Sherif Bllaca: Tavolinë e vetmuar

Sherif Bllaca

 

TAVOLINË E VETMUAR..

 

(Babaxhani* sërish u kthye: Kushtuar shkrimtarit të madh nga Peja, Sejdi Berisha)

 

Filxhani me kafe s’ishte më aty

Tavolina rrinte pa zë e shurdhër

Karriget dukeshin si gjethe vjeshte

 

Askush nuk bën ballë të ulet

Në tavolinën e Babaxhanit

Ajo nuk pranon të tjerë

 

Në atë tavolinë

Rrinte një yll ndriçues

Që roje bënte

Të mos errësohet vendi

Ku ulej Babaxhani

 

Tavolina

Çdo ditë sikur bënte sehir

Ai dot, nuk vinte aty

Ardhja shkuarja ime çdo ditë e kot

 

Ajo bënte lutje zemre

Që zhgënjimi një ditë

Të reflektojë me gëzimin

 

Dita erdhi tavolina plot

Karriget buzëqeshnin

Babaxhani u ulë përsëri aty

 

Edhe Restoranti NOSITI

Ngriti kokën me krenari

E shpirti im

Sikur hodhi vallen e gëzimit

 

Ndihesha i fortë

Shumë i fortë

Dhe sikur në vete

Diçka kisha shëruar:

Ja

Sot sërish jam me Babaxhanin

Jemi bashkë dhe...

 

Sërish së bashku pimë kafe

E tavolina shkëlqen plotë gëzim

S’është më e vetmuar

Aty e ka vendin e vetë

Shkrimtari Babaxhan...

 

E di

Ndoshta edhe qyteti

Edhe Peja e letra e kërkonte

Peshën e vargut të tij

Kështu ishte dashtë të jetë...

 

Babaxhan

Me rëndësi është

Unë e Ti sërish jemi bashkë

Në tavolinën e historisë

 

*Babaxhan- kështu unë e quaj shkrimtarin S. Berisha

 

 

ORA

 

Qke me mua ore e trazuar

Asnjë të keqe s'të kam bër

Që po ingut akrepat prore.

 

Rrahjet e tua si ritme zemre

M'shtrengojne gjoksin

S'munde t'besoj shpejt me ike

 

Nuk me pyte s'bisedon me mua

Sikur don t'me largon dotë

S'te vjen keq q'mbënë me mall.

 

Për këto male që I kam në zemër

Për kët gryk që ka bër emër

Për kët uje që m'freskon ballin.

 

Ditë e natë t'ndjej tik takin

Më mbush mallë më mbush merak

Ske meshirë per mua aspak .