Xheladin Mjeku: Pëkund djepin e metaforave

PËRKUND DJEPIN E METAFORAVE

Xheladin Mjeku (1961) shkruan poezi dhe prozë për të rritur dhe fëmijë. Merret edhe me kritikë letrare dhe publicistikë. Shkrimet e tij janë publikuar në shtypin e kohës dhe në portalet elektronike në gjithë hapësirën shqiptare dhe më gjerë. Është bashkautor në disa libra me poezi, kritikë letrare dhe publicistikë, ndër të cilat:

“Zhbërja e ikjes”  (2006)

“Hijet e thyera“  (2008)

“Aromë gruaje”  (2010)

“Bedri Dedja në kujtesën tonë”  (2010)

“…me Dritëronë”  (2011)

“Lotët e virgjër” (2012)

“Antologji e dhembjes poetike” (2012) etj.

“Prekja e pikëllimit”, monografi dhe poezi (2012), etj.

Në vitin 2010 fitoi çmimin e parë për Përmbledhjen poetike “Mëkatet e Orfeut”, nga Klubi i Shkrimtarëve Shqiptarë në botë “Drita” dhe Instituti i Librit dhe Promocionit  “Toena” -Tiranë.

Në vitin jubilar 2012, në 100 Vjetorin e Pavarësisë së Shqipërisë, fitoi çmimin e parë për Përmbledhjen poetike “Në kopshtin e muzave”, nga Klubi i Shkrimtarëve“De Rada” nga Ferizaj -Kosovë.

Është anëtar i Lidhjes së Shkrimtarëve të Kosovës dhe i Klubit të Shkrimtarëve Shqiptarë në botë “Drita”.

Jeton dhe krijon në Prishtinë.

Ka botuar:

“Prelud poetik” poezi, në bashkautorësi (1997)

“Mëkatet e Orfeut”, poezi, botohet në Konkursin shpërblyes

“Nëna e lirisë” tregime për fëmijë (2012)

“Në kopshtin e muzave”, poezi, botohet në Konkursin shpërblyes

 

XHELADIN MJEKU

 

PËRKUND DJEPIN

E METAFORAVE

 

Përkund djepin e metaforave

Dhe vendos fjalët në fuqinë e dhjetë

Deri në zgjimin e muzave

 

Metaforat ndërtojnë kështjellën e fjalës

Latojnë monumentin e mendimeve

Mbi bazamentin e dashurisë

 

Në djepin e metaforave

Ninullat e fjalës shtrijnë flatrat

Pafundësisht

 

Në kapërcyllin e fjalës

Mbëltoj fuqinë e imazheve

Plot metafora

 

Përkund djepin e metaforave

Derisa frymëzimi më zbret

Në qepallat e mendimit

 

PSE TË SHKOHET NË KOSOVË

 

Bisedë e imagjinuar me Visar Zhitin

 

Pse të shkohet në Kosovë

Kur udha e nisur shekuj më parë

Është shkelur përfundimisht nga troku

Arritja është e mundshme për një vrap kali

Deri në Fushë-Kosovën e legjendave

Në Dardaninë e poshtme të fisit tim

Atje ku pikëpjeken perënditë me diellin dhe yjet

Atje ku gjithçka nis me fjalën liri

Me emrin Kosovë

 

Pse të shkohet në Kosovë

Rrugës zikzake plot rreziqe e furtuna

Kur dalzotët e kësaj toke kanë trasuar shtigjet

Deri në kupën e qiellit plot vezullim drite

Ma fal një thërrime drite për besë

Ta shoh majën e alpeve që na mbanin peng

Ditën e agimeve të djegura

 

Në Udhën qumështore të pafund

Ëndrrat nuk shqiten për një fije floku

Për një Natë Bartolemeu

Andej bie erë lirie

Këtej shtyhet dita

Për një hap tjetër

 

Pse të shkohet në Kosovë

Atyre shtigjeve i është prerë udha kobzezës

Për kaq kohë që na janë zënë pritat

Dhe zdirgjem lirshëm pasbjeshkës

Me fytyrë kah dielli

Me mikun e vëllaun shtigjet i kemi bashkë

Gjithandej fushave të Kosovës

Me ty po flas

Visar Zhiti

 

TËHARRJE E BIMËS SË KEQE

 

Sa inat i kisha Ymer Shkrelit

Kur suall në jetë Bimën e dreqit

Druaja se na mbet në pragun e shtëpisë

Si Gjarpëri i Mirko Gashit

Dhe nama e plakave në mëhallën time

Tëharrje e bimës së keqe

 

Deri në agim mbeteshim në dritare

Duke përcjellur lojën e yjeve

Në Kashtën e kumtrit

Dhe meditimin për bëmat e ditës

Që përtypeshin nga gojëkëqinjtë

Si në mokrën e  stërgjyshit të ndjerë

Tek bluante kokrrat e pakta të drithit

Mbledhur fushëblertave të djegura

Nga dorë mizore e satanës ndjellakeqe

Atëbotë

 

Tëharrje e bimës së keqe

Zbret në kujtesën e viteve të ikura

E sotmja nis me zgjimin esëll

Me frutin e mbarsur nga engjujt e dritës

Sjell kujtimet e mallit për miqtë e fjalës

Me dashurinë në katror

 

FIORENTINA  QË MA KUJTON KUKËSIN

 

Nuk ishte kohë e njohjeve

Ishte ditë përkujtimi

Ditë e shënuar ishte ajo ditë

 

Bëhej e pabëra

Për njeriun që kishte prekur Pikëllimën

Majë-majën e foleve të shqipes

E pikëllimi kthehej në dashuri

Përjetësisht

 

Po fryma e miqësisë farfurinte

Mbi majat e Gjallicës

Si shpedi i gëzuar

Që flatron krahapur

Mbi zgjimin e kujtesës

 

Një herë vjen koha e njohjes

Vjen çasti i ikjes dhe fjala në mes

Derisa preken virtyte njerëzisht

 

Kur po iknim buzëmbrëmjes

Nga pas na ndiqte kujtimi

E fjala shpërthente si lulja

Agimeve plot dritë

Me pengun e emrit

Që nga pas na vinte

 

As të njoha ndo’iherë

As më the një fjalë për be

Pamëdyshje ma kujton Kukësin

- Fiorentina, s’më the!

DERISA VIZATOJA PORTRETIN TËND

 

Kërkoja penelin dhe ngjyrat

Ta sjell tek ti një rreze dielli

Të fshij kujtimet në qetsinë e natës

E të shprish vetminë time të strukur

Në hijen e kujtimeve të tretura

 

Me shpejtësi më shkëpute nga ëndrra

Derisa vizatoja portretin tënd

Më ftove në përqafim të ri

Mes pikave të lotit

 

Nga syri i përlotur

Që i gjason një ylli mbi re

Zbriti një rreze drite

Mbi nurin e adhurimit tënd

Si fjongo iu mbështoll

Portretit që po lind

 

Çuditërisht më shkëpute nga ëndrra

Për një kujtim dashurie të humbur

Ngjyrat e ylberit u kthyen në pamje të re

Në portretin tënd hapej drita

Përfundimisht

KURTH

 

Tri herë kam rënë

Në kurthën e fatit

 

Tri herë triumfues

Nga pjekja e qenjes

 

Tri herë më kurthuan

Për një pikë dritë

 

Tri herë triumfova

Triumfalisht

 

NATA NUK FLEN ME VETMINË

 

Nata nuk flen me vetminë

Mbledh rreth vetes frikën

As heshtjen nuk e lë jashtë loje

 

Nata nuk flen me vetminë

Ka shqisa të vrojtimit

Pak nerva konop përreth

Dhe shfryrje mllefi prej bishe

 

Nata nuk flen me vetminë

Edhe kur tis ogurzi

Mbulon majat e bardha

 

Nata nuk flen me vetminë

Yjeve u sjell pak shkëlqim

Që ta trasojnë udhën e t’filluar

Drejt shtegut të ri

 

Nata nuk flen me vetminë

As kur globi rrotullohet

Për një jetë drite

 

PRUSH

 

Kaluam shtegun e parë

Mbi prushin e vatrës

 

Kaluam shtegun e dytë

Mbi prushin e mallit

 

Kaluam shtegun e tretë

Mbi prushin e dashurisë

 

Dhe u dogjëm flakë

Në hirin e heshtjes

 

VETULL MALI

 

Vetull mali rrëshqet

Mbi kurriz të ditës së re

Dhe thyen shikimin dita

 

Mbi vetull merr gjak trimi

E ruan fort ballndritur kujtimin

Ndodh të bie në pritë besa

 

Për një vetullhollë

Shumë tyta zhgrehin mllefin

E maleve u ndihen gjamët

 

Ma qet plisin mbi vetull

E hallet më nj’anë si harresa

Ashik që nuk i perëndon dielli

 

SA HERË MË FTONI MUA

 

Sa herë më ftoni mua

Keni ftuar një pjesë

Të jetës sime

 

Sa herë më ftoni mua

Keni ftuar ndjesinë shpirtërore

Që më ndjek nga pas

 

Sa herë më ftoni mua

Keni ftuar edhe ëndrrat

Që më zgjojnë esull

 

Sa herë më ftoni mua

Keni ftuar një copë dashuri

Që e ndryej në shpirt

 

Sa herë më ftoni mua

Keni ftuar fjalën time

Në kërkim të lumturisë