Elida Buçpapaj: Një ish-mikes

një ish-mikes

për të gjithë ne që nuk u lodhëm kurrë duke u zhgënjyer

poemë nga elida buçpapaj

 

jam çliruar nga njëra

që më thoshte të kam mike

 

që villte gjarpërinj

 

nuk themi ne

për njeriun

që flet

një lumë fjalësh

pandalshëm

gurgullues

apo themi si i rrjedhin

nga goja fjalët

këto janë

laryshi metaforash

ndërsa

për atë që vjell

një lumë gjarpërinjsh

gjithçka ka tingull

ad literam

dmth

është ashtu

fjalë për fjalë

 

ju lutem më falni

mos ju shkaktoj nauzea

por është

pjesë e realitetit

ky tranzicion

hibrid

që po na hibridizon

edhe ne

qëniet njerëzore

 

merre me mend

se çfarë speciesh

janë krijuar

në kryqëzime

urbane

groteske

mijra vite drite larg

nga kuitesenca

jonë

që mikut i thoshte mik

ashtu si bukës-bukë

 

të vjellësh gjarpërinj

je antimik

je në antitezë të plotë

me vendin e shenjtë

ashtu është miku i vërtetë

që ia zbrazim shpirtin

sikur mbushim

një kovë me qumësht

apo një krikëll birre

dhe kënaqemi

duke e pirë dalëngadalë

deri në pikën e fundit

të pusit

 

apo kur jemi në hall

shkojmë drejt e i themi

si do t’ja bëj

bota u përmbys

a më ndihmon dot

dhe përgjigjia që marrim

është

po përse jemi ne miq

për ta bërë natën ditë

kur e lyp nevoja

për ta hypur detin në qiell

dhe hënën

për ta bërë

amazonë

kur duhet

 

prandaj duhet miku

jo si pazar

jo si trafik

jo si shkëmbim në natyrë

në feudalizmin

tribal

të tranzicionit

më jep të jap

 

ajo që villte gjarpërinj

një lumë të tërë

e di që unë

këto vargje ia dedikoj asaj

por asaj nuk i bën përshtypje

sepse e ka profesion

si ne kemi profesionet tona

gjithëfarëshe

me të cilat fitojmë

bukën e gojës,

jetën

prosperohemi

apo kësaj jete

nuk na ec

si duhej

 

ndërsa të vjellësh gjarpërinj

nuk është asnjë lloj profesioni

nuk ka shkollë

ku njerëzia të mësojë

si të vjellë

një lumë të gjatë

gjarpërinjsh

sa Nili apo Amazona

sa Missisipi

apo Kolorado

për të mbushur pastaj

atje ku derdhen

liqej me gjarpërinj…

 

keni dëgjuar ndonjëherë

se dikush ka marrë

gradë shkencore

se është bërë Doktor

Profesor i Asociuar

Doktor Profesor

sepse i villte bukur gjarpërinjtë

bukur në superlativ

 

keni dëgjuar ndonjëherë

për dikënd

se u bë milioner

duke vjellë

në tregun e lirë

mrekullisht gjarpërinj

 

vetëm në kapitalizmin

tribal

ku llogaritë

i bën ligji i xhunglës

atje ka gjithëfarë

kryqëzime hibride

luani kryqëzohet me miun

dhe del një lepur

zagarët kryeqëzohen me

dhelprat

dhe dalin kojota

 

fabulistët më të shquar

të botës

Ezopi apo Zhan Dela Fonten

do të mbeteshin pa gojë

me botën faunore

të fabulave

të përditësuara

nga personazhët

e trazicionit shqiptar

 

që na bën

të zhgënjehemi

çdo ditë

nga dikush

që i kemi thënë mik apo mike

 

deri kur lumi i gjarpërinjve

bëhet vorbull e rrezikshme

atëher i themi ish-mikut apo ish-mikes

rënsh vetë

në vorbullën tënde të gjarpërinjve

për të provuar

shijen e hidhur

të së vërtetës

 

ndërsa ne

vazhdojmë

nuk heqim dorë

së kërkuari një mik,

një mike

si veten tonë

me shpresë

se pësimet

nuk do na lejojnë

të zhgënjehemi

në mënyrë ciklike

sa herë

që hëna është e plotë

pa marrë parasysh

rotacionet

politike

 

por edhe zhgënjimet

kanë vlerën e tyre -

në shkallën e krahasueshmërisë

ka zhgënjime

të bukura

më të bukura

dhe shumë të bukura

 

këto të fundit

ngjajnë

kur të rrëzojnë

në një ring boksi

me një knock out

duke ta thyer nofullën

disa copash

dhe zemrën

si një gotë kristali

në mijra grimca

që duken se nuk do të ngjiten kurrë më

 

por ne prapë e prapë

nuk heqim dorë

deri në fund

së kërkuari një mik

një mike

 

dhe themi sa mirë

që i kemi antimiqtë

armiqtë

sepse po të mos ishin

si do të dallonim një mik

nga një armik

një mike

nga një ish-mike…

 

* * *

jam çliruar nga njëra

që më thoshte të kam mike

që villte gjarpërinj

një lumë gurgullues

 

ajo që villte gjarpërinj

e di që këto vargje

unë ia dedikoj asaj

por prapë

ajo vazhdon e vazhdon

të vjell gjarpërinj

sepse e ka profesionin e saj

 

por unë nuk e kam më mike

 

 

deti është afër edhe kur është larg

poezi nga elida buçpapaj

 

deti është afër

edhe kur është larg

njëqind

dyqind

pesëqind

kilometra

distancë prej meje

kur midis

kemi qytete

dhe male

dhe fantazma

prej rëre dhe reje…

 

edhe kur është larg

deti është afër

e kam majtas

djathtas

në cep të syrit

e kam ku vë kembën

ku hedh vështrimin

përballë meje

sy më sy

ngado që shkoj

përpara

pas shpine

mjafton që të kthej kokën

ta kërkoj

e gjej, më gjen

për t’i ndeshur me njëri-tjetrin

vështrimet…

 

deti është afër

edhe kur është larg

detin e mbaj para syve

e mbaj në xhepin

e xhinsave

deti më shkund

largësitë i i kthen në eklips

deti si djep

më sjell në vete

edhe kur s’shihemi

deti më tund

si një anije e dehur

që kërkon të hedhë

spirancën dikund

 

edhe kur është larg

me qytete prej mjergulle

breshëri e shiu

midis tij edhe meje

deti është afër

si lëkura ime ngjitur

si gjaku që më rrjedh në deje

deti është vijim i tokës

dhe loti i qiellit

është kisha dhe xhamia

ku unë i lutem Zotit

e i falem diellit