Fabula nga Vangjush Saro

Vangjush Saro

 

Fabula

 

Bregu dhe Dallga

 

Në një mot që s’është fort i qetë,

dallga po përplaset me potere

përmbi Bregun që vjen era det

edhe thotë urtë si përherë:

“Ç’ zhurmë bën, o Zot! Sa fort ofshan!

Dhe fjalë pa fund përcjell me jehonë;

s’kam parë kurrë të tillë “llafazan”(e),

edhe gjumin natës ma trazon,

qetësi në qoftë, a furtunë...”

I përgjigjet Dallga: “Ç’të bëj unë,

ndërsa errërat më shtyjnë për tek ti:

qiellin të marr a detin përsëri?”

Dhe Bregu:

“Qetësohu! Rri.

Por të paktën heshtim, si t’ish përrallë;

Se na shkoi jeta zhurmë e fjalë...”

 

Monologu i flluskës së sapunit

 

Dëgjoj që përgojohem me raste.

(S’e kanë për gjë të thonë…“Flluskë sapuni”.)

Nuk e kupton, njeri i mjerë, që për ca çaste,

je i lumtur brenda meje dhe te unë?…

Nuk e di që mund ta shohësh veten mbret

dhe të njohësh adhurim e dashuri,

a të jesh bash më i madhi si poet,

i velur në lëvdata e lavdi?…

Mos më truaj pra, se nuk i dihet,

edhe pse pak çaste ylberoj,

unë mund të ndrij një rrugë në hije;

kur ti s’e ke ndër mend, të fus në lojë;

dhe dalldis a gjen atë që do...

Fundja, çfarë ka se ëndërron;

çdo gjë nga ëndrrat fillon,

apo jo?

 

Buçja

 

Në një komunë të humbur diku,

buzë një rruge me qenie soj-soj,

një buçe mjaft e hedhur,

e përdredhur,

ia nguli sytë dikujt që s’e vështroi;

dhe duke e bërë bishtin hark,

lehu për ata që kish përqark:

“As më thoni, ç’është ky fodulli,

që më rri kaq ftohtë edhe larg;

mua që këtu jam...ylli,

dhe po çmend pyll e bulevard!”

I tha dikush: “Ai është leopard...”

 

Loti

 

-Ç’bën ashtu,

tek rend ti tatëpjetë?,

iu keq Lotit Mollëza sqimatare -

Ç’ne kaq miq,

që përmbi mua shket?

Ma shkërmoqe tualetin fare…

 

Zu të fliste Loti, i hutuar;

por ndërkaq ish Buza që e treti.

Dhe kështu...asgjë nuk tha pothuaj.

(Fundja, ç’mund të thosh ai i shkreti!)