Kush po e shkatërron Kosovën sot
Nga Hasan dhe Lajde Blakaj
Kontributi
i lëvizjeve të ndryshme çlirimtare në trojet shqiptare dhe diasporë për
pavarësinë e Kosovës padyshim ishin dhe mbeten gurthemeli më i rëndësishëm në
zhvillimet historike të sajë. Por, në të njëjtën kohë është shumë e dhimbshme situata e zhvillimeve
të më vonshme pas lufte në mbarë
hapësirën shqiptare me vrasje, polemika, shantazhe, reket të ndryshme
të disa individëve të botës së krimit, UDB-së apo politikanëve n´mes
veti. Se në çfarë gjendje të mjerueshme jemi katandisur është vështirë për ta
përshkruar në kohën e tanishme. Kundërthënie kishte edhe para pavarësisë së
Kosovës në bazë konceptuare për çlirimin e trojeve shqiptare por jo si tani në
këtë nivel kaq të ulët dhe aspak produktiv. Etiketimet, polemikat dhe replikat
e tyre nuk i ngjajnë gjë tjetër përpos thashethemeve më të ulëta të rrugëve apo
kafehaneve. Më zemër të thyer i shkruaj këto fjalë por, në çfarë gjendje
shpirtërore e materiale kemi ardhur
është vështirë tu ikësh dhe t´mos i thuash.
Autoriteti i “liderëve” tanë në
fund t´pusit
Njerëz më
emra në piedestalin e idealit kombëtar që dikur i kishim idol të rezistencës
sonë kombëtare tashmë e kanë humbur autoritetin e besimit pothuaj të të gjitha
masat e gjëra shoqërore. Askush tashmë nuk i merr për serioze deklaratat e
tyre të përditshme kur shahet çdo kush
dhe çdo gjë. Shahen profesorët, deputetet, gazetarët, analistet, dëshmorët e
kombit, Nëna Terezë e gjerë të heroit kombëtar. Askush nuk e mbanë
përgjegjësinë, askush nuk e ka respektin e duhur për këto deklarata të tyre që
janë t´pa argumentuara ndoshta edhe të
qëllimshme. Pra kujt ti besojmë dhe sa janë serioze fjalët e tyre. Jemi bërë
pikë e pesë më shumë interesa materiale, më shumë ngjyra politike, më shumë
besime shpirtërore e individuale e më shumë pak dashuri kombëtare. E kemi varfëruar Ilirinë aq shumë
materialisht e shpirtërisht sa turpin duhet ta kemi si hijen prapa në çdo hap
që e qesim përpara. Kjo gjendje çfarë është sot është e frikshme dhe shumë
e tmerrshme. Si do ta ndërtojmë shtetin ne kështu?! Çfarë po u lëmë ne
gjeneratave që do të vinë pas!... përpos tallavas. Tallava në shtëpi, tallava
në rrugë, shkencë kulturë çdo kund bile edhe në kafshatën e bukës tallava.
Kurrë nuk e kam menduar që do vemi në këtë shkallë kaq të ulët komunikimi e
tolerance. Luaje macë kryet e buallit, do të thoshte dikush, se në çfarë
gjendje shpirtërore kemi ardhur, kurse për gjendje materiale t´mos flasim.
Asnjë, dhe të gjithë, djaj të
shtetit vet, që u fitua më kaq mund e gjak
Babai im
ma tregonte një tregim kur isha i vogël.
”Një njëri kishte pas qitë një thes më fasule në shpinë për të vënë në treg.
Dhe posa vete në rrugë një kalimtar i rastit aty pari po e pyet këtë njeri më
thes në shpinë. O zotëri a po mundësh ta qosh atë thes? Po mundohem i përgjigjet zotëria. Po çka ke në atë thes? E pyet
kalimtari. Meçe thesi ishte shumë I
rëndë për ta bartur, zotëriu I përgjigjet më hidhërim: dreq kam, dreq!
Kalimtari nuk po i ndahet dhe prapë po e ngacmon: Pasi paske dreq në atë thes a
po ma zgjedh një pak më të mire për mua. Po, po, thotë zotëria, por, si n´fund të thesit si në krye të tij
dreq e ke. Zgjedhe cilin ta duash”.
Absolutisht nuk e gjeneralizojë shkrimin për të gjithë veprimtarët, por për momentin
situata ju ka krijuar atyre që kanë ndërgjegje të heshtin dhe kanë ngelur të
mënjanuar në këtë gjendje të krijuar, kohë t´pa kohë. O sa mëkat dhe
trishtim...
Në fushë t´mejdanit pa ballafaqim më kundërshtarin
Në
kohërat e shkuara historike dyluftimet bëheshin në fushë të mejdanit, kurse
shqiptarët “lider” të kohës se sotme arenë dyluftimi kanë zgjedhur
thashethemet, parlamentin, televizionin, mediat elektronike dhe të shkruara
bile edhe fakultetet por pa kundërshtar, vetëm me moderator. “Liderët e sotëm
kanë zgjedhur formën më të ulët të komunikimit verbal dhe të shkruar duke u
munduar ta poshtërojnë kundërshtarin vetëm për përfitime, qofshin ato politike
apo materiale. Dhe aty ku nuk bënë punë
fjala bënë punë gishti tinëzar.
Akuzimet, qofshin ato me apo pa bazë për kundërshtarin si bashkëpunëtorë
të UDB-së nuk ju bëjnë nderë këtyre “liderëve” përderisa nuk ka asnjë argument
apo fakt përveç thashethemeve për qëllime të ulëta personale. Në vazhdën e
këtyre polemikave tejet të pa frytshme ju epin rast dobiprurës atyre që kanë
qenë vërtetë në atë shërbim famëkeq UDB-shësh që të zgjohen edhe njëherë nga
nëntoka dhe të na dalin se gjëja na paskan qenë shpëtimtarët e kombit. Gjëja më
e turpshme për vet ne që nuk po e kuptojmë apo s´po duam ta kuptojmë qëllimin e
tyre djallëzor dhe sidomos për ata që
kurrë nuk e nxorën ligjin e lustracionit. Por edhe po të nxirret ky ligj tani
pas kaq vitesh, ekziston frika permanente e manipulimeve të atyre dosjeve nga
djajtë e UDB-së serbe dhe “shqiptare” bashkë. “Hip në lis se të vrava dhe zbrit
se të vrava”. E turpshme është kur lexon
se ekzistuakan 140 agjent aktiv në UÇK dhe në pjesët ma vitale të hierarkisë
shtetërore. Nëse qenka ashtu ata po i ditkan më emër e mbiemër prandaj duhet menjëherë të reagohet dhe ti tregojnë
cilët janë, ku janë dhe më çka merren ata bastard. Në të kundërt nëse
nuk është e vërtetë të ndërmerren
masat më të rrepta të mundshme ndaj shpifësve dhe agjentëve të UDB-së pa diskutim. Kur, qenkan në Kosovë 700 informator dhe 140
agjent për interesa të Serbisë prit sa do të na dalin agjent të Turqisë,
Bosnjës, Arabisë, Rusisë Greqisë e shteteve të tjera që ne si dimë. Në fakt në
këtë Kosovë që s´ka më shumë se dy mil. banor po na dalin më shumë agjent dhe
informator të shteteve të huaja sesa vet populli që jeton në te. Kjo ose duhet
të jetë gënjeshtër ose e vërtetë, sepse dy të vërteta asnjëherë nuk mund të
ketë. Në shtetet serioze vetëm edhe një agjent i huaj po te zbulohet bëhet një
rrëmujë e terë gjersa ta zënë e lere më
700 plus 140 agjent serb që sillen të lirë për çdo ditë para hundëve të
parlamentarëve tanë. Sa e dhimbshme dhe e mjerë është kjo gjendja e jonë.
Ku është qëllimi i gjithë kësaj
rrëmuje dhe pse pikërisht tani
Aspak nuk
është e rastit që pikërisht tani të zgjidhet koha për ta bërë tymnajë. Dikush
do të thotë se u mbushë kupa më të këqija u mbush thesi më vrasje, tradhti,
hajni, imoralitet, spiunazh, korrupsion e çfarë jo tjetër!. Edhe kjo është dhe
mund të jetë, por, pikërisht më fajin implicit tonin. Kush na ka faj ne që nuk po duam të
kemi shtet as komb. Kur ti nuk je i zoti të jesh zot shtëpie në shtëpinë tënde
të vije komshiu dhe të bëhet zot shtëpie kur të dojë dhe si të dojë. Pikërisht
si tani që kjo Serbi po ja arrin qëllimeve të saja të ëndërruara si dikur.
Investimet e Serbisë në krijimin e celulave të para të një besimi ndryshe nga
islami tradicional kishin filluar shumë herët bile menjëherë pas lufte duke
derdhur shuma të mëdha parash në shtetet e besuara arabe që tradicionalisht
ishin pro serbe. Nga atje, nga emisar të ndryshëm arab u barten këto investime
edhe në tokat shqiptare gjeja për ndihma humanitare. Mu aty krijohen celulat e
para të kësaj rryme vehabiste që tashme janë shëmtia e tokave arbërore. Ndali
tani po të mundësh, këta lugetër të kombit. Serbia më këtë ja arriti shumë
qëllimeve. Kjo është një temë që donë shtjellim shumë të gjerë por unë po
ndalem vetëm në dy pika të kësaj të keqeje. Qëllimi i parë i Serbisë dhe shumë
i rëndësishëm ishte që ta shkëpus trungun arbëror nga kultura etnogjenetike
evropiane duke u munduar t´ja humbë etnogjenezën rrënjëformuese të këtij
kontinenti dhe t´ja bashkëngjis kulturës arabe si prurje e re në Evropë. Dhe
qëllimi i dytë është që të krijojë huti dhe përçarje gjerë në ekstrem, që këto
shtete për të mos mundur të vetëqeverisen. Në të dyja këto pika Serbia deshëm ne apo jo ta pranojmë ka
arritur qëllimet e veta të parapërgatitura. Kjo temë do aq shumë studim sa nuk
do të mjaftonin muaj të terë për ta përfunduar. Ne ishim të papërgatitur në
këto situata për shkak të pamundësisë se veprimit nga ndërkombëtarët por edhe
më shumë për fajin tonë të paditurisë institucionale, kapadaillëkut,
neglizhencës, familjarizimit e bajraktarizmit e mos ti numërojë më radhë. Edhe
investimet shtetërore te dobëta në të gjitha nivelet e arsimimit kualitativ i
kanë parapri gjendjes çfarë e kemi ne sot. Kjo situatë na solli gjer në fazën e
tretë ku tani dalin hapur dhe pa u fshehur fare UDB-shët dhe mjeranët edhe në
mjetet e informimeve publike dhe tregojnë infiltrimet agjenturore gjerë në
hierarkinë më të lartë shtetërore. Pra pse dalin ata pikërisht sot dhe ku ishin
gjerë më sot që nuk dolën, pasi e paskan pas dashur Kosovën kaq shumë. Këto
deklarime të tyre mund të jenë shantazhe por mund të jenë edhe të vërteta, më e
keqja e gjithë kësaj është që askush nuk merret më verifikimin dhe përgjegjësinë e tyre. Që pasojat janë
katastrofale tashmë po shihen. Çdo kush kundër çdo kujt. Shto këtu edhe gjendjen
e rëndë ekonomike s´ka ku vete më keq. Kemi shkuar aq larg sa shqiptari në
zëmrën e Shqipërisë të mos e ndije veten si i tillë siç ishte më shekuj, por ta ndijë veten i
deklaruar në pikëpamje fetare. Një turp që për çdo ditë po e hamë më bukë. Futja
në kallëp e të gjithë të burgosurve të ndërgjegjes se kinse na paskan qenë
bashkëpunëtor të UDB-së sa është e dëmshme aq e rrezikshme për shoqërinë tonë.
Apriori nuk do mend se edhe mund të ketë pasur ndonjë që ka mundur të
ligështohet para torturave më çnjerëzore që kanë kryer këta udbash, por pohoj
më ndërgjegje të plotë se kjo pjesë e shoqërisë ishte pjesa më e guximshme,
pjesa më frytdhënëse për të ardhmen e këtij kombi. Sa u kujdesem ne për këta
njerëz përpos që i lamë të veniten si kandilat në errësirë. Tjetër mesele
sillet tani për interesa personale apo përfitimi por atëherë kishte burrëri për
shokun e idealit kishte vetëflijim për ta mbajtur sekretin e ilegales. Prandaj
sa janë të rënda plagët e këtyre të përvuajturve aq janë të rënda shpifjet,
akuzat diskreditimet e lansuara nga UDB-shet dhe profiterët
të tashëm të zgjuar për veprim. Nuk ju ka hije “liderëve” të fusin
ndërskamca liderëve të përjetshëm. Lideri e ngritë veten vetëm atëherë kur ja
njehë meritat e atij lideri të një kohe
të caktuar historie në të kundërt kur mundohet ta diskreditojë atë pa fakte dhe
argumente i kthehet bumerang fytyrës dhe bëhet palaço, qesharak dhe hipokrit duke sharruar edhe më thellë në
kërkim të budallëkut të tij skizofren. Meçe jemi kokëtulë japim materiale të
bollshme kujtdo që i intereson dhe ka nevojë për to po deshe edhe UDB-së
Serbosllave. Kështu tani arrimë gjerë aty ku gjakpirësi dhe urryesi më i madh i kombit Shqiptar njëfarë Bozhidar Spasiqi del hapur dhe ne tërësi akuzon kombin tonë si
bashkëpunëtor Serbosllav për qëllime të errëta.
A ja vlen ta etiketosh dike për fjalët e pista të këtij gjakpirësi.
Askush nuk mund të di për dike që ka qenë bashkëpunëtor i UDB-së pa qenë i
kyçur edhe vet në te. Përndryshe flet vetëm më hamendje dhe fjalë boshe,
përderisa nuk ka të hapura asfare dosjesh. Edhe po u hapen dosjet duhet të kemi
shumë kujdes sepse serbi e ka lënë sherrin prapa, por assesi pa fajin tonë
shumë të madh. Këtë duhet ta dimë të gjithë nga përvoja shekullore. Ne si komb
në përgjithësi duhet të mësohemi një herë e mirë të flasim më gjuhen e
argumentit më gjuhën e fakteve më gjuhën e civilizimit. Kjo kafshë serbe na del edhe më emra se kinse kush na
paska qenë dhe qenka bashkëpunëtor i UDB-së edhe në kohen e sotme, dhe sa shumë
shqiptarë paskan qenë të zhytur në UDB-në Jugosllave. Bëhet pyetja cili shërbim
inteligjent botërorë i zbulon bashkëpunëtorët e vet në opinion kur atij i duhen
ende, dhe aq shumë!. Kjo mund të ketë edhe prapavijë politike gjeja duke i
thënë hapur këta emra, shqiptarët si kundër reaksion ti përkrahin mu këta njerëz.
Një gjë duhet ta kemi të qartë të gjithë:” Që po të kishin qenë shqiptarët aq
shumë të involvuar në shërbimet e UDB-se sikur pohon ky bastard, kurrën e
kurrës nuk do të kishte pasur Kosovë të pavarur. Logjika të çon në atë që pasi
të gjithë do të ishin të kyçur në këto shërbime, ç´kuptim do të kishte ta kishim pavarësinë e Kosovës. Për çka të
luftohej kot. Prandaj ta lartësojmë dhe të ja japim krahun njëri tjetrit sa
s´është bërë vonë. Paçavuret bajate dhe
të dala boje të Bozhidar Spasiqit që të
gjitha janë rrena dhe të qëllimshme të një lufte speciale serbe. Andaj mos të
mashtrohemi dhe të biem pre e kësaj lufte të ndyrë serbe duke u koritur pa
nevojë. Këto janë shpurdhet e fundit të një qeni plak, që ne vet po i japim
rast më padijen tonë, të shprehet hapur për të bërë propagandë kundër kombit
shqiptar. Ky qen i zgjebosur më bashkëpunëtorët e vet janë te dështuar ashtu
siç kanë qenë të dështuar edhe shumë bastard të tjerë historikisht para
tij. Stockholm 6 shkurt 2014 Hasan dhe Lajde
Blakaj
https://www.zemrashqiptare.net/