Afrim Caka: E duam Dardaninë pa shkja e zajdenicë

E DUAM DARDANIN PA SHKJA E SHKINA E PA ZAJEDNICË

Nga Afrim Caka

Duam një Dardani të pastër edhe pa mjekërzinj!

Këto tri gjëra janë themelore për një shtet të së drejtës. Në natyren time nuk jam agresiv. Por jamë krenar që i përkasë djalërisë shqiptare dhe asaj gjakovare!

Në Dardani ka vite që mjedisi është helmuar keqas nga korrupsioni, mjekërzinjët e tradhtarët.

Në të vërtetë firmëtarët janë mediokër e servilë. Mundohem të shoh faktet dhe të gjykoj vetem Krizat u sajuan përreth një tavolie ulur në kolltuqet luksoze në Bruksel nga njerëz me paga të siguruara, villa disa miljonëshe dhe makina miljonshe, këta njerëz nuk janë në krizë.

Imagjinoni një dramë të tillë, me titull:

“Një qeveri lakuriqeeeeee!”.

Ku duhet ta kërkojmë fajin?

Këta mundohen të na paraqiten si xixëllonja për fener. Këtë qeveri po e gërryen një sëmundje e lindjes. Pas turpërimit që pësoi Dradania vite më rradhë, populli shtrihej si i mpirë nga huliganizmi qeveritar dhe strehët parlamentit të varura e të bëra qull nga turpi... Populli me fytyra të prera si asnjëherë tjetër.

Për një qeveri që flitet e përflitet me ashpërsi! Të egërsuar përse? Pse vallë na tërheqë kjo qeveri. A mos vallë na tërheqë errësira e saj! Ne e njohim njëri tjetrin shumë mirë dhe nuk do të biemë dakort asnjëherë me këta. Paradoksi i Kosovës! Mundë të jetë një paradoksë e një jehone e së kaluarës apo, një oportonizëm i thejshtë, ndoshta, i vetmi shkak? Tashmë, këta e kanë të lehtë zgjedhjen drejtë fundosjes së këtij shteti ose të përballën me drejtësinë. Nëse mund të ketë drejtësi...!

Ç’ka duhet të na shqetësoj më shumë? Përgjigjja e kësaj pyetje ka të bëjë me të tashmen, por sidomos me servilizmin. Në Kosovë një autoritet i tillë duket si i mungon ose është i friksuar nga shkjau. Për të ekzistuar kjo qeveri duhet jetë e moralshëme e mbi të gjitha, shpirtërore, pasi që kriza e kësaj qeverie është mbi të gjitha karakteri i saj.

Beteja e këtyre hajdutëve me barkun boshë vazhdon akoma për 16 vjet pas lufte.

Kjo situatë ka një histori. Qysh se u krijua shteti ynë Kosova (Dardania), më 2008-n, jemi një vend në tranzicion që la pushtimi turk, shkja e malazezë. Një oksidentalizëm qeveritar si në vitet ‘90. Sapo njëfarë ere, njëfar dielli i lirisë filloi të lindte në horizontin shqiptar, me një elitë kulturore oksidentale, ja ku “bishat qeveritare”, siç do të duhej ta quanim ne. Sapo ia kthyem shpinën lindjes neoosmane e sllave i drejtuan sytë përseri ka lindja e sllavo-anadollake. Tranzioni ka dhimbje, por deri sa është në tranzicion, më e keqja është të mësohesh me të, apo edhe më keq të të detyrojnë të rrish në të pa u mundur të bësh një hap përpara. Kjo po ndodh në të vërtetë në Kosovë tash e 17 vjet.

Ju Dardanë e Dradane që nuk kursyet asgjë në luftën e përbashkët, ju që dhatë djemtë e vajzatë më të mirë për çlirimin e tokës Dardane, që luftuan me krenari për një Shqiperi Etnike dhe demokratike, u tradhtuan në menyrën më të poshtër nga partit famëkeqe në qeveri si konsekuencë e ekzistencës së saj në vendin tonë, ne po vuajmë si ma keq në mizerjen e korrupsionit dhe krimit politik.

Të tëra fajet ia ngarkoni opozitës!?

Punëtorë, qytetar, fshatar, patriot të ndërshëm dhe ish të burgosur politikë!

Ju shqiptarë, që punoni në kondita të tmerrëshme, pa veshje e mbathje, ne sot po vuajmë të zezën e ullirit nën kërbaçin e Prapashticës dhe Brojës, korrupsioni i lartë, hajdutëria s’ka të ndalur, taksat e supertaksat e mëdha të papara ndonjëher në qeverisjen e vendit tonë. Të bashkohemi si një grusht i vetëm, pa dallim tendencash politike, kunder kësaj klase politike në vendin tonë, shkaktar i korrupsionit, varfërisë së skajshme dhe migrimit në masë i të rinjëve drejt perëndimit. Ngritëni zërin tuaj kundër këtij regjimi vdekjeprurës, kërkoni të heqin dorë nga firmosja për Zajednicën e demarkaionin që është derdhur aq shumë gjak, mos të lejomë që të lozin valle tradhtarët në korrizin e këtij populli!

Qeveria e Bolshevike e Kosovës ka kohë që e ka humbur intaresat e popullit, ajo nuk ka asgjë të përbashkët me popullin, me historinë, kulturën ajo ka humbur edhe sensin për Plisin. Është futur thellë në pellgun e tradhtisë karshi popullit tonë, për të fituar besimin tek padronet e djeshëm e të sotëm në Turqi e Serbi, ajo e bëri Dardanin si një koloni sllave, ajo e shpie popullin tonë drejtë mizerjes, tradhtisë, varfërisë e vëllavrasjes dhe ç’është më e keqja drejtë sakatimit të kësaj toke e larë me gjakun e miljona shqiptarëve shekuj me radhë.

Ne pra duhet të radhitemi si një grusht i vetëm që ka përqëllim të çliroj ta çlirojë vendin nga coptimi i saj. Ti japim, pra, ta kuptojë mirë qeveria tradhtare e Prishtinës se populli do liri, do lëvizjën e lirë edhe në Mitrovicë, e do demokracinë e vërtetë dhe se nuk gënjehet më me fjalime teorike të kafeneve që u ka dal boja. Populli nuk është dele! Jepni pra, me kuptue se ka ardhur dita me kërkue edhe Mitrovicën, Debëlldenë dhe 12 mijë hektarë tokë që i’a falet Malit të Zi, janë tonat. Erdhi më në fund, me kombënguljen e Daçiçit, dhe kjo Mitrovicë të jetoj nën shkja.

Qyteti i Mitrovicës u gëdhi me shkja dhe me firmën tuaj.

Rrugët janë të shkretuara e të mbushaura me shkina e kopila. Vetëm shkja e shkina pashë që lëviznin lirshëm. E morët vesh, o Mustafa? Qyteti, e kishte ndërruar prapë emrin:

“Srpska Mitrovica!”.

Mitrovica largohej e largohej, Hashimi hynë me autoblind. Ky prononte afërsinë e murtajës, edhe murtaja dikur kishte qenë afër tij dhe ndofta në afërsinë e vdekjës së Mitrovicës. Egërsia serbe erdhe prapë në jetë, e egërsuar prapë nga kënaqësia ndarjës së këtij qyteti.

Filloi kolonizimi i saj!

Ç’qe kjo mandatë që na prurët, more Hashim e Isa. Çdo gjë e prisja në këtë jetë edhe vdekjen, por, që të shoh prap me sytë e mi tradhëtinë, këtë se prisja kurrë! A ju brenë ndërgjegjja në surratin tuaj. Besoj se Jo!

Tani s’na mbetet vë të mendojmë llojin e vdekjes që e përgatitu stololapsi i juaj: helmin në letrën e bardhë. Turpi do t’ju ndjekë pas tërë jetës.

O popull shqiptar, mos keni frikë nga këto gërmadha hajdutësh, maskarenjësh, sevilësh e zagarësh që gjenden në çdo hallkë të rëndësishme jo vetëm në Kryeministri po dhe në disa institucione tjera të shtetit, të cilët, në fakt drejtonin shtetin i ka ardhur fundi! Në këtë trajtë, flitet dhe do të flitet, ndër të tjera, për paradigmën e sakrilegjin e njohur të “patriotizmit si:

“Strehimi i fundit i horrave e zagarëve, më saktë për sqarimin se cila është në të vërtetë streha, dhe cilët janë horrat dhe zagarët!”.

Çdo shqiptarë duhet të pyesë:

“Çfarë po ndodhë me shqiptarët këndej dhe andej, të cilët me aq trimëri rezistuan kundër spiunëve e tradhtarëve të Sllobodan Millosheviqit dhe si është e mundur që nuk e luftuam dotë një kastë zerzopësh, hajdutësh që e zaptuanë shtetin!”.

Në kuptimin e kësaj të thellë kreshmët kanë të bëjnë me një kthim tek e kaluara! Pa u tharë mirë gjaku i derdhur, i'u qepën hajdutërisë e korrupsionit dhe i afruan vetës modele fitimprurëse dhe luksë duke ndrydhur çdo kodë moralistike, në bashkohësi kemi të bëjmë me një fakt tjetër edhe me të rëndë duke humbur e përbaltur dinjitetin, madheshtinë e këtij populli që i lindi! Të goditur fort këto kohët e fundit nga një lloj zagarësh, harbutësh hoxhallarë e qeveritarë “shqiptarë”, populli po përjetojnë sfidën e një kalimi në shoqëri pa emër e të ndrydhur dhe në shpërlarjën e trurit deri në degradimin e çdo shqiptari që të mos e njeh më vetën. Me gjakftohësi këta shpjegonin se çdo shqiptar që mendon dhe fletë ndryshe, qeveria këta i quanë antishqiptarë, por edhe më keq: “Anti-shqiptarë!”.

O Perëndi, deri kur ne duhet të jemi të përgjumur!

Nuk mund të presim këtë gjë nga vullneti politik, i cili për fat të keq në Dardani është vetëm vullnet për të fituar zgjedhjet, por edhe vullneti qytetar për të zgjedhur ndërmjet së mirës dhe së keqes. Në këtë kaos, forcat e errësirës përfitojnë deri në ligësi. Ngaqë çmitizuesit më të egjër e panë me sy të kundërtën: harbimin e së keqës, ata që e quan dardanin drejt ndëshkimit e shpërbërjes.