Mehmetali Rexhepi: Hirësia e Tij Purpuri

Hirësia e Tij Purpuri

 

(Beqir Musliut)

 

Mehmetali Rexhepi

 

josh bukur

njeri

në gurrën e kohës

i gjeta sytë tu

ishin sytë e mi

 

pashë dritëzën

farfurisë

në qiellin tënd

horizontin tim

 

në kopshtin

e gjithësisë

gjeta lule

të së shtatës shqisë

 

t’i dhashë Ty

m’i ktheve mua

se ç` mu avulluan

 

*

në zgot të bukurisë

se si ke hyrë

vetëm Ti dhe Efemerja

di kur ike

lëpirash lesbikja

ftoi në gosti

të (a)dhuroi

të zbrazurën ngriti

la mbushur një dolli

pre e dehjes

hilja

përfitoi

proverbori jermi

tha:

në zgotin tënd

jam unë hyra

të mos shqitem

perri do të dal

pasi hiret do t’i kem

dhuntitë marr

vardisur

përgjëruar

kopjen përsosur

(m)vesh

si mjeshtri timen

 

*

agresori gjen prishës

pas pushtimit të brendisë

të gjen gjenisë

koruben

i la Shën Arkitektit

trupit muzat mërguar

regjimi i zisë

krimbave u dha mandat

verën t’ia lëvrojnë

 

kush e çfarë

muzave një fyell

muzash

të praruar ua kishte falë

 

kush e kur

e grabit ndër duar

vetëm fillikat

vetëm i pasionuari

unikat

o kallet o e kallë

 

*

çfarë  zhgënjimi

fundosej alkimia

në më të thellin det

një mençuri e rreptë

edhe ajo harroi

vogëlsinë e vet

rrjedhojave u doli tymi

teksa pa fundin

përkufizimi

i fërkimit

në hirin e yllit

të pikëllimit

 

*

nisur një vere të përhershme

Hirësia e Tij Purpuri

i pathyer në Mbretërinë e Mistershme

përhihej orbitës

magjinë e hirit të Feniksit

e ruajti pos Ai

endi ibërshime kostumesh

mes kopertinash potpurish

 

*

në pirg ur(t)ie

vari kuçedrën groteske

 

tutje sponsori

thuri konteste

“populli qiellor”

vaj gazin e helmët

 

nyjat në ndërdyje

çmbështillje këtë univers

ironizuar

madhëruar

kod(ç)koduar

kopertinave zi kaltërsia

rrathët parabolikë

zbardhojnë purpurin

ku shkrihej Hirësia

hijeve të zeza

shtarë

loton artin e vrarë

bukuria e paparë

 

Gjilan, 1997

Rishkruar në maj 2009