| E merkure, 17.07.2013, 07:07 PM |
Xhevahir
Cirongu
Kohëthyera
ëndërr
I thashë
ëndrrës
të flinte
në supet e mija,
Ajo s’më
dëgjoi
dhe nëpër
hapsirën kozmke,
vrapoi
diku gjumin të bënte.
Unë s’jam
i dehur,
helmin e
trishtmit
Do e
zbraz gjer në thellësi të detit.
………………………………………….
Guackat i
mblodha në grushtin tim.
Pse kaq
shumë paskan vdekur!?
Valsi i
valëve të detit
Tunnjatjeta
një ditë më tha;
Më
ledhatuanë aty te bregu
…me vete
kishin marrë
Edhe
kohëthyerën ëndërr..!
Yjet në
qiell qëndronin
si
xiëllonja të varura në pemë,
ndërsa në
trupin tim
dukshëm
janë vizatuar,
si vija
karbon tymi
që avioni
lëshon në fluturim.
Eh,
kështu me ëndrrën
të dritës
erdhëm në këtë jetë,
S’ka gjë,
se një ditë
Meteorët
e viteve do treten.
Pastaj…do
dëgjohen
vetëm tingujt
e
kohëthyerës – ëndërr!
Paskësh
patur të drejtë
kohëthyera
– ëndërr,
që
s’fjeti në supet e mija.
Ndoshta,
ajo na pretë
Gjumin ta
bëjmë s’bashku
Në folenë
e supit të sajë.
***
Durrës,17
Korrik 2013.