| E diele, 20.12.2015, 12:14 PM |
Alush Hoti
NDARJA NGA NËNA
Ama bash asnjë të keqe s’ia fali dot Serbisë
Ngase s’i pata borxh gjë
Veçmas ndarjen e dhunshme nga Nënëlokja ime
Në moshën e saj të pleqërisë së thellë
Më pastaj,
E kërkova në karvanin e pafund
Në atë kalvar të mërdhirë
Me gra, fëmijë e pleq
Të të dëbuarve
Që kishin ecur këmbë
Nga Kosova në Shqipëri
Nëpër kampet e refugjatëve
I shikoja me dhimbje
Takimet e familjarëve
Dhe përqafimet e tyre biblike
Që përshëndeteshin përmallshëm
Me lotët rrëke që iu shkonin faqeve
Stërmbushur me ndjenja dhimbjeje
Tek po i shihja takimet mallëngjyese
Të
Prindit me fëmijë
Motrës me vëllanë
Vëllait me vëllanë
Motrës me motër
Që pas shumë vuajtjesh
Ëndërronin kthimin
Në vendlindje
Aty ku do t’i takonin
Ushtarët e UÇK-ës
Çlirimtarët e atdheut.
Kukës, Lushnjë më 23 maj 1999