Vladimir Shyti: T? vdekur n? bot?n e t? gjall?ve

T? vdekur n? bot?n e t? gjall?ve

Nat? e zez? pis,

Hije q? p?rplasen n? mure,

Rrug? n? zbeht?sin? e heshtjes,

Prishin qetsin? klithma e batare,

Kalimtar? t? rrall?,

Dhe kokat kureshtare,

Mbr?mja e ngarkuar me yje,

Toka e mbarsur me probleme,

Dy trupa pa jet? shtrir? p?rdhe,

Dhe dy njom?zak t? lemerisur pas tyre.

?’dashuri e ?uditshme,

Me shpirt?ra t? zbrazur ngrir? kallkan,

Djalli u shqeu zemrat,

Dhe qesh me dashurin? e pabes?,

Pastaj vrapon n? mes territ,

L? pas dy voc?rrak n? vajtim.

Mallkim,p?rbuzje,

Dhe ?ndrra t? l?n? p?rgjysm?,

Tkurrje e buz?qeshjeve pa tinguj,

E nj?rz?ve q? kan? harruar mendimet,

Lokaleve buz? rrug?s.

Ndizen qirinjt?,

K?ndohen ungjill e kuran,

T? vetmuar dy engjuj,

N? sy lot? t? pathar?,

Fati keq rast?sisht i la,

T? vdekur n? bot?n e t? gjall?ve.

Mjerimi sjell ve? vdekje,

Por dikush flet p?r ringjallje,

Po kush majmet dhe kush ringjallet?

T? vdekurit n? bot?n e t? gjall?ve,

Apo t? gjall?t,

Q? flen? p?rmbi but?sin? e parave.

O njer?z!

Vraponi n? qiellin e stuhijsh?m,

Dhe ktheni kalt?rsin?,

N? shkum? t? bardh?,

Hidhni posht? prangat e jet?s,

Mendimet-zhele t? s? djeshmes.

Dhe kur rr?ket? e ?nd?rrave,

T? jen? derdhur,

Mbi fasadat e dremitura,

E kur shpresa t? p?rk?dhel,

Si puthje m?ngjezi,

At?here m? zgjoni edhe mua!

Vladimir Shyti

Durr?s