| E diele, 23.02.2014, 06:48 PM |
P O E Z I
Sejdi BERISHA:
NJË GRUSHT DHÉ, TOKA...!
Sa shumë njerëzit janë të daktisur
Sa shumë të tretur
Sa shumë në kurbet
Sa shumë me shkrumbin e atdheut
Edhe me shkrumbin e vendlindjes
Sa shumë me etjen e tokës
Sa shumë me shkrumbin për nënën
Për fjalën e babait
Për pranverën me flladin e bjeshkëve
Sa shumë me etjen e ajrit
Ku shqiponjat lirshëm fluturojnë
E toka është vetëm një grusht dhé
Një grusht dhé në plis
Një grusht dhé në shuplakë dore
Që djegë e përcëllon
Një grusht dhé
Në shaminë kuq e zi
Një grusht dhé
Gjithkah i shpërndarë gjithandej botës
Një grusht dhé Kosove
Një grusht dhé Shqipërie
Një grusht dhé Çamërie
Mbi varrin e shkrimtarit në tretdhe
Një grusht dhé
Për piktorin në tjetër kontinent
Ku brusha i pikon gjak e lot
Një grusht dhé edhe në Misir
Edhe në Persi e Turqi
Një
grusht dhé në Amerikë e
Kudo edhe në Evropë
Një grusht dhé
Mbi varrin e të dashurës së Serembës
Një grusht dhé
Edhe në vendlindjen time
Edhe mbi varrin e ushtarit
Një grusht dhé
Edhe mbi varrin e dashnorëve të vrarë
Me nga një grusht dhé
Mbi varret e të treturve
Që kurrë nuk janë kthyer në atdhe
O Zot, po sa është harxhuar kjo tokë
Nuk ka ngelur as sa një grusht dhé
Sa të shkapërderdhur jemi
Sa të shpërndarë...
Në shenjë hidhërimi apo mallëngjimi
Një grusht dhé
Mos harroni
Edhe mbi varrin tim ta vëni
Bile të mos pluhuroset
Fjala për historinë