Xhevahir Cirongu: Emrin e ka nënë

Xhevahir Cirongu

Emrin e ka nënë

Hapësirës së qiellit pashë yjet

Pastaj, si gonxhe zambaku të bardhë,

Udhës së qumështit, diku  ata ndaluan.

Atje  gjetën zemrën e nënës

Me dashuri  derdha si  petalet

Kujtimet e lotët  si ujvarë.

Ndriçon loti im si  ylli polar

Nënën kërkon çdo ditë në thërmija dheu,

Kaluanë vitet e loti u bë ar

Me dashuri puthi yllin në qiell

Se ai si nëna i ngjau.

Ah, kjo botë pa nënën se si qënka

E veshur me fustan akull të antraktidës,

Të gjitha fjalët heshtin si statuja

Dhe shkrihen si meteorët në hapsirë

Nga fjala e zjarrtë që emrin e ka nënë!

Durrës, shkurt 2014