të jetës sonë kombëtare. Dardani dhe kombi ynë i kapur midis tri zjarresh, islamit politik nga këto forca të së keqes, të verbuara nga harbimi i mërive të thella fetare, demarkacioni dhe rebelëve politik tradhtarë.

Kjo është tragjedia e Dardanisë që po zhvillohej me të gjithë tmerret e saj përpara indiferencës së opinionit të përgjithshëm shqiptar. Në krye të saj qëndrojnë qeveritar e hoxhallarë të cilët në një dorë mbanin dredhitë e në tjetrën kuranin, dhe inkurajonin deputetët të që të votojnë tradhtinë më të madhe kombëtare e ndiznin besimtarët fetar me thirrjet:

“Përpara djema, në emër të Allahut dhe të fesë sonë të shenjtë, sulmoni e zhdukuni të krishterët shqiptar, këta klysh të qenëve. Përpara për idenë e një shteti të Madh islam…”.

Këtyre zërave të mënxyrshme të korbave të zinj u bënin jehonë, nga llogoret e anës tjetër të frontit turk, thirrjet plot urrejtje, ndërsyese dhe ziprurëse të hoxhëve mjeranë besimtarëve gjakatarë, të cilët me Kuranin në dorë e duke mërmëritur pjesë të këtij libri të shenjtë, udhëhiqnin të rinjtë shqiptar rebel fanatik e trutharë dhe i nxisnin me tërbim të shkonin drejtë në një frontë të huaj në Siri. Me këto mënxyra këta kryefetar, hoxhallarë pseudoshërbëtorë, në emër të fesë e në interes të dy shteteve të huaja, armiq shekullor të kombit tonë, shtynin djalërinë shqiptare, në shëkullin XX, të mohonin kombin e atdheun e të coptoheshin me njëri tjetrin, nën udhëheqjen hoxhallarëve turq dhe oficerve serbë… Një tabllo e tillë e tmerrëshme është e pashembullt në historinë ë vendeve të botës.

Është më se e kuptueshme përse emisarët politik futën frymën terroriste në këtë shtetë. Prandaj, në këtë rast unë them: poshtë tradhtia dhe rroftë burrëria shqiptare, për të siguruar së pari nderin kombëtar dhe pastaj për të shpëtuar atdheun, në mos sot, të paktën në të ardhmen nga kjo mortaj turke..!