Qazim Shehu: Valë kujtese

VALË KUJTESE

 

QAZIM SHEHU

 

Jasëk i butë i hapit tim,

Psherëtima e mbrëmjes pa njerëz,

Të ngrin.

Nga ty u nisa nëpër pragje ,caqe,

Në vend të tyre gjet  pengesa,

Me ty si gur hobeje e largët

Herë herë i theva.

Duke të harruar, pragu im,

Ku koha pret e psherëtin…

Përmes një vale në kujtesë,

 

 

PASION

 

Vetmia është aq e dobishme,

Po pse e nxjerr këtë dreq flake,

Që ecën nëpër gishta,

Sikur kërkon të djegë diçka të largët?

Dridhje kujtimesh s`më lënë të qetë,

Edhe këtë strofull duan të ma zhbëjnë,

Me një flakë që s`e di nga vjen,

Ta shuaj dua me pasion…

 

 

URIA

 

Ajër je,bimë që ajrin kërkon,

Pa bimë dhe pa ajër do kishim shkreti.

Pa bukën e përditshme uri.

 

Ti na i jep të gjitha dhe uria smbaron…

 

 

MËLLENJA

 

Rendi mëllenja për nën barqe të fryra.

Gjeti folenë e shkrirë në hije,

U shkund në mjegull që shtrembëroi çarqe.

 

Pastaj u rikthye sërish nën barqe.

 

 

COPA

 

Një ditë do bëhet mirë,do vijë i madhi zot,

Pasurinë do ndajë me shkop.

Do rindajë toka, kufij,

Njerëzit do këshillojë të rrinë mirë.

Sa të rikthejë krahët, të ngjitet në qiell,

Do turret më i forti hajnibandill,

Të rrëmbejë copën e madhe se s`bën,

Ai e di mirë,

Zoti një herë në njëmijë vjet nuk rri në fron.

Dhe sa të kujtohet zoti  rindarjen ta fillojë,

Ne gjer atëhere do mbetemi me gisht ne gojë…