Krasniqi: Nora e Kelmendit - Legjenda e Malësisë

NORA E KELMENDIT – LEGJENDA E MALËSISË

 

Hej, çiftelinë nuk e lëshoj prej dorës –

Një këngë t’ bukur t’ ia këndoj Norës !

Heroinës së Kelmendit –

Para burrave të Kuvendit !

 

Vuçi Pasha , fjalë ka qua –

Kush të donë me m’ u dorëzua ,

Kam me e falë pa e dënua ,

Dëmshpërblim kam me i  pagua !

 

Kelmendi me ato kreshta –

Pat shumë trima dhe trimëresha !...

Ndër ta ishte malësorja Nora –

Trimëreshë ma e bardhë se bora !

 

Kësaj malësoreje të Malësisë ,

Zoti përveç bukurisë –

Ia  kishte falë  trimërinë ,

Largpamësinë dhe zgjuarsinë !...

 

Gjatë sundimit të osmanlisë –

Kelmendi  luftoi për  mbrojtje t’ Malësisë !

Kelmendasit  nuk   kursenin jetën ,

Por varfëria dhe i ftohti e bënin të vetën !...

 

Një ditë , n’ Kelmend  u hap  fjala –

Vuçi Pasha ka qua t’ fala :

“ Kushdo që do të dorëzohet –

Do të falet , nuk do t’ dënohet !...

 

Qoftë ai burrë , apo qoftë  grua ,

Dëmet n’ luftë çka janë shkaktua –

Ai njeri do t’ dëmshpërblehet

Dhe ndaj tij do t’ pushojnë ndjekjet !”

 

Për marrëveshje me atë Vuçi Pashë –

Kelmendasit do t’ia  çojnë një vashë !

Vajzën më të bukur të kësaj zone –

Që do t’ thyej ligje dhe  zakone !...

 

Mblidhen  burrat , n’ prezencë të vashës –

Për t’ vendos si t’i përgjigjen Pashës ?!

Ngrihet Nora dhe iu thotë :

“O , ju burra , mos flisni  kot !...

Vëllezër , motra t’ vuajtur prej halleve –

Unë , nuk  jam ma e bukura e maleve !

Por , do t’ shkoj tek Vuçi Pasha –

T’i tregoj se si flet vasha !...

 

T’ kuvendoj siç ka kërkuar –

Asnjë pikë pa u frikësuar !

Vëllezër , motra po ju thamë –

Unë , nuk di çfarë fati kam !...

 

Por , u betohem për këtë kokë ,

Për këtë qiell e për këtë tokë ,

Se e virgjër po shkoj t’ rrëfehem

Dhe e tillë , unë do të kthehem “!

 

Ditën që vendosi për t’u përgatitë ,

T’ shkojë tek Vuçi  Pasha , për t’i bërë vizitë –

Zgjedh veshjen më t’ bukur si edhe stolitë ,

Që kur t’ shkojë te Pasha , ajo të bëjë dritë !

 

Nora, ishte trime dhe nuk kishte frikë ,

Por , në brez e mori me vete një thikë !

Me vete e mori një thikë t’ hollë e t’ gjatë –

Që t’i tregojë Pashës , se çka mund t’ bëjnë gratë !...

 

Drejt te kampi turk , Nora kishte shkua –

Me rojën e kampit kishte bisedua :

“Kam ardhur , me Pashën dua me u takua –

Lidhur me marrëveshjen për të bisedua !”

 

Pashai, e pret Norën , më shumë prej kënaqësisë –

Mendja i turbullohet krejt prej bukurisë !...

Kështu për marrëveshjen fillojnë bisedimet –

Pashai , do t’ bindë Norën , që t’ bëhen dorëzimet !...

 

Nora e Kelmendit , kjo trimëreshë me emër –

Shpejt ia nguli thikën Pashës mu në zemër !

Fjalimi i Pashës , në gojë  shpejt  iu tha

Dhe ai , as që mundi t’ pëshpëriste ma !

 

Nora , për të ikur , shpejt e shpejt nxitohet –

Fare pa u vënë re , nga kampi turk largohet !

Shkoj që kelmendasve t’ u japë lajm me za –

Se Pashai i turqve nuk është i gjallë ma !

 

Prej atëherë –   deri sot , shumë kohë ka kaluar ,

Por , Nora e Kelmendit kurrë nuk është harruar !

Ajo është e gjallë në faqe t’ historisë –

N’ bazë të zgjuarsisë dhe të trimërisë !

 

Kudo flitet shqip mbi trevat shqiptare –

Do të jenë krenarë me Norën legjendare !

Nora e Kelmendit , në fushën e trimërive –

Iu dha leksion ushtarëve t’ osmanlive !

 

Demir KRASNIQI

Gjilan, më 18.12.2016.