Kalosh Çeliku: Nuse pa koçi

NUSE PA KOÇI

 

NGA KALOSH ÇELIKU

 

(Penën rebele me dy tyta

ende e kam në brez)

 

Bërlloku shqiptar na erdhi te pragu i derës

“Komandantë” me duart e përlyera me gjak.

Këmbekokë zhytur deri në fyt me korrupsion

Në emër të popullit shqiptar. Dhe, Atdheut.

Nesër, po ua hape krahërorin dudumëve

Nuk delë shqiponja dykrenare.

Po: një çallmë turku, flamur arab.

 

Dëshmitar jam: E njoh Viktimën e pafajshme

Herë pas here me shokë kemi pi kafe

Mezi e nxirrte bukën e gojës për familje.

“Memën”, ku e rrokullisja një gotë raki rrushi

Vëllain e “komandantit”, që ia mori shpirtin.

Dhe, ende fajtori nuk ka dalë përpara gjygjit.

Përmëtepër, sot hiqet si “ komandant çlirimtar”:

Dorëzohet në Lagjen e trimave”, Kumanovë?!

 

Imzot, po deri kur këto “komadantë” gjaksor

Jetë “kaçaku” do të bëjnë maleve

Përçudi, pa asnjë ferrë në këmbë?!

Kriminelë, që do t’i prinë popullit shqiptar për Liri?!

 

Armë, moti kohë nuk mbaj nën setre

Penën me dy tyta, ende e kam në brez…

 

 

(Shtatë sahat larg

e fluk vargun)

 

Mikja ime Di, moti më patë thënë:

Se, mua më duhet një burrë sheik

E Ty, o Poet: një Grua pasanike. Azgane.

Që, të na mbanë të dy gjallë, në Shkup

Shtambat me verë t’i ngrejmë dolli

Nën Rrap. Gjokun ta shalojmë maleve.

 

Erdhi koha. Mikes Di: i duhet një sheik

E mua, një Grua besnike. Azgane!

Shtatë sahat larg ta fluk vargun…

 

 

(Drekë Mbretërore me Zonjën Di

tek këmbët e Alekandrit Madh)

 

Mikja Di, vjen një ditë në Shkup

Edhe, më bënë zë për një kafe.

I përgjigjem: Mirë, ku do ta pish kafen?

Mundet te “Tivoli”, përkarshi Skënderbeut.

 

E pimë kafen. Porositë edhe muskul viçi

Mishi nuk i pëlqen. Qenka i kuq?!

Gjysmën ma jep mua. Që, sot s’dua mish viçi

Mundësisht, kërkoj mish shterrje.

Tekefundit, së paku t’i marrë “ilaçet” e përditshme:

Një raki rrushi. Dhe, dy shtamba me verë!

 

Ditën e nesërme, Mikja Di më merr në telefon:

Unë jam te “Pirini”. Përpara këmbëve të Olimbisë

Me fëmijë në bark. Gji e prehër.

Ecë,  ta pimë nga një “hallall”!

Pastaj, dalim matanë Urës Gurit. Vardarit.

Vetëm, mos u vono shumë rrugës!

Jo, i gjegjem: vetëm t’i laj sytë.Dhe, veshi brekët!

Plumb, ma pret: Mund të vish edhe pa brekë!

Fisi i kaçakëve nuk ka koh për brekë

Pushkën, sot patjetër duhet rrok në dorë!

Qeshem: Ndoshta, me tirqi. Struken krahëve.

 

Miken Di, e gjej te “Pirini” si qyqe në Lis

Përshëndetemi. Ulem, dhe e pyes për bukë.

Shkaku, se: më kujtohet Hoxha, mik i Asdrenit

Nuses së vëllait, kur i tha: kafen pas buke!

Jo, më përgjigjet. Mirë, ku ta ndalim anijen

Matanë Urës Gurit, plotë gojën nervoze.

 

E marr përkrahu. Dhe, dalim matanë Vardarit

E lëmë Olimbinë me fëmijë në gji e prehër.

Goce Dellçevi mbi kalë na hap rrugë

Karposhi shalon një kalë pa shalë

Nikolla Karevi me pushkën në dorë roje.

 

E gjetëm restorantin tek Aleksandri Madh

Këmbëkryq, para  Kalit Bukefalë.

Zonja Di, kërkon herdhe viçi!

Jo, përgjigjet djaloshi. Specialitet i kemi: herdhet e Kalit.

Përmëkeq, edhe ato të Kalit Shemës.

Ndërhyjë, unë: E, a keni herdhe mëzati?

Kamerieri, rrudhë krahët. Për herë të parë

Në këtë restorant, dëgjoj për këtë specialitet?!

Megjithatë, kush e përgaditë te ne në Ballkan

Qeshem, Unë. Dhe, i përgjigjem: shqiptarët.

 

Në fund e hamë nga një picë italjane

Dhe, kthehemi para këmbëve të Kalit Skënderbeut…

 

 

(Xha Cuti “i marrë” pëshurri

në sofër të xhindeve)

 

Vështirë sot është të mbash në Shtëpi

Një grua azgane.

Pashterkën e kuqe përpara me pala

E dy shami lidhur për brezi anësh.

Ose, më shkurt: një burrë mejdani

Struken hedhur krahëve. Kësulën e bardhë në kokë.

Tirqi e xhamadan. Sahatin me qystek përqafe

Nateditë me “nagëntin” në brez.

 

Shkak, që shumë burra e gra azgane

Jetës i dhanë fund si qyqet

Lis më lis e mal më mal:

Ku-ku, këtu. Ku-ku, atje: vetëm me këngë vajtimi.

 

Xha Cuti, filozof i madh shqiptar

Katundarët thonin, se: është “i çmendur”:

Natën ka pëshurrë në sofër të xhindeve.

Shpesh e pyesnim, pse nuk e merr një grua

Përgjigjej, plaku: Gruaja ka harxhime.

Pastaj, kur u martua Vëllai i Vogël

Edhe unë për dasëm dhash pak para.

 

Xha Cuti, filozof i madh shqiptar

Katundarët thonin, se: është “i marrrë”.

Jetën e mbylli pa një grua në shtëpi.

 

Nesër, harxhime mos ketë në varr…

 

 

(Koha vjen më këmbë

rrugës Nesër)

 

Shtëpia jonë nuk ka festuar ditëlindje

E, as përvjetore martese.

Nateditë, jemi rritur me Zonjën Vdekje

Kur t’i teket na ka trokitur te porta.

 

Familja e kaçakëve nuk ka pasur ahengje

Aq më pak ditëlindje. Përvjetore.

Maleve varrin e ka pasur mbi shpinë

Anembanë Atdheut: në Shkup, Prishtinë.

 

Koha vjen më këmbë rrugës Nesër

Edhe ne të festojmë ditëlindje!

Përvjetore, në Shtëpi. Shqipëri Etnike…

 

 

(Ligje të Natyrës

Dhe Zotit)

 

Përpara se, armiku të ta qi Nanën

Ti duhet i pari t’ia qish në Livadh!

Armiku, tek atëherë ka respektë si “Vëlla” i madh

Nateditë të të nderojë në Shtëpi.

 

O vëlla, armiku të nderon në jetë

Nanën, nëse ia qi ende në Livadh…

 

 

(Zonjën Di Gjoku i Gjergj Elez Alisë

e sjellë në Shtëpi)

 

Zonjën Di, shpesh e rrokin xhindet

Edhe, e hudhin mbi çati. Majë lisave.

Pak para agimit e kthejnë në shtëpi

Jerm, zgjohet: piskat në mesin e librave.

 

E shalon Gjokun e Gjergj Elez Alisë

Tymemjegull mes yjeve në qiell.

Nën një Rrap e merr gjumi

Pasmesnate, zgjohet në prehërin e Kreshnikut

Nëntë male larg shkon Nuse pa koçi.

 

Gjoku Gjergj Elez Alisë e sjellë në Shtëpi…

 

Shkup, 07. 09. 2015