Poezi nga Armela Hysi

Armela Hysi

 

rrethi cirkuit

 

ti je po aq unë

sa je gjithë ç'urren më tepër.

unë jamë po aq ti

sa ç'jamë dhe rrethi cirkuit i vdekjes.

sa ç'jam premtim i shkruar mbi

brymën e ngrirë agsholit.

kristalet formojnë emrin tim

çdo molekulë e imja është e njëjtë

me atë të lirisë dhe qiellit

nga ku jam bërë shëmbëllim.

 

shumë e hutuar për ta kuptuar

 

jam një me gjithë ç'luftoj dhe gjithë ç'i fshihem

jam një me ty që të fitoj dhe të humb

në një poker klasik deliresh

sipas tekave të thëllimit tim

dhe oreksit seksual të gjymtytës tënde gjinore.

mendimi im

jam mendimi im shtazarak

pa digën e huajtur të grisë së veshur

jam mendimi im që hesht dhe toksikon

qelizat e miaa të poshtëruara.

 

ti je unë

po aq sa unë s'dua të jem ti.

sillesh me mua

ekzaktësisht siç sillem unë me veten time

në emër të dënimit të madh hyjnor

dhe flijimeve për mëritë që i mbaj vetes

porosisë gjëmat që më sjell kaq papritshëm

në një manual të pashkruar që të dëftoj çdo ditë

faqe më faqe.

 

dhe do të isha mësuar

për at'Zot do të isha mësuar të më dashuroja

pa neuronin përgjatë palcës së qullët të vetëdijes

dhe pa sytë do të qe çdo gjë më e lehtë

pa gjuhën shijuese

në nofullat bluese që më shtyn drejt

patosit tënd të çmendur.

 

tetor 2010       nga libri “Ujdhesës së përrallës tënde” (Armela Hysi 2013-Milosao)

 

 

metamorfoza përrallore

 

u zgjua pa e puthur princi – flinte

në anën tjetër të krevatit.

 

kishte sërisht përshtypjen

se gjumi letargjik kaq vjeçar

s'qe thithja e aromës lules së harresës.

zhyteje e vullnetëshme

në lëngun e errët

ku nuk e ndiqnin jehonat prej

pëshpërima stoikësh

e klithjet preverse mallkimesh gjysmake

tëmthave.

 

gardhi trëndafil rozë me gjembat çjerrës

e ndjente – tashmë e dinte

vinte prej mendjes së saj

të trembur – histori të vjedhura nga bibla

vishnin personazhe fytyrëhije

të pa emër

endur me kulpra padijeje dhe urrejtjeje.

 

të përgatiste qumështin e ngrohtë

për të vegjëlit u zgjua

e lodhur

pa e puthur princi që flinte

në anën tjetër të krevatit.

gardhi gjemba-mprehtë me petalet e kadifenjta

tani rrethon vetëm atë pjesë të mendjes

ku nuk duhet të shkeli

që të mund të shtyjë edhe një

ditë tjetër.

 

28 janar 2013  nga libri “ Ujdhesës së përrallës tënde” (Armela Hysi 2013-Milosao)