| E hene, 07.10.2013, 08:48 PM |
ASGJË MË SHUMË SE TË PARËT TANË
(Diçka përtej kufijëve të një letre familjare, sot kur im bir është plot 44 vjeç e nga keto, 22 i ka në kurbet, në Zvicerr)
Nga: Zeqir Lushaj
- Letër djalit tim, profesor-shef i
sportit, në kolegjin “Champittet” të Lozanës në Zvicër -
Luli, Lozanë, Ch, 2011
* * *
Mendja po na rrenë, kushedi ç’po bajmë,
Kemi marr botën e jemi degdisë,
Asgja ma shumë se babai e gjyshi,
Se të parët tanë, në gështenjat e Grisë.
* * *
Këtu, e një shekull më parë,
Gjyshi im i mirë, Selmani i Hasanit,
Ngriti një shtëpi dykatëshe, përmbi Gri,
Poshtë pyllit me gështenja, në hije të manit.
Edhe im- At‘, s’bëri gjë më shumë,
Edhe Ai, ngriti një shtëpi tjetër,
Në Çukël, te’ Blini, një dykatëshe,
Të gjatë-rreth, 54 metër.
Po unë, brezi i tretë, nipi i Selmanit,
Mbas një shekulli, ç’farë kam për të thanë?
Edhe unë, një shtëpi, si Babai e Gjyshi,
Veç, rashë më poshtë, në qytet, në Tiranë!
Edhe Ti, im bir, si brezat e tjerë,
Nuk ngele mbrapa në mundim,
Ngrite një shtëpi të bukur buzë detit,
Në malin me pisha, në Shën-Gjin!
Lulzim Lushaj, në maratonën e njohur: “20 km e Lozanës”
Diametri ma i gjatë i të parëve të mi,
Ishte vija bregdrinase Gjakovë-Shkodër,
Ne, shohim botën në munitorë të avjonëve,
Për mua, asgja ma shumë se një lodër!
Të parët e mi nuk e njohën mërgimin,
U ngulën si lisat në trollin e vjetër,
Në ato kulla u fol vetëm Shqipja,
Gjuha stërgjyshore dhe asnjë tjetër!
* * *
Mendja po na rrenë, kushedi ç’po bajmë,
Kemi marrë botën e jemi degdisë,
Asgja ma shumë se Babai e Gjyshi,
Se të parët tanë në gështenjat e Grisë!
./.
-Nga libri “Lisi i shkruar”, fq 81-82-
Shënim: - Me 13 maj 1992, djali im i vetëm, LULZIMI, mori rrugët
e gurbetit dhe punon e jeton në Lozanë të
Zvicrrës-
-----------------
-Per ZSh-në, 7 Tetor, 2013-