Xhevahir Cirongu: Shi vjeshte

Xhevahir Cirongu

Shi vjeshte

Mjegulla kish’ rënë supeve të maleve

Në gjethet e pemëve pigmenti i vesë qante,

Te porta e hekurt ndalonin gjethet e vjeshtës

Era lozonjare  i përkëdhelte me duart e ashpra.

Qielli i vjeshtës kishte veshur gunën e zezë

Dhe retë ishin të grisura si një çarçaf i vjetër,

As vetë nuk di se ç’kërkova atë natë

Veç shirat e vjeshtës pikëllimin lanë aty në parkak.

Atje në mjegullën e bardhë pash lot nusesh

Vallen e gëzimeve qëndisnin me mëndafsh,

Me ngjyra buzëkuqësh nusesh mollët varur në degë

Flakëndezura shami në oborr vallen kërcente.

Në frutin e shegës nata ra të flinte

Dhe unë me yjet tek porta i përgjumur prita,

Shirat e vjeshtës ngadalë u derdhën mbi  supe

Hëna dritëargjend më tha fli i qetë me mua.

Durrë, 14 shtator 2014