Qazim Shehu: Lule të errta

LULE TË ERRTA

 

QAZIM D. SHEHU

 

Lulet e errta në pemë të dëshirës

Duan tjetër ngjyrë,

Të çelen gazmohen nëpër fllad të stinës

Që humbet fytyrë.

 

Stinët, shpesh të serta

Qëllojnë njëra tjetrën,

Me rrufe e breshër,

Me shkopinj të etur.

 

Ndaj bëhen të errta dhe errësohen më

Në terr e mosterr pa faj  zhyten ,

Do ua heq terrin sapo të zë vend

Prej ngjyrave që  te une nuk arriten…

 

 

THELLËSI

 

Thellësinë e dua pa fjalë,

Siç dua gjënë më të shenjtë,

Se pres  prej saj të dalë

Një fontanë e shpejtë.

 

Fontana nuk del edhe kur arrij

Në fundin e saj,

Mbush me gurë edhe shkëmbij

Si i fundmi skaj.

 Dhe kur bëj të ngjitem , mishin tim e ha,

Si shkabë e legjendës,

Pamja surreale   afër seç më mba

Dhe s`i shpëtoj vetes.

+++

Pas një buzëqeshje shkoj në thellësi

Dhe pas një ngërdheshje tentoj përsëri,

Dhe pas një dielli dhe pas një reshje

Dhe pas vështrimit plot kërleshje.

Dhe pas një fjale e pas një përralle

Pas një dashurie që më sjell zbrazje

Shkoj në thellësi. I mjeruar krejt,

Kujtoj e kam gjetur, ajo shembet shpejt.

Në nënkresë harrese në vite dënese,

Ajo fshihet djallushe,

Pastaj më afrohet e më jep reflekse

Në aroma gushe.

Dhe këtu e gjeta , shpirtin ma mjeron

Por ajo thellë e më thellë shkon…

 

 

NJERËZIT NË QYTETE

 

Njerëzit në qytete s`dinë të thonë mirëmëngjes,

Nuk hutohen pranë një trëndafili me vesë,

Njerëzit nëpër qytete i thith tymi,

Fjalët sikur i mbulon lymi.

Vështrimpërhumbur thithen si në askund,

Thelbin e tyre e vënë përfund

Dhe e shtrydhin e shtrydhin,

Njerëzit në qytete veten e mbysin..

 

 

DASH I ZI

 

Në themele shpesh muroset një dash i zi,

Kur të vijë stuhia muret me lëpi

Gjuhën ta tërheqë nga gjaku në pafajësi.

Eh ,dikur në to, murosej një grua,

Prandaj ca themele, nganjëherë s`i dua.

Po dua themelet që na japin dhelet

Po dua themelet që na japin  shembjet

Që ringrenë themele të reja,

Dashin e zi le ta marrë kopeja…

 

 

BUKURIA

 

Kristal i tepërt i bukurisë  arratiset

Drejt atij që  më pak meritë ka,

Taksë e bukurisë kështu mblidhet

Nga mendja që në hutim ra.

Pa bukuri nuk jetohet ,me të

Edhe larg shkohet,

Deri tek mendja e gjenive

Që nuk ia gjetën fundin,

Hijet e bukurive që njohim

Mbi ne reflekse të tradhtuara  shkundin…