Demir Krasniqi: Mësuesi dhe atdhetari Numin Kastrati

MËSUESI DHE ATDHETARI MUMIN KASTRATI

 

Në luginë rrëzë atij shpati –

Lindë e rritë Mumin Kastrati !

Këtë bir trimi nga Hogoshti –

Kurrë armiku s’ mund e mposhti !

 

Kur e kishim pranë Muminin –

Kishim mësuesin ma të mirin ,

Që digjej si flakë e qiririt ,

Zoti ia dinte plagët e shpirtit !

 

Zoti ia dinte dhembjen e tij –

Për një tokë që s’ kishte  liri !

Për një tokë që s’ kishte shkronja –

Ku s’ fluturonte e lirë shqiponja !

 

Mësuesi  i dashur ,  atdhetar –

Ndizej , shkrihej si  pishtar ,

N’ angazhime i pa parë ,

Në shërbim t’ kombit shqiptar !...

 

Vetëm ai mund ta ketë ditur –

Si mund ta doje tokën që të ka rritur ,

Si mund ta doje shkronjën shqipe ,

Si mund ta doje bukën , kripen ?!...

 

Si mund ta doje tokën e shqiponjës ,

Tokën e  Iliridës  edhe të Kosovës ?!

Si mund ta dojë tokën e Shqipërisë ,

Të Malësisë së Madhe dhe të Çamërisë ?!...

 

Dikur n’ gjumë të rëndë mbi kashtën e shtratit –

Ne ia njohëm ëndrrat e Mumin Kastratit !

Ishin të qëndisura me  fjalët ma t’ bukura  ,

Fluturonin atdheut me krahët si flutura !...

 

Ishin të madhërishme si ylberet  prore –

Me ngjyra të ndritshme n’ ditët pranverore !

Si lule kurore edhe n’ stinë vjeshtore –

Shkrepin  rreze drite  në shkollat fillore !

 

Rreze diturie n’ Sllupçan e Likovë –

Lavdi krenarie n’ rrethinë Kumanovë !

Po dhe në Kosovë  dhe  mbarë shqiptarinë –

Me punë të  paepur  shkrinte diturinë !

Ai ishte i shenjtë , vëlla me Mirësinë ,

Vëlla me  Pavarësinë  edhe me Lirinë !...

Mësues  e  atdhetar i besës dhe fjalës –

Me zilen e shkollës dhe të Abetares !

 

Mësues Mumin Kastrati , ishte yll pishtarë –

N’ mes të prijatarëve t’ plejadës së parë ,

Të misionarëve t’ arsimit shqiptarë ,

Në fshatin Hogosht dhe në rrethinë  mbarë !...

 

E kujtojnë me ëndje mësuesin e vatanit –

Ku punoi me nxënës n’ fshatin e Sllupçanit !

E kujtojnë ndër breza nxënësit e Likovës –

Që ua mësoi shkronjat mësuesi i Kosovës !

 

E kujtojnë mësuesin , nxënësit e Hajkobillës ,

Që i shkëlqente fytyra si  lulja e trëndafilës !

E kujtojnë ndër vite me ditë e me natë –

Nxënësit që i ka mësua n’ fshatin Kremenatë !

 

E kujtojnë  me ëndje , mësuesin veç e veç –

Nxënësit që i ka mësua n’ fshatin Muçivërc !

Strumbullar mësimi e kujtojnë si bosht –

Nxënësit që i ka mësua në fshatin Hogosht !

 

E kujtojnë si shkëmbin n’ kala të  Janinës –

Nxënësit që i ka mësua n’ Banjën e Siarinës !

E kujtojnë si Oson n’ Kullën e Vraninës –

Nxënësit që i ka mësua n’ shkollën e Prishtinës !

 

Mësuesin e paepur shumë herë e burgosën –

Por, kurrë idealet nuk mund ia përdhosen !

Shumë vjet e dënuan dhe e torturuan –

Por, serbo – fashistët kurrë  s’ mund e gjunjëzuan !

 

Mësues Mumin Kastrati , n’ faqe t’ historisë –

Do t’ mbetet pishtar i atdhedashurisë !

Rrugës së lirisë , mbetet flijimtar ,

Kontribuues i flakët i arsimit shqiptar !...

 

Do t’ jetojë ndër shekuj gjithë vepra e tij ,

Do t’ jetë udhërrëfyese për brezat e rinj ,

Jo veç  n’ Kamenicë dhe n’ Kosovë legjendare ,

Por , në mbarë krahinat dhe trojet shqiptare !

 

Mësues Mumin Kastrati , ku punonte prore –

Gjithmonë po shkëlqente me vlerat arsimore !

Vlera pedagogjike , intelektuale ,

Me vlera njerëzore dhe ato morale !...

 

Mësues Mumin Kastrati , s’ përballoi pleqërinë –

Vdekja na e mori pa e përjetuar lirinë !

Urojnë rrafshet , lugjet dhe majat e shpatit –

Lavdi jetës , veprës së Mumin Kastratit !

 

Lavdi t’ gjithë atyre që  shumë kontribuuan –

Gjeneratat e  reja që  na i arsimuan !

Që na i mësuan nxënësit në frymën kombëtare –

Për lirinë e popullit mbi trojet shqiptare !

 

Kur të dëgjoni diku ndo ‘i zile shkollore –

Mësues Mumin Kastratin , kujtojeni prore !

Kur të dëgjoni këngë për trimat shqiptarë –

Kujtojeni Muminin , atë mësues atdhetarë !

 

Ai nuk ka nevojë për  shtatore  e kurora ,

Se të gjitha i kishte nga mendja dhe dora !

Jeta e vepra e tij , mbesin  të pavdekshme –

Kontribute t’ arta me vlera t’ pa prekshme !

 

Vepra e tij e shkurtër , të rrëmben me vaj –

Por, e gjatë me frytet dhe t’ bëmat e saj !

Ai , që nga parajsa  mendon e pushon –

Për vitet  dhe pengjet  që s’ mund ti numëron !...

 

Të na bëjë hallall për  lotin e hidhur ,

Të ndarjes së madhe për amshim je nisur !

Ajo ndarje  ka vetëm nisje e zbritje –

Është rrugë e paskajshme , që  kurrë nuk ka mbërritje !

 

Gjilan, më 16.09.2016.        Demir KRASNIQI