Hasan dhe Lajde Blakaj: Atdheut

Atdheut

Njëmijë herë unë t’u përkula

N´gjunjë  të rashë o atdheu im

Si një foshnje nëpër ninulla

Të përkujtoj më përmallim

Njëmijë herë të thash të dua

Ty atdhe lakmi që t’ kam

Aq i shtrenjtë je ti për mua

T’ kam baba e të kam nënë

Të kam dije e të kam shpresë

I imi qerpik i lagur n’ lot

Krenari, fjalë e besë

Kurrë nga ti nuk ndahem dot

As i zgjuar e as në ëndërr

Nuk ka ditë që nuk kujtoj

Me kujtime të ëmbla në zhgëndërr

Vite të tera me ty kaloj

Ka shumë vite që flas me ty

Mal me borë i shtrenjti  atdhe

Plis i bardhë i vënë mbi sy

Shqipe e zezë lart mbi re

A s’ me thua ti vendi im

Zogjtë tu pse janë  shtegtarë

Pse gjithmonë janë në rrugëtim

Në  vende të huaja të botës mbarë

Pse bijtë tu nuk rrinë rreth teje

Të jetojnë bashkë e më dëshirë

Gjak të arbrit që mbajnë nder deje

Tregojnë botës se janë aq të mirë

Thellë në zemër këtë brengë e kam

Si zogj qyqesh jemi shpërndarë

Fort i vrarë  në shpirt unë jam

Për ju vëllezër mërgimtar.

Hasan dhe Lajde Blakaj

Stockholm 7 nëntor 2014