Sabile Basha: Edhe ëndrrat kishin fjetur

Sabile Keçmezi-Basha

 

EDHE ËNDRRAT KISHIN FJETUR

 

Stina e zbehur

Ishte e sëmurë

Anemike

 

Flinte për çdo ditë

Në brinjët e Shasit

 

E shkërmoqur

Koha e thinjur

Merrte ilaçe

Për ditë të lume

 

As gjumi

Nuk bënte gjumë

 

As ëndrra

Nuk ëndërronte

 

Në stinën e lodhur

Edhe ëndrrat kishin fjetur

Nga erë e tokës

Nga ngjyrë e lirisë

 

20 gusht 2011, Liqeni i Shasit

 

MË THOSHTE BURRI

 

Më thoshte burri

Do e kalojmë edhe këtë urë

 

E pastaj:

 

Në shuplakat tona

Do të rriten lulet

 

Në qerpikët tanë

Do të blerojë bari

 

Në kafkat tona

Kulla do i lidhë plagët

 

Do ecim

Vertikalisht

 

Më thoshte

BURRI

 

E unë

I besoja

 

SHPIRT I TRAZUAR

 

Na pate thënë

Se as  fëmijë nuk ke qenë

Kur ke kaluar

Këmbëzbathur

Mbi varre të heshtura (varrë)

 

Nëna në ndarje ka qarë

Verbuar ishte

Vite më vonë

Nga dhembja e mërzia

 

Na pate thënë

Edhe sot kur sheh ëndrra

I aglomeron dhembjet

E i prek me gjuhë

Kafkat e kuqe

Në barrikadim për rrënjët

 

Sa shumë ëndrra

Sa shumë udhë

Deri te malli

E vatani

Bacë

Për këtë ditë të madhe

 

SA E MADHE DASHURIA

 

O zot

Sa i madh Atdheu i pllakosur

E sa e grisur

Harta e Atdheut

 

Biri im

Për çdo mbrëmje

Pikturon

Shtëpinë

Në ballin e gjyshit

 

Akoma vizatojmë

bashkërisht

Fikun e ullirin

që vije pa u ndalur

aromë dhembje

 

HESHT TIVARI

 

Fiku qindvjeçar

Hesht

Unë i trokas

Në kraharor

E zgjoj nga gjumi

 

Brinja e stërzgjatur

E hap oborrin

E kufomat

Më flasin

Në shqip

Duke e akuzuar historinë