Agim Gashi: Sulltan Hashimi me pashallarë

AGIM GASHI

SULLTAN HASHIMI ME PASHALLARË

(Prado me çiftelia për situaten e sotme sipas kangëve të para gjashtë shekujve)

 

Heu ishin kan´ njiqindenjizet deputetë.

T´parlamentit kishe të Kosoves,

Po u shkon koha tanë andrra t´u pa:

Sa shumë pllumba n´krh po ua kan´ ra.

Plot me pare thaset ua kan pru,

Sikur Prontot shpejt me u pasunu.

 

E nji dit´ o janë dal n´male t´nalta

N´Lybeten-o, e në grykë t´Rugoves,

Ja kan lshue, more nji sy Kosoves,

Edhe popullin tash e paskan pa,

Sa shumë lodhë more o edhe coptue,

Lufë e madhe vaj-vaj medet,

T´u vjedhë vota edhe shokëve t´vet´

Popullin shpejt kanë mashtrue,

Votat mire o i kanë fitue,

Tash janë shtri o n´mrize me pushue.

 

Sulltan Hashimi-o i pari i dovletit,

Herë e vjedh o here e lut´miletin,

I ka marr more treqind harambasha,

Harambasha te tan´ karaxhoza,

Katarosha bombë e mitraloza,

Vjedhen shtetin, haj n´ta kan dhi,

Edhe nanat n´tendera na i kan´ shti.

 

Pashallret tjerë o turli, turli,

Janë ba bllok o tash turshi me shti,

Po shtinë lakna, domte e speca,

Lakna t´kuqe edhe kastraveca:

Shahen grinden n´TV e gazeta,

Sa e ambel po ju duket jeta,

T´u ba gara kush ma flliqt po shanë,

Kur vjen darka, ulen bashkë e hanë.

 

O hajmedet o për këtë Parlament-e,

Qysh na mbeti thatë o dhe i shkret-e,

Veç po hynë o nga pesë minuta,

Dalin jashtë o t´shkretit sikur pusa,

Për asgja hiç spo e kan dertin

Vetes kështu-o, ja zgjatin pushtetin.

 

Sulltan Hashimi me pashallarë tjerë,

Kah po ecin haj popullin t´u mjelë,

Kanë ra n´dert o, sun pe ndajnë pushtetin,

Dhe kjo Flora tanve jau le kile

N´Parlament o gjithë t´u hi me hile.

Paska ra Sulltan Hashimi n´dert,

Smun po e le i shkreti këtë pushtet,

Gjit´ t´u thane o numrat i kam,

Kur po hynë-o numrat kerkun s´janë.

 

Sulltan Hashimi jerem koka que

Ishte djers more o sa shumë trishtue,

Sa shpejt Prontot ai po i thërret,

A ndëgjoni pronto, ju evlad e mi,

Sherri madh more na ka hi,

Sherri madh more hajmedet,

Dom me mbetun more pa pushtet.

 

Shkoni thueni asaj Sulltaneshës,

Le t´na mron edhe kësaj here,

Smujm me dale more na me nejt masdere,

Babes Sheh more letrat me ja que,

Hashim Sulltani ty selam t´ka que.

I ka marrëun letrat ai Baba Hasan,

Sa shpejt letrat edhe i ka knue,

Krejt gjyqtaret ai i ka bashkue,

Porse nja skish muj me mashtrue,

Se sja nike ati hiç per friken

Kish atdhe Ai Ameriken.

 

Nuk dorzohet ai Baba Hasan,

Letrat per Sulltnin mirë po i hjeshon,

N´Parlament o i paska que,

Prap Hashimin o Sulltan me vnue,

Por Pashallaret që janë ba nji BLLOK,

Be po bajnë more o në plis e shok,

Be po bajnë e janë besatue

Kurr Hashimi ma ska me na sunue.

 

Puna keq mor shkon t´u u ba,

Poplli der haj tjeter nuk ka,

Veç me lutë o prap Ameriken,

Do sulltanav me jau shti friken,

Me naj ba more Qeverinë

Hashim Pronton me e qitë n´ledinë,

Po vjen koha drejtsia me fitu

Grupi Pronto në DYZ me mrizue.

 

11.10.14

Düren

 

_________

MALLKIMI I ATDHEUT

 

Kosovë, ti je dashunia dhe jeta ime,

Herë më helmon e herë me pak gëzime,

Sot për ty kamë t´madhe dhimbsuni

Kur të shof kështu t´molisun në vetërobni.

 

O moj toka jonë e madhe shqiptare

Oj e coptuemja e dashtuna Arbëni,

Kush të vjedh e kush po ti shet tokat tua,

[size=13]Ah ! i shkofte jeta  helm prej durve te vet tuj pi.

 

Kush moj Ty ta tkurrën përsëri kufinin?

E kush mojTy po ta shetë bahqen e token?

Ja mbuloftë fisin marrzia e poshtërsia,

E shkretë i mbetë përgjithmonë e lumja votër.

 

Kush po mundohet me na i ndrrue traditat?

Kush janë moj ata që si nderojnë tonat tri fe?

Ata i zaftë mallkimi i madh i Perëndisë,

I lashtë pa nder, pa fis e pa atdhe.

 

II

Dolen edhe Zanat n´maje t´Lybetenit e në maje të Tomorrit,

Me sa t´madhe dhimbje gjëmojnë, lotojnë e vajtojnë,

Tradhëtaret, spiujt, kriminelët e karaxhozët e atdheut

Me gulçin dhe afshin e shpirtit e zemrës i mallkojnë.

 

Po si shkretnohet kështu toka e Teutës e Agronit?

Po si ndyten malet, fushat e detnat e Skënderbeut?

Po si mbushen shkollat, fakultetet e bibliotekat me mjekrrosha?

Sa hije e zymtë, mjerisht, sot i ka ra qiellit të atdheut.

 

Qindra minare xhamijash si raketa bërthamore kundër Zotit,

I drejtuan qiellit të Arbërit, turku e arabi, qofshin mallku!

Populli i uritur, i sëmurë, me invalidë të luftës në mjerim,

Në kanta bërllogu mbushin barkun, vdiset kur ske pare për shërim.

 

Rinia shqiptare merr rrugët e mërgimet, shitet si mercenar,

T´u i lanë eshtnat e tyne në tokat e Shamit, t´mashtrum e t´hutum,

Pushtetarët vjedhin popullin, grinden për ndarje postesh,

Ju që e sollet në këtë ditë atdheun, qofshi përjetë të mallkum e t´poshter.

 

Mblidhni mendjen ore burra e vllazen të tri feve, shqiptar,

Nga Çamëria, Ilirida, Malii Zi, Shqipëria e ju Kosovar,

Leni të´kqijat, urrejtjet, bashkohuni, lidhni besë e miqësi,

Të mjerë do të jenë ata, kend e zenë mallkimi i Nanës Arbëni.

 

11.10.14

Düren