Afrim Caka: Falmë Zoti ynë

FALMË ZOTI YNË, PAS KËSAJ SHQYERJEJE MIZORE KU MBETI TRUPI IM, NË TË KËTEJSHMEN APO NË TË ATJESHMEN E CËRNAGORIT

Nga Afrim Caka

Tani pyes se cila është e drejtë hujnore: “atdheu apo tradhtia?”

Nëse doni t’i përngjani Sylejman Vokshit e Adem Jasharit, bëheni martirë, jo xhelat i kombit. Sidomos në qoftë se këta, më shumë se kuptimin simbolik të ngjarjes do të hetonte procesin e krijimit të simbolit heroik të pavdekësisë. Kishte një mistër në të...

Ku po na çoni, bre “burra”. Zoti, ju marroftë e ju mallkoftë për jetë e mot!

Kam mësuar e dëgjuar se tradhtia nuk vjen për të çliruar vatanin nga sllavët por për të vrarë njerëzit e tij, thashë unë.

Mos na i vrisni kufijtë! Po kush do të mirrej me vatanin që po vdiste mu në sy të gjithë botës?

Mosni, ju fundërrina të kombit, se kjo është faqja e zezë!

Në fund, ju e kishit ndjellë me zgjedhjen fatale... pa justifikuar masakrat masive të cërnagorëve, trillohet fabula e një coptimi të shpejtë, që sështë zhvilluar kurrë ndonjë vendë të botës pa asnjë dokument apo deshmitar.

Një thirrje i vinte që andej vazhdimisht atdheut. Një thirrje për ndihmë. S’ishin vetëm heronjtë, dëshmorët, të burgosurit nëpër burgjet e Serbisë që vuanin, s’ishin vetëm të vrarët, por edhe varret. Thirrjet sa vente e zbriste më thellë. Ajo donte të përjetësohej, duke e bërë natyrë e dytë shqiptare. Fundrrinatë përpiqeshin në fillim ta mpinte mendjen shqiptare, për të shkuar më larg: ta thjeshtonin atë që i qenë dashur qindra vjet turkut e shkjaut të ndërlikonin trurin shqiptarë. Pas kësaj, këta do të rrënonin historinë, për ta zavendësuar me një histori të rreme, të zavendësonin kulturën me një tjetër kultur, të zavëndësonin kufijtë me një njetër kufi të çoroditur, gjersa, ashtu si djalli malazezë e shkja, t’ia kërkonte haptazi shpirtin e gjakun shqiptarë. Kuptohet, gjithmonë me ndihmen e turkoshakëve shqiptarë.

Nëse ndonjë funksionar i lartë politik apo deputetë i keqpërdor ligjet në parlament, nëse ndonjë funksionar i lartë fetar i keqpërdor ceromonitë fetare dhe mësimet fetare për të plagosur apo për ta sakatosur kombin e vetë. Kundërshtarët e tij nuk duhet të ndjekin të njëjtën rrugë por duhet ta luftojnë me të njëjtat armë. Pavarësisht se mund të jetë e pakëndëshme për pjestarët e saj të veqant. Këta parazitë NEGROIDË, ky infektim i sëmuar i hajdutëve pakarakterë po përpiqen të shkatërrojnë një krijesë të re dhe unike që ka ardhur në botë si një dhurat e ZOTIT dhe falë gjakut të derdhur të heronjëve, dëshmorëve, martirëve dhe të gjithë të burgosurve politikë për liri. Sigurisht, askush nuk beson se këta si “përfaqësues” të zgjedhur të kombit na qenkan më të zgjedhurit në mes “intektualëve” të klasit të parë. Asnjë nuk është budalla sa të pretendojë sa këta deputë dalin nga “letrat e hedhura” në kutit e votimit. Shpresoj që kjo te shqiptarët të mos shëndrrohet në një prirje të përgjithshme... Ky do të ishte fundi i Dardanisë

Që kurë kanë lerë dhe janë blerë e shitë blerë.

Mëkati ndaj gjakut dhe vetë racës shqiptare është mëkati i trasheguar nga etritë e tyre shqiptarë dhe do ta sjellë pashmangshëm shkatrrimin e kombit shqiptar. Një nga nocionet më të pakuptimta që dëgjohet sot rëndom është se, në Dardani, institucioni parlamentar ai i Kafdri Veselit harbutit më famkeqë e ka pushuar funksionin e saj që pas luftës. Në të vërtetë, institucioni paralamentar i Brojës dhe i Prapashticës nuk ka funksionuar kurrë për gjë tjetër përveçse në dëm të vendit dhe funksionon kështu edhe këto ditë kur shqiptarët nuk shohin asgjë ose nuk duan të shohin asgjë. Do të doja të merrja guximin të ftoja ata që janë në krye të qeverisë dhe në krye të xhamive dhe ata që janë apo nuk janë të lindur për të drejtuar institucionet vendorë, të shqyrtojnë me maturi nëse duhet pasur vërtetë frikë nga këta pushtetar apo fetar të lig.

Natyrishtë që nuk mund të jetë kështu. Atëherë, përse jeni kështu??? Thaçi e Veseli, tashmë shefa të një sekti të mafijoz të Dardanisë. Kto fundërrina të pashembullta morale e shoqërisë shqiptare. Këta dy njerëz që mohuan atësinë e kombit, gjuhës dhe kulturës. Këta që buzuan me shtetin dhe kufijtë. Këta shqiptarë faqezi që pandehin dhe pa asnjnë normë shoqërore e atdhetare synon të bëjë një përçarje në Dardani përmes coptimeve kriminale ndaj atdheut, opozitës dhe ndaj atyre që mendojnë e veprojnë ndryshe.

Shumë ditë e net, krahas përpunimit të Tradhtisë së Madhe, ju keni vrarë mendjen se si ta mbuloni këtë turp, jo vetëm për të tashmën, por edhe për të ardhmen. Sepse Dredhia s’duhet të merret vesh kurrë, edhe pas mbarimit të luftës. Le të merrën vesh të tjerat, dinakritë, mizoritë, korrupsioni, vendlindja thërret, krimet, vetëm ajo, tradhtia e madhe, s’duhet të zbulohet!!! Unë dua të konfirmoj së këto dy figura të flliqura janë të një përceptimi negativ për kombin. Falmë Zot ynë, thashë prapë dhe disa herë pas këtyre shqyerjeve mizore nuk e kuptoja dot se në cilën pjesë kishte mbetur trupi im, në të këtejshmen apo në të atjeshmen e cërnagorit. Gjithçka ishte kryer. Trupi im ishte tani matanë, në trupin e cërnagorit, mendova qetësisht. Kjo veprimtari antikombëtare e paligjëshme do të marrin verdiktin nga drejtësia si dy fundrrina morale. Nga këto monstra të poshtra duke falsifikuar historinë me përpjekjetë e tyre të pandershme dhe antikombëtare.

Është më se e kuptueshme përse emisarët e Drenicës në Dardani futën frymën e tradhtisë në udhëheqjen e tyre dhe bashkëpunim të hapët me armiqtë shëkullor. Duke pasur në krye të dërguarit e Beogradit e të Tuurqisë dhe një klikë satelite me frymë antishqiptare, veç funksionit të saj kryesor të PDK-ës kundër okupatorëve sllavë serbo-malazezë, do të hynte edhe në rrjedhat e një “lufte civile”, vëllavrasëse, gjë që i interesonte aq shumë shovinistëve fqinjë si edhe islamit politik që do të vendosej në Dardani mbi gërmadhat e luftës së fundit.

Lufta për të marrë pushetin duke përdorur çdo mjet e duke goditur çdo përfaqësim tjetër të forcave politike opozitare apo çdo rreshtim tjetër të forcave në luftë kundër shovinizmit serbo-malazezë, krijuan tensione dhe konflikte të thella shpirtërore e coptime teritoresh.

Kështu, klika e poshtër e Hashim Thaçit, Isa Mustafës, Adem Grabovcit, Xhavit Halitit, Murat Mehës, Sami Lushtakut, Enver Hoxhës, Azem Syles dhe dreqi e i biri - të gjithë këta “politikan” u ngjajnë më shumë ujqëve, sesa qenieve shqiptare, e shkelen dhe e devijuan idealin dhe karakterin e Luftës Çlirimtare, si luftë kundër shovinizmit serbo-malazezë, tradhtuat gjakun e dëshmorëve e të martirëve të kësaj lufte, përpara të cilëve jemi përkulur dhe do të përkulemi me nder e devocion të përjetshëm. Nuk është fjala për element apo tentative, por për një vijë mafijoze antikombëtare, të pohuar e të pranuar me gojën e tyre e të mishëruar në mijëra e mijëra viktima të pafajshme, nga këto mbi 20 mijë të pushkatuar e të vrarë apo edhe të vrarë në shtëpitë e tyre, midis tyre, si do ta shihnin më poshtë, edhe nja nga përfaqësuesit e “mëdhenj” të Drenicës e të Prapashticës, vijë që i hapi rrugën coptimit të kufijve shtetëror. Këtë vijë antikombëtare duhet denoncuar përherë e më shumë.

Nuk do të lejojmë që një pakicë tradhtarësh të vazhdojnë me coptimin e trojeve tona! Lëxuesit, mund ta marrin mundimin t’i hedhin një sy këtij shkrimi për pushtetarët me plot mangësi e të meta. Pse jo, le të hedhë secili prej jush dritën e vet dhe ta thotë: Pse ne sillemi në këtë menyrë me atdheun!

Me një fjalë, pse e poshtërojmë atë?

A nuk ka qindra raste kur, këta persona fetar agjentë gjakprishur apo politikanë në pamje të jashtme të kuruar, besa edhe qorrë, sëmundja u përtërihet dhe shkakton dëmë të mëdha me apo pa dijeninë e tyre? Kjo dukuri u shfaq edhe gjatë periudhës së shkurtër të Republikës Dardane. Gjatë kësaj kohe, mund të shihet qartë se i gjithë popullu ynë, gjatë përpjekjes shekullore për mbijetesë, ngriti dhe respektoi institucionin e BESES, ndërsa zullum#arët, në luftën për pushtet, ngritën dhe përsosën institucionin e PABESISE.

Shatëmbëdhjetë vjet më parë, një kolaps politik i tillë si ky i sotit që po e përjetojmë sot as që mund të konceptohej, njësoj si edhe rënia kulturore që u shfaq në Dardani që nga viti 1999 që të ketë kaq shumë mistere e hendeqe nga vetë shqiptarët. Një civilizim nëntoksorë? Burracakëria dhe servilizmi, frika nga marrja e përgjegjësive ndërthureshin në menyrën më të përsosur këtu.

Sot unë do të thoja: “Këta shumë lavdi thurren për njerëz të palavdishëm!”

Lëxuesi le t’i nxjerrë vetë mendimet e tij rrethë këtij shkrimi.