Gjon Markokaj: Shtegu i mirë

SHTEGU I MIRE

 

Cikël poetik nga Gjon Markokaj

 

ME RROTACION SILLET PUSHTETI

 

Më, "pikon zëmra",

për vëndin tim

Neseguxojmë, t' themi të vertetën

- Sa herë shkojmë në votim...,

"Luciferrat", po na marrin shtetin

 

Kemi vuajtë për Demokraci

Po na përçajnë partitë

Jemi vëllëzer, e s' ndahemi!

T' majtë e t' djathtë, jemi dy krahë

 

S' po ecim me kohen

Po i besojmë," t' ligut e gënjeshtarit"

S' po e kuptojmë "rrotacionin"...?

"Përhiqëgjë", po i shesim  votat !

 

Nëse kthehem në logjikë...,

Votat s' janë,  m' u nda nderveti

Ato janë "diçka e shëjtë"

-- Me rrotacion sillet pushteti

 

Hiqen ata që s' punojnë

"Rrotacioni", zgjedhë të mirët

Kjo s' po ndodhë në vëndin timë

Në votime zëmra  po lëndohet...?

 

Nese vota, "shitet e blihet"

S' ështe më "verdiktë" populli

Vëndi im kështu, s' bën shtet

Kështu, s' po shkojmë përsëmari

 

Duke shitur votën, "t' ligut e genjeshtarit"

Me dorën tonë, po "vrasim vetën"

Është koha, votën tonë, t' ia japim t' mirit...,

-- Në nji "filxhan ujë", të mos mbytem

 

 

MAT E PREJË

 

...!

"Mat e prej, zgjidh e merr

Zgjidh e merr, mat e prej

Si do ta sjellish, mirë t' del

...!

Populli e thotë:"blej shtrëjt t' del  lirë"

-- "Jepi nëndë t' fitojsh dhjetë"!

"Zgjidh e merr, mat e prejë"!

Nji burrë i vjetër, fliste pak si shumë

-- Në llaf e sipër, atijë i thanë:

 

A është, ma mirë me shitë a me ble?

Plaku e kuptoi se ku e kishin hallin

Ai, u përgjegj, saktë e prerë:

"Ai që s' din me shitë s' din asë me ble"

 

Zgjuarësia është:"dhunti e Zotit"

E, gjën kudo e mbledh gima - grima

Më shumë e gjën, te njerzit e thjeshtë

Ajo,don shoqëruar, t' pakten me nji kafe

 

-- Burrnia është në traditë

Atë e ruajnë, mëshkujt e trollit

-- "Burrnia është me takat"

Besën e ruan, shkëmbi e burri...,

 

-- Ajo s' thehet," është e shtrëjtë"

"Kush thyen besën pret mikun vetit"

Çfarë do të bëjnë, ai s' ka si nderet

Në traditën  shqiptare, mbetet i koritur

...!

"Mat e prej, zgjidh e merr

Zgjidh e merr, mat e prej"

Sido ta sjellish, mirë të del

...!

 

 

URTIA

 

Ku përpiqën burrat,

Thonë aty, pëpiqën rëtë

Në nji odë burrash filloi:

Muhabet, i shtruar rrashit

 

Njëri, fliste me "delikatesë"

Nji tjetër i drejtohet dhe i thotë:

O burrë, "je ka e trjerr hollë"

-- Po na len, me vesh hapët...,

 

Është ka e tjerr, hollë,

për shokë t' Shkodrës

E jo, për shokë t' Gjakoves

-- Shtoi, nji burrë tjetër...,

 

Rrufeja, shkrepë ku përpiqën rëtë

Shkëndijat e urtisë shpërthejnë

Në oda, kur përpiqën burrat

Nese nukë i nënvizon, ato t' humbin

Zhduke pa gjurmë si shkreptimat

 

Nese s' din me e këthye,

S' je i kujdesshëm, "ndoshta t' vret" !

Prandaj, "Oda malësore"....,

Ka qënë e mbetet shkollë në male

 

 

SHTEKU I MIRË

 

Kush ban nderë, ka vlerë

Vlersohet me nji shprehje:

"Më dueal, në shtek t' mirë"

-- Cili është, shteku i mirë?

 

-- M' duel, në fjalë ...,

I ra drejt, është njeri i vertetë

S' hini me trina malit

Me ndihmoi në nji ditë t' ngushtë

-- E, ka besën, besë

Bashkohen, në nji shprehje

--Më duel në shtek të mirë !

-- Më dual burrë, i mirë!

 

 

TARGA E MAKINËS

 

Në Seattëll të Washingtonit

Më shëndriti dielli si asnjëherë

Pashë nji makinë që m' befasoi

N' vëndin e targës nji korrnizë

 

Korrniza, m' shkelçej si ari

Reflektonte, nji krye shqiponje

Targa s' kishte, po lexonte:

-- Washingëton Tropoja

 

Thash me vehte, a mos shoh ëndërr

--U gëzova sa s' fluturova...,

S' isha n' ënderr isha ditën për diell

Shikoj, shoferin dhëndrrin tim

 

I thashë dhëndrrit, t' lumtë o mik!

Paske vënë nji targë të veçantë

Foli rrjedhshëm, u mburr pak:

"Targa e zëmërs" - është Tropoja

 

"Zëmëra e jonë", bukuria e Valbonës

"Shpirti i jonë", madheshtia e alpëve

-- Nese i bien, rreth e çark botës...,

S' gjën natyrë t' bukur, si të Tropojës

 

 

GAJRETI I FËMIJËVE TË MI

 

Nana e fëmijëve nisi dhe u plak

Mosmarrëveshje; me burrin  pat

Krisi potera, sa s' u ba gjak

Djelët e tyre shumë u nervozitën:

 

Babës i folën dhe i bërtitën

Nënën tonë mos e prek me dorë

-- Me i bertitë, i ka dalë vakthi

Nuse  goditur, bollë t' ka ndëjtë

 

Plaku i vjetër burrë me sedër

E vret mëndjen, si m' i dalë?

Dy javë ikë në fshat e në sheher

Gjënë nji nuse e veshë dhe e mbathë

 

Merr këngëtar e "lodraxhi"

Mbi shtepi në nji "shesh kodret"

Nisin dajre, këngë e lodër

I thërrasin këngës majekrahut

 

Kur del plaka në krevet

Kapë me duar kryet çfarë sheh

E shikon nusen, me plakë t' vet

Nji gjë të tillë, s' e kishte zënë besë

 

Me nëmë s' e kishte zakon

Ketë rradhë nemi se s' mujti m' e mbajti

I shpërthej "shpirti" si vullkan:

"Marrte dreqi, gajretin e fëmijëve të mi" !

 

-Per ZemraShqiptare nga Breg-Valbona e Drini, fillim-Janari 2016-