Kalosh Çeliku: Kohë e keqe për lirinë

KOHË E KEQE

PËR LIRINË

 

NGA KALOSH ÇELIKU

 

Rrufjanët Unë i vras

me poezi

 

Gjithë jetën u përpoqën rrufjanët

Të të nxjerrin kundër meje si Poet.

Edhe me kërcënime. Shpërblime

Emërime në redaksi. Shoqëri.

Vende pune hapnin dudumët. Lumturi.

Këlyshi Melez, të përzuri nga puna

Shkaku, se: ishe Gruaja e Kalosh Çelikut:

Shpërblimi fundit i Nënës Parti.

 

Megjithatë, Ti i more të gjitha në varr

Dhe, kurrë nuk dole kundër meje si Poet.

I nxorrën gratë e mia besnike. Laviret

Honxhobonxhon si “poet kombëtar”.

Vetëm, jo edhe Ty  kundër meje me porosi.

 

Tashti, Zonjë fli e qetë mes varreve

Ende jam gjallë: Rrufjanët, i vras me poezi…

 

 

Koha e luftës sot

është me penë

 

E lumtur ike me një sëmundje të rëndë

Varri të t’i shërojë plagët. Pavdeksinë.

Edhe pse, ne jemi kalimtarë rasti

Kokë më vete.  Ndonjëherë, kaçakë mali.

Armët i fusim në brez. Struke

Penën nxjerrim nga brezi. Vargun.

 

Fishekë kemi harxhuar nëpër histori. Bomba

Koha është sot, luftën ta vazhdojmë me penë…

 

 

Kohë e keqe për Lirinë

 

Kohë e keqe për Lirinë:

Çlirimtarët  - armiq! E armiqtë - “çlirimtarë”.

Parti politike në çdo rrugë. Sokak

Imzot, popull i dalldisur me shekuj

I dashuruar marrëzisht në Robëri.

Edhe sot, turret pas herdheve të Dashit.

 

Armiku brenda nate, i bëhet mik

E miku - armik. Qorr me dy sy në ballë…

 

 

Terri kur bie në Katund

të hanë ty dhe mua

 

Terri, kur bie në Katund

O burrëgrua, të hanë ty. Dhe, mua.

Im Atë, thoshte: Nata nuk ka besë

E muri, ka veshë.

 

Përçudi: ne i besojmë territ

I dalim përpara me fener në dorë…

 

 

Njeri i gjallë nga varri

nuk më nxjerr në Jetë

 

Imzot, të vdekurit zgjasin duart

Nateditë më kërkojnë ndihmë!

E, presin t’i nxjerr nga varret

Përdore t’i marr përmes fushës

Bregut Lumit. Livadheve. Maleve.

 

Vallë, si nuk e dinë se Unë jam në varr

E. nuk ka njeri të gjallë në këtë botë

Nesër, përkrahu të më nxjerr në Jetë…

 

 

Matanë detit në pusi

na pret peshkaqeni

 

Rrugëkryqe. Rrugëkryqe në jetë

Askund një shenjë për Dalje.

Vite e shekuj sillemi në Rrethkalime

Larg një dhiare. Lumë drjetë Detit.

 

Dudumi, sot na pri për në Baba Tomorr

Rrugës me trumbeta e muzika

Dexhalli përdridhet e heq valle.

Vulën na e vë në ballë.

 

Matanë detit në pusi na pret peshkaqeni…

 

 

Dielli kësulën e bardhë

ma hudhi në Vardar

 

Vjeshta, nateditë hudhë gjethe të verdhë

E mua, më mbeti gjelbërimi. Lulet.

Livadh nuk kam ku të marr malet

Barrën ta shkarkoj në një Breglumë.

 

Rrapi me gjethe të verdhë ma stolis kokën

Dielli kësulën e bardhë hudhi në Vardar…

 

 

Poezia dallgë – dallgë

më rrodhi në Libër

 

Përçudi, posa e hapa derën e Kopështit

Dikushi një lapës kishte hudhë te dera.

Faleminderit, o mik! Qofsh fëmijë. Burrë

Apo, grua besnike. Që, nuk ke hudhur sot

Një kashikarë. Ose, “bombë” politike.

Poezitë rrodhën si gurrë uji, në Shkup.

 

Dorën në zemër, kurrë si sot poezia

Dallgë – dallgë nuk ka rrjedhë në Libër…

 

 

Rrugë për në Robëri

 

E di, ndonjëri do të më pyes në Libër:

Pse, nuk shkruaj më opinione. Poezi erotike?!

Gazetat. Portalet elktronike mbush me tru.

Edhe une, kam heshtje parazgjedhore politike.

 

Themele. Hidhni. Kaci. Ndërtoni shkolla

Fabrika. Rrugë për në Roberi!

Përderisa, ai katundari nuk do t’u përgjigjet:

Politikanë, po ne nuk kemi fëmijë…