Rrustem Geci: Nusja e erërave

Rrustem Geci

NUSJA E ERËRAVE

( Të  punosh  tokën   me  duart   tua

dhe  farën  ta hedhësh në arë vetë

t´i korrësh të korrat kur ato piqen

Nuk  ka  liri  më  sublime  në jetë!...)

Në gacat  e  prushit  e gjeta poezinë

të vetmuar, të tymosur, të përgjakur

ajo shkruante  në  gurin në pashkruar

një ekuacion natyror  të graviteteve

Nuse  e  erërave,  bijë  e thellimave

a  e  sheh sa  e  pa formë është nata

a sheh sa  i  pa  formë është gëzimi

a e sheh sa e pa formë  është  dehja

Sy i tokës, kujdes nga yll i papastër

nga  gënjeshtërat e mëshirimit, nga

çastet me kurthe! Çdo pikë e gjakut

të rënë, e do fitoren për luftën e bërë

Nuse e erërave, nuse  e  thëllimave

më tokësorja ekzistencë  e  natyrës

s´është e lehtë që t´ia tregosh dritën

territ, dhe as dimrit  tënd gjelbrimin!..

Dortmund, Janar, 2016

SHQIPËRISË SË PËRJETSHME

Këto vargje s´di  a  do të gjejnë udhë

në shpirtin e trazuar  të  popullit  tim

Kosova  ende   ka  plagë  nëpër  trup

e turpshëm po i shtohen plagë të reja

Në  shesh  qytetarë   të  Kosovës,  në

shesh! Kosova s´e ha turpin me bukë

këto vargje mund  të  mos  kuptohen

por shkronjat e  saj  janë  të  flamurit

Kosovë  e  lashtësisë 13 mijë vjeçare

asgjë e urtë s´është më tek unë, prej s´e

zemërimi  ka nis të del në rrugë, s´ka

më fisnike s´e dora  e  bërë  e  grusht

Plagët e marra në Vjenë dhe Bruksel

dëmtojnë gurin  e  Shqipërisë etnike

dëmtojnë Shqipërinë e të palindurve

e dëmtojnë  Shqipërinë e përjetshme

Në  shesh  qytetarë   të  Kosovës, në

shesh! Aty  ku  vetëdija  bën betejën

Kosovë,  anuloj  firmat   e  tradhtisë

për nder të atdheut, dhe  të  flamurit!..

Dortmund, 2016