Neki Lulaj: Misteret na i vranë shpresat

NEKI LULAJ

MISTERET NA I VRANË SHPRESAT

Nuk di pse po dalim nga djepi, pse po ikum nëpër male..?

Rrugëve të pa krye labirintheve po kalojmë edhe kufij

Në klasë me ngelën kujtimet rinore, çanta me libra dhe fletore

Merrni  të gjitha se  misteret mi  vrarë shpresat e  unë  më nuk do vi

Në ju pyettë kujdestari i klasës për mua,......?

I thuani se ka ikur mbëmë me ndërskemcat e territ

Ne ju pyettë edhe drejtoresha  e shkollës drejtë i tregoni,...!

Në autobusin mister hypi me plotë moshatar për ti zenë misteret

Në ju pyettë ajo Bjondja bukuroshja  “E Byrektorës”për mua

E rrugës së heroit ”Zahir Pajaziti”

I thuani se iku  me lotë ne sy e me një mall shpirti  shtërnguar

Thirrje në ërrësirë  që s’ pati guxim me të thenë fjalën” të dua ”

Mos me pyetni për rrugëtimin ne labirinthitn misterioz

Se ata që na vranë e na dogjën dje  sonte po na ugurëzojnë

Buzë kënetës në kufi stom pyellit  krrupnajë  me therokë

Paguani haraqin  e thyene qafen për ne Hungari........

Kilometra rrugë kaptova brigjeve , prroskave e shtreterve të lumejve

Heca pa pushuar ,rrugëve te misterta shpresat ne kërkim

Por kur u diktuam nga rojet  me uniforma “Bjonden e harrova”

Maltretime fyerje  nençmime   që  nuk kanë përshkrim,......

Heeeej  ore ju ,. Me të mirët e mi,! Mos e braktisni djepin shqip te Atësisë

Se atje kurrë nuk shtjerrën endërrat e thurura, të atdhetarëve e herojve

Rrini ne parajsën e Engjëjve qe e bekuan perenditë

Atje  buron energjija hyjnore,  e sërish çdo gjë do të rilindë....!