Gjon Markokaj: Shkëmb dhe burrë shteti

Gjon Markokaj

SHKËMB DHE BURRË SHTETI

-Poemë kushtuar Nikollë Kaçorrit-

I,

Mëndja, më vjen si nji reportazh

Zbrazi, "shpirtin" tim t' kthjellët....,

Në kët poemë, t' "shpirtit historik"

"Monizmi", m' vjenë si "fantazëm"

-- Me diktatin, dhunën, persekutimin etj.

Më lëndojnë, "shpirtin", e zemren

N' mes t' natës, ma shqetësojnë !

-- Trurin tim e zhbirilojnë si burgia

E kaluara jonë ishte e hidhur....,

Në trurin tonë la, "vatra kanceroze"

Ato ënde po vazhdojnë t' na brejnë,

si tënja, drurin e prerë pa hanë !

E, ato s' ikun lehtë, nga trutë tona

"Lëkurën tonë" e lanë me "puçrra"

Që është e veshtirë për t' u mjekuar

-- Ato, i mjekon vetem e verteta!

... Po, po e verteta e askush tjetër!

"Pa e njohur, të kaluarën e hidhur,

s' e shijojmë, të arshmen e lumtur"!

I themi të gjitha këto se kanë peshë

Ashtu si përseritet dimri me borë

-- At'dheu don përherë "vlagë"

Po s' i dhe, "venitet", s' bima për ujë

Kaluam nji tranzicion të gjatë

Të "hardallisur e t' zhgënjyar" nga:

Historianët e "diktuar" t' kohës shkuar

T' cilët, "anashkaluen" nga "fleta e historisë"

Shumë burra patriot t' vëndit tonë

Shteti Monist, i asajë kohe që iku

-- Si i vrau dhe i masakroi...

..... Shumë klerikë at'dhetarë?

Ata, ishin intelektual e prodhuan ide

Ata morën pjesë, n' levizjet Kombëtare

Ruajtën e përehapën Gjuhën Amëtare

Jetën e tyre e shkrinë, për Kombin

-- Historiografia i la n' tymnajë

Pse...pse...pse...pyes veten time ?

Duke mënduar si historian, thëmë:

-- Patriot ma t' madh; s' mund t' ketë

Se ata që ruajtën, Flamurin e Gjuhën

Punën e jetën e shkrinë, për atdheun

Rrugën e ndriçimit të tyre e apin vetëm:

-- Historianët e moderuar demokrat

që shpirti i tyre jeton, me zëmër të madhe

Shpresojmë...shpresojmë...se bëhet..!

-- Kujtesa m' sjell Klerikët e shkodres

E të tjerë, e tëtjerë, në t' gjithë Shqipëri

-- Kujtoi, nji Burrë Kombit

Atdhetarin Dom Nikoll Kaçorrin

Lindi n' fshatin "Krejë e Lurës"

-- Zoti e rriti, me zëmër t' madhe

"Burrë Malsorë" e njeri i shkollës

-- Zot, i doli Atdheut e Gjuhës

U shkollua, n' përëndim

Filloi punën, shumë t' nderueme

Famullitar në "Dioçezën e Durrësit"

-- Ai punoi, me përkushtim...,

Nuk shkelqeu veç si meshëtarë

Fenë dhe At'dheun, kurrë s' i ndau

-- Ai shkelqeu edhe si at'dhetarë

Ishte njeri i pa mposhtur ....,

Zëmëra e tijë digjej, për kombin

"Shpirti" i tijë, ishte "brëndia e zëmres"

Të cilat e vertetojnë, jetën e vepren e tijë

I pikëlluar në "shpirt", përsëri pyes vetën:

--Pse këta njerëz... pse këta njerëz,...

.... u përsekutuan ..., u lanë n' tymnajë ?

 

II,

Nikollë Kaçorri ishte ''yllë ndriçues''

Jo vetëm në Zonën e Durrësit

Ishte i gjithë Shqpërisë, n' jugë e veri

-- Mbrojtës i Flamurit, dhe i Gjuhës

N' vitet njimijë e nëndëqin e tre, ishte:

Udhëheqës, n' Kryengritjen e Kurbinit

N' njimijë e nëndëqind e nënden

-- Çeli Kongresin e Manastirit....,

Përkrah Gjergj Fishtës e Gurakuqit

N' njimijë e nëndëqind e dhjetën

Luftoi, n' Kryengritjen e Kosovës

-- Përkrah, Hasan Prishtinës

Bajram Currit e Isa Buletinit

Frymën e së cilës e përhapi

-- Edhe n' jugë, t' shqipërisë

Ai gjindej, sa n' jugë edhe n' veri

Kombi, për atë, ishte vetem nji

Anë e kënd, i binte Shqipërisë

Ndesi s' kishte -- jugë e veri

Nderfetarisht kishte armoni

"Gjakë Kombit", kishte Flamurin

"Gjuhën Amëtare", e kishte t' shëjtë

-- Jetën e tijë e shkriu për Kombin

Gjatë Kryengritjes së Pergjithshme

Në Njimijë e Nëndëqind e Dymbëdhjetë

-- U gjënd nderlidhës i Shqipërisë Jugut,

Me Shqipërinë e Mesme e t' Veriut

Ai ëndërronte: Shqiperi t' Pamvarur

Të shkëputur, nga Përëndoria Osmane

-- Etnikisht, me kufinjë natyralë....,

Me Njëzet e Tetë Nëndor t' Dymbëdhjetës

Dom Nikollë Kaçorri e kurorëzoi:

Me firmosjen e "Aktit t' Pavarësisë"

--Në Qeverinë e Parë Shqiptare

Pas Qeverisë t' Gjergj Kastriotit

-- "Kuvëndi i Vlorës" e zgjodhi:

Z/ Kryeminister të Shqipërisë

-- Papa i asaj kohe, n' vitin 1917-të

E pat dekurue me "Kryqin e Artë"

-- Gjatë regjimit Totalitar...,

Klerikët shqiptar u etiketuen:

Si njerëz, që nuk e njohin Kombin

-- Kjo s' ishte aspak e vertetë !

Klerikët u, anashkaluen, nga historia

-- U vranë dhe u përsekutuen....,

Ata ishin, njerzit më të mirë

Që lartësuen, Shqipërinë si komb

...!

Ku na çojë..., e ku po na çon ...,

Kjo, "dritë e zezë", kjo "zezinë e pa shoqe"?

Qe errësoi e ka tendëca t' errësojë Kombin

"Përsekutimi i historisë"... është m' i madh...

...po, është, m' i madhë se ai, njerëzorë

...!

Na mbet  e mbjellur "therrë në derë"

e "gjëmb n' shpirtë" që gjithënji na therë

-- Nga "Stalinizmi e Enverizmi" lindorë

Populli thonë: "faji është jetim"

e s' e pranon, asëkush fajësinë"

Ata "historian t' diktuarë" të pakten ...,

Të thonë: ishim, "nën dhunën e diktatit " !

 

III,

"Ma mirë vonë se kurrë"

-- Dom Nikoll Kaçorri u nderua:

Figurë e Shquar,e anashkaluar

E, Levizjes Kombëtare Shqiptare

Nga Presidenti, Dok. Sali Berisha:

Me "Urrdhërin e Lirsë, t' Klasit Parë"

-- Kohë mëpas u dekurua edhe :

Nga Presidenti Dok. Bamir Topi

-- Atdhetarit s' i humbin kurrë vlerat

Shëndrit si ari e s' ndyshkët kurrë

Shpresojmë se ikun, "mjegullnajat"

Pastrohet qielli e toka nga "tymnaja"

Ata," që u anuen" nga historia...,

Atdhetarizmi i sotëm,  i çliron

-- I zbardhë në dritën e diellit

Dhe historia do ta ruajnë mirë

Aty, në gjirin e vet, në panteonin

E njerëzve të mëdhenjve të kombi...!

Shifet, ka përpjekje, për t' i zbardhë

Të vertetat e tyre si figura, t' Kombit

Historianët duhet, të jenë të sakët

Që jeta e tyre në mbrojtje të kombit

Të shëndritin gjithë jeten e jetës!

-- T' i respektojmë e t' i nderojmë

Pa t' cilët, Kombi Shqiptar venitet

...!

--"Ai që ishtë, s' vdesë kurrë"

Mos i humbtë kujë "breznia as trolli"

Mos i humbtë, "gjaku asë vorri"

...!

"Djali i axhës", Kolë Kaçorri

-- Edmond Kaçorri, "sternip i tijë"

U interesuen, n' "Bashkinë e Vienës"

-- "Shqiptari, gjindet për shqiptarin"

Vorrin e gjet: -- Dedë Prëgë Kola

Ndihma e madhe e  "Bahkisë Vienes "

Me nëndë shkurt dymijë e njimbëdhjetë

-- Eshtrat e tijë, i sollen, n' Shqipëri

Të rivarrosën, n' At'dheun  amë

 

IV,

N' shkurt, dymijë e trëmbëdhjetë

E rivarrosën, n' Durrës, n' Kishën e tijë

-- Gjithë Shqiptarët, i banë nderim

Për vepren e pavdekësinë e tijë,

Për besnikëri, ndaj atdheut e kombit

-- Foli imzot Rrok Mirdita

Dhe Kryeministri Dok. Sali Berisha

Sjellja e eshtravet t' tijë, në Shqipëri

Ishte Vlerë e madhe, për shqiptarët

Vepra e tijë, mbetët në përjetësi

Të gjithë Dibranët e "Krejë-- Lura",

Për atë "Burrë Shteti", kanë lavdi

I pavdekshmi Dom Nikollë Kaçorri

Do të mbetet në historinë e kombit t' tijë

-- Ishte njeri i fesë e "pishtar i kulturës"

Ishte njeriu, i dashurisë njerëzore

-- E donte At'dheun e popullin e vet

Me jetën dhe veprimet e tijë

-- Hyri thellë n' zëmrat e njerëzve...,

Preku "shpirtin" e marë shqiptarevet

-- T' vertetën s' e errëson "tymnaja"

Se heret, a vonë, ajo zhduket...,

-- Dhe e verteta, del në dritën e diellit

Citojmë, Dom Domjan Kurtin, icili tha

Në rivarrosjen e eshtrave të tijë:

"Sot po e rivarrosim, n' Kishën e Tijë

-- Don Nikollë Kaçorrin

"SHKËMB dhe BURRË SHTETI

Jeta dhe aktiviteti i tijë janë

shëmbull, si mundë t' i qëndrojë,

besnik Atdheut e Kombit të tijë"

"Shpirti" e zëmëra, m' digjen

Ndoshta asë gjë, ndoshta shumë

-- Si nuk pranohen këto fajsi,

këto padrejtësi që tashmë dihen

Shkruaj, se s' mund t' heshti

Kujtoj perpjekjet e tijë t' mëdha....,

Për ruajtjen e përhapjen e Gjuhës

Për besnikërinë, ndaj At'dheut

-- Kujtoi Atë Gjergj Fishtën

Ndre Mjedën e Ernest Koliqin

Atë Zef Pëllumbin, e Konicen...,

Çfarë bënë ata për ruajtjen

e përhapjen e Gjuhës Shqipe ?

Kujtoi, t' krishtërë e muslimanë

-- Të cillësdo fe, qoshin ata

Luftuen e vdiqën bashkë

"Akti i Pavarësisë" u firmosë:

Nga delegat, të t' trija besimevet

Në Qeverinë e Parë Shqiptare

Ishin Nikollë Kaçorri e Vehbi Dibra

-- Përkrah, Ismail Qemal Beut

E, sa e sa, deshmi të tjera

Të tolerancës në mes fevet

Çdo shqiptar në rradhë t' pare

I cilësdo fe që t' i përkasin

I thotë vetës, jam shqiptar

Thëm, me "shpirtë" e zëmër

Historia, pse i ka anashkalue ?

Ne që jetuem ato vite që ikën

Si pranuem, t' u themi "trathtarë"

Njerëzve më atdhetarë, t' kombit ?

 

V,

Kurë i kujtoi, t' gjitha këto

Çfarë është bërë nga këta patriot

Për ruajtjen e pastert t' Gjuhës Shqipe

-- Mëndja e "shpirtin", m' shkon

Të "gabimet e mëdha" të sotme

T' "masakrimi", i Gjuhes Kombëtare...,

Mbas, m' shumë se nji shekull Pavarësi

-- Gjuha Shqipe është e përjashtuar

Në ceremonitë e lutjeve fetare ..!

...Pse kjo... e "zezë"...vazhdon t' bëhet

-- Ditën për diellit, n' vëndin tim

...S' po i luten Zotit shqip...,

Sikur Zoti s' e njeh Gjuhen Shqipe

Nji nga gjuhët më të vjtra në botë

Po i "hidhet balte", Gjuhës së Kombit

Shteti im, "rrinë gjumë" nëpër mjegull

Kurë hapur, shkelet Kushtetuta e Vëndit...,

-- "Kombi dhe feja janë të shtrëjta"

Besimi, në Shqipëri, është i lirë

Kjo, s' do të thotë, t' cenojmë gjuhën

-- Ajo, mrohet me Kushtetutë...,

Zotit nese i lutem Shqip, na ndihmon

-- Të gjithë, i madhë dhe i vogël

Ta ruajme t' paster, Gjuhën e nënës

-- Gjuhen pellazge - iliro - arbëreshe

"Është rrënje" e disa gjuhëvet,

Të rracave t' bardha, t' evropës

Mbas "Zgjedhës së egër Osmane"

Kaluan mese , njiqind e sa vjet...,

S' i shkojnë," fjalët barbare" Shqipes!

Gjuha Shqipe  po pushtohet nga prurje

fjalësh : greko - serbe e turko - arabe

Pa lënë pas dore, barbarizmat ..etj.

-- Nese ne s' jemi, t' vetëdijshëm...

Rreziqet, janë aktuale, t' vazhdueshme

Kurë, ne vetë e cenojmë Gjuhën...,

Veprimi, sjell, ujë n' "mullirin e armikut"

" Bëhem armik", i qënsisë kombëtare

-- Gjuha Shqipe ekziston:

"E shkruar ne romon e në poezi,

me këngë djepi, ninulla për fëmijë,

me këngë, dashurie e gëzimi,

me kënë, lufte e trimërie,

me përralla, gjithë fantazi,

me këngë vaji gjithë merzi,

britma e grave gjama e burrave,

me këngë satirike e humori

kënga e pijeve, "putira e filxhanit"

Këngë lojrash, "loja kapuça"...etj.

...!

Shqipja, është e lashtë sa vetë Evropa

Nga gjuha, folklori, kultura, doke e zakone

Për të gjitha këto, ekziston Shqipëria

Gjuha Shqipe, nga më të vjetrat në botë

...!

Fishta dhe Konica, atëbotë na thonin:

"Ruaje zot Shqipërinë prej shqipëtarve"

-- Kishin të drejtë -- ajo mbetët aktuale!

Ne shqiptarët me "veprimet e mos veprimet"

-- Po cenojmë, "ekzistëncën" e kombit tonë

Theksova edhe më lart, po u cenue gjuha

Cenohet edhe vetë ekzistenca e kombit

-- Kujtoj një famullitarë të nderuar,

Në përkujtim të deshmorëve, t' Mejës-Gjakovë

Padër Ndue Kajtazi, nëpërmes të tjerave  tha:

...!

... "Ne vdiqëm bashkë, u varrosëm bashkë

-- musliman e të krishtërë,

Ju të jetoni bashkë, të gëzoni bashkë,

të festoni bashkë, Bajram e Pashkë"

...!

Çfarë, t' i shtojmë këtijë Famullitari ?

"Të rrimë shtrëmbet e t' flasim drejt" !

Jemi shqiptarë e s' po merremi veshë

Uniteti është kombëtar e mbetët, kombëtarë

-- Të flasim të gjithë shqip, të lutem shqip!

Vetëm atëhere, ndergjegjëja kombëtare

-- Ruan gjuhën, fenë dhe historinë;

ruan zakone, dokë e ritët shqiptare

-- Ato dhe vetëm ato, janë e mbeten

"Simbolet kryesore", të unitetit kombëtar

-- Thekësoj, edhe nji herë!

Shqiptari i cilësdo fe, t' i përkasin

I thotë vetes dhe tjetrit, jam shqiptar

Shqiptaret e duan njëri - tjetrin

-- Pa dallim e përcaktim fetar

Ketë e ka përcaktuar lufta e përbashkët,

puna e përbashkët e jeta e përbashkët,

zëmra e përbashkët At'Dheu i pëbashkët

-- S' ka si mund, t' jetë ndryshej,

Sëpari, JEMI SHQIPTARË !

Sëdyti, JEMI BESIMTARË!

./.

-Botohet per here te pare, per ZemraShqiptare, nga Uashington State, USA, 4 Qershor 2015-