Halit Elshani: Ditari i një luftëtari të UÇK-së

MASAKRA E DUBRAVË ËSHTË NJË BRENGË QE DON ZBARDHJEN SA MË PARË TE KËTIJ KRIMI TË PA PARË NË HISTORINË E NJERËZIMIT!

DITARI I NJË LUFTETARI TE UÇK-së

Lufta për liri dhe mbijetesë ishte një shembull titanik qe benë UÇK-eja në Kosovë dhe më gjerë.

Dhe, para së gjithash, ruhuni nga mallkimi i historisë

dhe mos e harroni atë kur të jepni mendimin tuaj!” - Hasan be Prishtina

Nga Halit Elshani

Masakra e Dubravës është një brengë e pa shlyer në memorjën e kombit shqiptrëve.Lidhur më këtë po shpalosim Ditarin e një të mbijetuari se çka edhe në ato kushte tmerri,padrejtësie,gjenocidal e kryer ndaj të burgosurëve në Dubravë qe ka mujt të shenojë ne Ditarin e vet për të zbardhë sa do pak krimët e bëra nga fashistët serrb.Gani Sylë Shala është djali i madh i Sylë (Osman) Shalës nga Ruhoti,KK-Pejë.Rruga e tij dhe bashkangjitja në radhët UÇK-së, është sa e lavdieshme aq edhe shembull emblematik i një qëndrese titanike në luftë për liri,është një histori e vujtjeve dhe gjenocidit që kanë bërë  shërbimet  shtetërore militare serbe ndaj kombit shqiptar në përiudha të ndryeshme të historisë 100-vjeçare nën thundrën serbe!Lufta e fundit është strumbullar i një gjenocidi me përmasa  shkatërruese në masë.Kjo rrezistencë-luftë ka hyrë në analet e historisë së luftrave botërore si guerila ma e suskseshme për mbrojte nga shkatërrimi i qenjës njerzore.”Ushtria  Çlirimtare e Kosovës nuk ka krye krime.Ajo ka zhvilluar luftë për mbrojtjen e trojeve etnike shqiptare dhe çdo tendencë për njollosjen e  kësaj lufte është krim.Eshtë krim edhe ndaj atyre që  në Hagë,gjendet padrejtsisht dhe natyrisht përkushtimi i të gjithë neve është që të lirohën sa më shpejt që është e mundur”.

Syla kishte vdekur shumë herët,me 4 tetor 1984 në spitalin e Beogradit,kur ishte vetëm 54-vjeq.Mungesa e tij për familjën ishte mjaft e vështirësuar.Në njëren anë  ishte lufta për egzistencë,në anën tjeter ishte dëshira dhe përpjekja për arsimim.

Mejremi,nëna e Ganiut e kishte përjetuar rëndë humbjën e kryefamiljarit,e sidomos burgosjën e Ganiut,ajo vdiq me 16 mars 2007. Vëllau i Ganiut,Shemsia ka vdekur në moshën 51-vjeçare,me 25 janar 2008. Gjatë leximit do të mësohet se Ganiu është paraqitur  në emër të Shemsiut dhe gjatë terë vujtjeve ka qëndrue me emrin e vëllait për t’i  përballuar më lëhtë reprezaljët barbare çnjerëzore të shërbimit të Millosheviqit,por kjo fatkeqësisht ia kishte rënduar edhe më shumë vujtjët,rrahjet,plagosjet,kryqezimin,bartjen e kryeqit 5 kg. në shpinë,reprezaljët për marrjën e veshkës etj.

-Fjalët e Prof.Ukshin Hotit kanë qenë udhërrefyese për qëndrim dinjitoz në burgun e Dubravës,por fatkeqesisht ai nuk e mbijetoi,sepse e murren dy veta kur e kishte kryer afatin e denimit, kur duhej të shkojë në shtëpi. Janë dëgjuar të shtëna dhe nuk dihët as gjë për fatin e tij!Ai, më shtrengoj për faqe dhe më tha:”Edhe sikur të na vrasin të gjithve këtu, Kosova ka djemë e vajza që do t’ i dalin zot Kosovës”

Populli që kërkon liri është më i fortë se krisma e gjith topave të Serbisë e Jugosllavisë! Veq vdekja mund të ndaj nga Pavarësia e Kosovës.

Ai thoshte problemi i gjithë shqiptarizmit është si rreze dielli që del në mengjes herët mbi fijën e një bari që vesa e mëngjesit  bie mbi fijën e barit ku rrezet e diellit e shkrijnë,kështu do të shkoj edhe problemi i shqiptarizmit. Kur shqiptarët do të bashkohën të gjitha trojët në një të vetme,rrezet e diellit nuk do të shkrijnë më jo një vesë bari,por  në gjithë trojet etnike shqipatare”

 

Në ballë të këtij populli dhe të këmbët e këtij populli,flijimi dhe vdekja për realizimin e aspiratave të tij,do të na vijnë si përjetimi më i bukur e më fisnik në gjith jetën” dhe s’do të këtë forcë që të na ndalë në rrugën tonë të ndritshme”

Jusuf Gërvalla

 

 

23 prill 1998

Udhëtimi për Shqipëri

Isha në Gllogjan,më thanë po të tharret Shpend Mala.

Kur shkova të Shpendi,më tha Ganiu sonte jam për rrugë për Shqiperi.Ani Shpend edhe unë më ty.

Kur u bem rresht,vërejtëm se cilat fshatra kishin ardhë:

Fshati Naberxhan,

Fshati Istogu i Ultë,

Fshati Jabllanicë e Vogël,

Fshati Ruhot,

Fshati Zabllaq.

Fshati Saradrani dhe

Fshati Lubozhdë

Nga këto fshatra ishin tubuar afro 90 veta. Kah  ora 21 e mbrëmjës u nisëm.Kur mbërrijtem në mengjes në Junik,na grumbulluan, na sistemuen  në Xhami.Dola dhe shkova të komandanti i Junikut,përkatesisht të Musë Krasniqi.Ani baca Musë!

-:Ai në mes tjerash më njohtoj;”Shalë mbrëm në kufi janë vrarë 110 veta,Bekim Berisha ka qenë me ta.Dualem me Musën në oborr.

Çka me pa? Vinin ca të varruar, e të përgjakur lajmërojnë shifra të ndryshme të të rënëve,diku një qidë e diku 300 qindë! U bë panik,lëmeri nga plagët nga dhëmbjet.

Dual Lum Haxhiu prej Junikut,lajmëron diplomacinë e jashtme e ata vendor.Kërkuam ndihmë nga junikasit nga Gllogjani.Ndihma nuk vonoj dhe ju ndihmuem aq sa  patëm mundësi.

U nisëm për në Gjocaj dhe u takuam me Bekim Berishën,i cili me njohtoi se tetë janë vrarë dhe një është i humbur.

Fusnotë

Pas shumë vjetesh ,pas lufte është gjetur i humbur!Ai ka qenë Imer Osmanaj nga Prekalla dhe është rivarros me 2005 në vëndlindjën e tij.

U kthyem në Junik.Aty më urdhëruen që të kaloja tjetrës rrugë-pikë,nisesha për “trekëndshin”.Ani baca Musë i thash. I rreshtova vullnetarët e furnizimit më armë dhe u nisëm për Shqipëri.Qarkullonin informata qe të gjithve do të na vrasin. Ishte përforcuar  shumë kufiri nga ushtria serbe.Epilogue i grupit para nesh ishte shumë katastrofal.Siç thash më lartë kishte të vrarë e të plagosur e të humbur. U detyeruem të u kthehemi prapa. I komandova që të  niseshin  nga prapa,disa qanin prej gëzimi.Kur erdhem në Gllogjan na dolil Ramushi përpara. Me pyeti;”Shalë çka u bë? Shok komandant unë nënën nuk e kam pasur në Junik që të më furnizoj me armë,s’ka pasur armë në Junik!Shalë çomi për Çollapek se të tjerët po i përcjellim për Drenicë. I çova sipas urdhërit. Por, unë u ktheva pas prej Qollapekut në Gllogjan dhe kam  berë  roje.

 

Në qërshor 1998

 

Udhëtova  nga Kaqaniku për Junik-Gjocaj dhe dolëm në Shqiperi.Gjatë rrugës ra në minë dhe u plagos  Shpend Mala,ndersa kali u bë kater copash.

 

Me 11 qërshor me dhjetë veta kaluem kufirin nëpermës Kosharës e Rrases se Zogut.

 

Me tre korrik 1998

 

Në Hereq u takova me Musë Çëtën nga Trubuhoci. Ai ishte nisur për Shqiperi,ndersa unë isha duke u kthyer  mbërrina në Gllogjan, kërkova të shkoja për Ruhot. Kur u nisa rrugës u takova me disa djemë dhe biseduam për luftën që ishte zhvilluar në Lloxhë. Kur arrita në Lumbardh u takova me Sali Çekun. Prapë vazhdova ta pyes për Loxhë. Salihi me tha:” Gani m’erdhi mirë që morret pjesë ju Ruhoti dhe Peja në luftën e Loxhëës” Sali i thash:” Jo vetëm Ruhoti por kanë marrë pjësë edhe:Studenica,,Zabllaqi,Ozdrimi i Pejës,disa nga Kapeshnica e Pejës. Salihi  ma kthej:”Atë ditë kanë qenë mbi 1500 veta”.Salihi me tha Gani duhesh me u kthye përseri  për Gllogjan, me qellim qe unë t’ju prijsha përseri për Shqiperi.Në rregull! U kthyem dhe pas pak arritëm në Gllogjan .Ju afrova Ramushit e i thash: “Ramush nuk kam as nje pare për duhan”  Ramushi me dha para.

 

Një automatic  shkoj  për dy gomarë!

 

Kur u ktheva nga Ramushi,e pash një grup  në rrugë,ju drejtova dhe ju  thash a mundem djema të ju ndihmoj ndonjë diçka?

-Jemi nisur  thanë për Shqiperi. Sa veta jeni ju thash?Jemi rreth 18 veta thanë.

Shkov përsëri  të Ramushi,ai ishte shumë i zënë,ju afrova Shkëlzenit,vllait të Ramushit tash Hero. Ai m’i dha 1000 marka dhe me tha:”shiko në ke mundësi t’I grumbullosh rreth 50 veta”? Ani Shkëlze i thash. Ma dha një letrë.Në ora 21:00  në mbrëmje të datës 5 korrik 1998 u nisëm për rrugë. Kur arritëm në Junik.Musë Krasniqi dhe Gani Shehu me keshilluen: Gani ruju dhe shko rrugës në drejtim të pikës për” trekëndësh”! Gjithashtu më pytën prej nga  janë këta shokë? Unë thash nga Doganajt e Kaqanikut.

Kur ju afruam  “trëkendëshit” gdhiu dita. Mezi e kaluem kufirin, sepse ishte i minuar dhe morrem edhe ca plagë të vogla nga shperthimi i minave në kufi. Pasi kaluem na dhanë ndihmë disa barinjë të Shqipërisë. Kur mbrrijtëm afër Tropojës m’u desht të bleja dy gomarë, sepse dy të lenduarit ishin lodhë bukur shumë. Parat nuk m’i morrën,m’u dasht tua jepja automatikun për gomarë dhe kësisojt arrijtëm në Tropojë...

 

Korrik, 1998

Në korrik 1998 u takova përsëri me Musë Çetën 60- vjeç. U printe fshatit Trubuhovc me 20 vullnetarë.Unë ju bashkangjita këtij grupi dhe shkova të Çorri (Xhabit Zharku). Ai ka qenë i ngarkuar për  shpërndarjën e armëve. Ia tregova rastin e automatikut, ai me tha nuk është problem  për atë armë. Armët që furnizoheshim ishin në Tropoj në kullën e Berishajve.

E thirra dhe më njohtoj se ka mbetur më shumë ushtarë. Pse ju ra Juniku?Qante  si fëmija ,prej gazepit që smundeshim  të  ktheheshemi  pas..

Me 10 korrik 1998 ramë në Ujëz mbi 1000 ushtar.Kush do të na printe?Duel Sali Veseli e na priu. Dikush thoshte janë  mbi 500 veta,dikush400. .Në Gjocaj kah ora gjashtë e mëngjesit na hetuen na sulmuen shkiet. Arritëm në Junik. Aty u takova me Bekim Berishën dhe Bedri Shalën. Ah Gani bre Juniku ra! Menjëherë jemi rreshtue në roje, unë Ganiu,Musa,Shaipi dhe Luan Çeta. Kjo rojë në Berishë  ishte e gjatë afro një muaj.Takohena me Bekimin dhe i thash që një muaj në Berishë nuk vjen kush më na ndrrue!

Bekim më tha:”Gani shumë pak jemi ushtarë,kanë ikur i kanë lënë pikat! Sot është dhjetë gushti, në mbrëmje e lajmruem junikun.Në ora tre vritet Bedria dhe  Bekim Berisha rreth orës tre e ditës .Musa më tha:” Gan lërëni  pikat ngjituni në mal. Mbi 300 veta rob e fëmijë mbrrijtëm t’ i  terhoqim shëndosh e mirë.

 

 

12 gusht, 1998

Me 12 gusht, 1998 u ndamë nga grupi, i lamë armët të Kangres Memija, nisemi per “Trekëndësh vetëm unë e Musa. Kur mbrrimë të kufiri lutrshim Zotin që të na ndihmonte që ta kalonim pa lëndime.E qoj zoti një shi me murmurimë,breshër e humbem edhe rrugën.Vallë çfar të bejmë! Ec e ec nuk dijshim kah shkonim.

Në mengjesin e 14 gushtit 1998,na hetuen roja kufitare serbe. Kerkuen me të mirë por na nuk ju ndalëm. Pas vërejtjës tjetër filluen të shtien me armë. Na me një shpejtësi dhe mjeshtri u larguem,ju afruem një kërrshi. Aty kishte qenë një shpellë. Mezi u futëm brenda! Ndegjohët një zhurmë. Nuk u vonuen dhe arritën tre tanke e disa ushtarë serbë. Ata u stacionuen aty. Çka të benim ne tani!?.Në atë vend me Musë Çeten mbetëm tetë ditë e nëtë.Ditën e nendë dëgjova duke thenë:”Pokret”

O Musë i thash po largohën shkiet.Mezi u bë aksham,u quam dhe ec e ec u takam më ca boshnjakë.U treguem rastin. Na dhanë ndihmë.

-Ju keni qenë ma afer bjeshkës se Kolashinit .Shumë çudi si keni shpëtuar.

Shkuem në Vuthaj,na pritën shumë mirë.Na treguen se në Vuthaj ka shumë shqiptarë nga Kosova. Nga komuna e Deçanit dhe Pejës:
Deqani, Strellci,Broliqi,Rastovica,Prilepi,Qetajt disa familje,Barani,Juniku.Vokshit,Tafajt e Dranovcit,Mazniku,Isniqi,Rozhajë,Loxha,Istogu,Vrella,Studenica,Jabllanica e vogel dhe e madhja,Prigoda,Saradrani, Dubova e madhe dhe e Vogla,Mendova se krejt Kosova paskan  ikur !

U kthyem të shtëpia me Musë Çeten me 2 shtator 1998.Morra rrugën për Jabllanicë dhe përseri ju bashkangjita UÇK-s.

 

Viti 1999.

Me 26 janar, ora 10:45.Ramë në pritë në Bistrazhin nga serbosllavët .Dy veta u vranë:Kasim Shala dhe Hamdi Berisha.I varrosëm unë Gani Shala,Nexhati Istref Berisha dhe Emrush Çeta.

 

Nga Ruhoti u nisëm mbi 20 veta për të sjellë armë nga Shqipëri. Në mesin e këtyre vullnetarëve isha unë,Mergimi(djalë e babë),Kasimi djali i mixhës Rexhepit,Hamdi Ibër Berisha etj..

Kur arrijtëm në Jabllanicë të Gjakovës në mëngjës na urdhëruen së sante duhët të shkojmë për Shqipëri. Kah mbrëamja na rreshtuan. Ishte Agim Zeneli gjatë rreshtimit vjen Ramushi. Ai me tha:” Sa herë don me shkue ti Gani në Shqiperi?Shkon kësaj rradhe Mergimi”. Ju drejtova Mërgim Shalës,djalit tim.

Ju drejtova Mergimit dhe i thash,kur të kthehna prej Shqipërisë i ndjekim shkiet gjerë në Merdarae. Na quan në Ratkovc të Emrush Xhemajli. Ai na këshilloj me pak fjalë: ruajuni rrugës,mos pini duhan vend e pa vend. Na thirri më emer për emër dhe nuk vonoj e duel e shkoj pasi na thirri emër për emër: Emrush Çeta,Gani Shala,Agush Gjoci Daut Kelmendi,Agim Zeneli,Agron Rama dhe une ishim ne fund të rreshtit,e percillnim,...

Pak pa u nisë me thirri Agim Zeneli.O Gani hajde e merre pushkën time.E morra pushkën dhe u nisëm!

Kur mrrim ne Kralan,na thanë mos ecni nëpër asfalt. Kaluem Kralanin,arritëm afër Erenikut. Kur ju ofruem urës, Agim Zeneli me tha Gani merre dike dhe kontrolloje urën. E morra Emrush Çetën, tri herë e kontrollova rreth e me rreth. Nuk vërejta gjë. Aty paskan qenë dy ura: e vjetra dhe e reja!?E thirra Agimin dhe ju dhash shenjë që të nisën. Agimi i kishte  berë gjashtë rreshta dhe ju ka thënë më shpejtësi duhët kaluar urën. Në gjysmë të urës u dëgjue një zë. Ndalo! Agimi ju drejtue kush je ti dhe mënjëherë kanë  shti në ne.

I pari plumb me muarr mua dhe kam rënë për toke. Agim Zeneli thirri ,o Shalë a je gjallë. Po jam .Gjuaj në shkie! Piskati Kasimi,o bac edhe unë u varrova! Kasimi dhe Emrushi me kanë kap dhe me kanë gjuajtur në lumë,për mos që  të mos zihesha i gjallë në nga  serbet.

Mbi 200 metra shkova teposht ujit. Vjen njëri duke vrapuar.O Kasim ndihmom,nuk jam Kasimi por jam Avni Elezi!

Gani më tha Avnia,Kasumi është plagour shumë rëndë!.Po të kërkon Kasumi.U  kthëva për të shkoj të Kasumi.Vjen njani këmbë e krye nëpër ujë. Tenton Avnija ta  nxjerr.E heton se ai kishte qenë shka! Shka i plagosur. E hoq Avniu  pistoleten dhe  ia shkrepi nja dy plumba.Ganiu tha unë e nxorra vetën. Shkoj Avniu,unë u nisa zhag,e kalova rrugën,shkova të Kasimi. Aty kishin mbërrijtur edhe Emrushi  dhe Agush Gjoci.Thirra o bac! --Jam varruar shumë rëndë! Bac nuk të lam vetun! Në ora 1 e dhjetë dha shpirt Kasumi! Piskati Emrushi,...mbaju Emrush he burr! Po Gani edhe unë jam i plaguar.Agush Gjoci tenton me i djegë kufomat. Agim Zeneli i tha jo Agush ! Si vdes Kasumi i rash me dorë për fytyrë .I bëmë bashkë Kasumin dhe Hamdiun dhe nisem zhag m’i ngreh deri te një shtepi dhe me i ruajt gjith natën me i ruajt Emruesh!

Vinë dy vëllazërit LLeshi.Kishin kerkuar një kolicë ne Bistarzhin,por as kush nuk ua kishte dhenë.Ganiut ia morri në mëngjes revolen Nexhati e Emrushi dhe nuk u kthyen u vonuen shumë.Vjen Nexhati duke share. S’ka ndihmë Gani!

Kah ora tre mbas dite  vjen njëri dhe pyet a ka njëri këtu?Ju lajmrova unë.Më tha tash unë e lajmroj OSB-n.Shkoi!

Nexhati përseri nuk priti,duel për të  kërkuar ndihmë.Por nuk i kishte ofruar kush dhe ai u vonue shumë.

Ngadalë dola zhagaz në rruge dhe kërkova ndihmë.

 

Plaka në vend ndihmës ,na shau dhe me rrahi pa mëshirë!

 

Vjen një grue plakë.Oj Loke me ndihmo(m)! Po loke si jo me goditi me lopatë në krye,shpinë,me shau nënë e babë!Tradhëtar! Na prishët vendin ju muslimanët e poshtër...

Zhagaz u largova nga ajo. Hyna brenda. Erdhë Nexhati. Nuk u vonuan shum...Ja erdhën OSBE-ja.

Ata me pyetën për emrin.Nuk ua dhash emrin e vërtet por u thash Shemsi më quajnë!Nexhatit i benin lutje,hajde të ne.Menzi u bind me u afrua.Me përqafoi dhe shkoi. Nexhatin filloi OSB-ja më pyet?

Shemsi nga je dhe nga është shoku?

-Ju drejtova dhe ju thash ai është Nexhat Istref Berisha. E unë jamë Shemsi Shala nga komuna e Pejës,fshati Ruhot.Kasimi e Hamdija janë fshatar të mi.Na fotografuan e shkuen. S’u vonua  shumë serbosllavët e armatosur,me pizgauvera... erdhën dhe urdhëron  komandiri ta  dorëzojë armën.

I qova duert  lart,u thash jam i pa levizshëm .Erdhen e murren pushkën,pushkomitralozin që ua kishim marr shkive.

Me vendosen në lese tre maxhup,me derguan  të dyert të oborrit të maxhupit.Me rrehën shuplaka,tjetri me binte në krye me shqelma,tjetri me pshtynte! Nuk janë vonuar shumë e ka ardhur shefi I punëve të brendshmei i Deqanit me emrin-maskën-nofkën” Vula” ndersa komandir ka qenëAhmet Hasku,kishin pasur kamerë.

Vula ja nisi të më  pyeste. Si je ore djal shqip,një shqipe të mirë,më vonë kam kuptue se ai e kishte krye gjimnazin në Deqan në gjuhën shqipe? Mirë i thash! Po pse pasi qenke mirë,pse don të shkosh  për Shqipëri?

Rash posht në katin e dytë dhe pyeta disa deqanas,kush ka qenë komandiri me nofkën”Vula”

Kush ishte gjakëpirsi me nofkën”Vula”

Kryeshefi  deqanas Vukmir Mirçiçka qenë me nofkën”Vula”

-Jam plagosur mbrëmë.

-Me tha po mahitesh!

Më qelloj me ca shqelma.U largue Vula nja dhjetë metra.I shau shkau shkiet nënë e babë.Qysh kanë qenë kaq afër e nuk i keni diktue! Vula pyezt:nga je?Jam nga komuna e Pejës.fshati Ruhot.Si e ke emrin Shemsi.E qeli një bllokë e me tha pi duhan Shemsi se kam për të vra !?Unë nuk bzana.

Një shka i pruni disa automatatikë, pushkomitraloza,.Ma afrouan kamerën.I ndegjova duke thanë para kamere i kemi vra disa terorista dhe ca i kemi zanë!

Vula:”Shemsi  kur të pyes duhet të pergjigjesh!”-Ani i thash;

A ke qenë në Shqipëri?Po i thash 100 herë.

Ku është Gani Shala -mërgimi,Kasimi,Muja,Nexhati,Qerimi,Ademi,Hamdija,

Ju përgjigja:

-Ganiu është në Jabllanicë,Mërgimi në Jabllanicë,Muja në Jabllanicë,Qerimi në Jabllanicë,Nexhati në Jabllanicë,Ademi në Jabllanicë,Kasimin e keni vra,Hamdiun e keni vra!

-Vula:Shemsi a i njef;Qerim Osmanin,Adem Shalën,Tafil Avdylin nga Tresteniku,e vëllazërimBerishën.Ju drejtova:Po tan i njoh.

Ai mu përgjëgj se mbrëmë tanë i kemi vra?

Kush ju ka pri mbrëmë:

-Unë i thash,unë jam kanë përgjës i tërë grupit,me Kasimin e me Hamdiun.

Vula me tha shumë mirë,por ki me thënë se mbrëmë u ka vra Ramush Haradinaj!

E dhezi kamerën,kush ju ka vra mbrëmë.

Ju na vrat mbrëmë!.E msheli kamerën.

I urdheroj maxhupet që ëe me qojnë në livadh.

 

Vula i Zi i vrau edhe një herë per se vdekuri dhe shtiu per se gjalli në Gani Shalën

 

Me qun në livadh,aty pash Kasimin dhe Hamdiun. I kisht mbulue bora. Dimër.

Nuk pata mundësi t’ u fshija borën,me shkuan lotët.Mu afrua Vula më tha”Shemsi thuaj Ramushi i ka vra mbrëm! Kurr nuk them vram! Ju afrua Kasimit më revole i ra krye për se vdekuri!Pastaj ashtu ia shkrepi plumbat edhe Hamdiut.Vula nuk mbeti i kënaqur më ketë,ai mu afrue dhe mi shkrepi edhe mue dy fishek në këmbën e majtë.

Thuaj Ramushi:

Jo i thash kriminel.Ramushi është hero,më goditi në këmbën e djathë tre herë.Humba vetdijën.Me kishin pas dërguar në spital në Gjakovë!

Gjakovë:

 

Duke më dërguar në sallën e operacionit,lakuen për “kapellë”Para meje i kishin quar shokët dhe bashkëluftetarët e mij,Kasumin dhe Hamdiun dhe Daut Kelmendin.M pyetën për Kasumin,u thash vlla e kam.

PoHamdin,e kam te katundit.Dauti është i banjës se Pejës.

Dergone tash Shemsin në sallë..Mos mujshi ju e qojmë ne për Greqi ose per Rusi.

Selajdin Boshnjaku ju tha nuk ka nevoje me que kerkun se Une e bej operacion.Ia shan nanë e babë Dr Selajdinin me terë stafin e vet me operuen .

Dr.Selajdini keshillon;

Me derguen ne “shokë sob’,erdhën shkiet dhe me një herë më lidhën duer e këmbë për krevat!?

Në menxhez ia mbrrijne policia me gjyqtar-paditës-prokuror.

Gjyqetari hetues;

Si po ndihesh tash shokë komandant

-Nuk jam komandant.

-Mbshele gojën kriminel!?

-S’jam kriminel!

-Ju dha urdhër mem zgjidh kembesh e duresh!

Gjykatsi hetues me tha ndeze cigarën.

Si e dheza mu qelen pak syet...

-Shemsi a je kan ndoj here në Shqiperi?

-Po jam kanë 100 here,apet shkoj si te kem mundesi kur të shnoshna!?

Shemsi ku është Gania?

-Në Jabllanicë.

-A ka shumë ushtar

-Janë diku mbi 5000 ushtar,1000 janë muhaxhedin!?

-Shemsi kah keni ardhë deri të ura?

-Per Kralan.

-Kush ju ka pri?

-Unë.

-Atherë Shemsi ti qenke komandant?

-Jo nuk jam.

-A je,sjam...

-Por mbeta sipas tyre Unë komandant.

-Mi lexoj nënët;Pikat;125,136,139,142

-Ju drejtova në fund gjykatesit;

-A gjen konop qe te me varesh në Kosovë.

-Mos paçi shkoni të UÇK-eja,se ta japin!?

-Me tha shifemi në Pejë.

Mbas tri dite me derguen në sallë.Me operuen per të dytën herë.Në mbramje erdhën shkiet,me kishin pasë lidhurpërseri per krevat

I shava nënë e babë;Prej Milloshit e deri të korrili.

Nuk bzan e shkuen...

Te nesermen shkruajnë gazetat,çka benin shkijet nëpër sipitale te kosovës,konkretisht i Gjakovës.

Mbas dhjetë dite erdhën e me than duhët me lëshue “shokë” dhomën.Me quen në tjëter dhomë.Tue bisedue me Gjokën, Ndrecën,erdh Dr.Selajdini dhe me tha Shemsi po dojnë me të que për Pejë !?

Ja mbrrinë disa polic me muren,me qitën në kerr.Një motër m’i dha 25 hapa apuarin dhe me tha me i përdor per çdo mramje nga një.

Çka me pa dhjetë kerre para,kerri i ndimes ne mes dhe aq prapa meje!?Helikupteri per mbi nesh ndexhohej !? U gjallërova-krenova,i thash vedi kokna berë vërtët komandant! Kur mbrrina në Deqan i piva terë hapat,thash të vdes pa mbrri në Pejë, por nuk vdiqa,nuk me ben as gjë.

Tu spitali një qetë shkie tu me prit!?

Ja nisën mem rraf,sha...

Fati im u duel përpara Mithat Jakupi,u nalën dhe me quen në dhomë.Nuk vonuen dhe ja mbrrini gjykatesi;

Daktilografja me pshtyeni,shajke...

Gjykatësi ishte Dragan Boiq.Ai me tha :Shems informatat i kemi,krejt me na tregue;

Prej 56 e deri me sot?

-Une i thash nuk dij për 56 ,por 55 vjet i kam.

-Ke qenë në demostrata?

-Jam kanë,ju kam pri atëherë dhe sot u kisha pri!?

-gjyekatësi duel jashta.Vjenë Bajram Tallamishi,me thirr:o Gani,nuk jam Gania.Shokë komandir ky nuk është Shëmësia por Gania vet!?Pse po rrenë maxhup i thash !?

-Me ra shkelëm në bark.

Me ra hu,dhe e beri llam Bajrami.

Vjen pas tij Sylë Dollci.O Shemsi! Shokë komandir ky është Gania!?

Shkoj Syla ma pruen Zeqir Demen,ju tha ky është vërtët Shemsija.Ju erdh inati.I ran Zeqirit!

Ofrohët gjykatësi dhe me tha: Shalë je i ngarkuar me këto nëne:Pika 125,136,139,142...Shkoj gjykatësi...Në mramje ja mbrrini Shani Puri,një kriminel i njohur për shqiptar:

Me ra dhe me shau,ju tregoj mjekëve dhe del!

Mithat Jakupi jep opinionet se çka bëjnë zi në spita mbi të plagosurit,veqmas ndaj Gani Shalës!?

Te nesërmën ma bin gazëtën,se pranoj kurrsesi emrin!

Gjithashtu rrezikon Çelë Alia e terë stafi mjeksor i Pejës,veqmas Mithat Jakupi.

Pra shquhën:Dr.M.Jakupi,Çelë Alia Atifete Shala,Fatime Shala,Rexhep Mavraj dhe Fatmushi nga Trboviqi.

Me derguen nje natë në burgun e Pejës.Mithati mi dha teshat e veta,Atifeti qorapat,Opinjanin vendor dhe të jashtëme e informoj  Mithat Jakupi.

Ndegjova tue thanë shkiet se M.Jakupii ka njek mjekët e Shkupit.Mu me erdhë shumë mirë.Mithati ishte në spital i pa korruptuar,atdhetar,për këtë kisha shkrue me dite dhe javë,muaj e vite të tëra.

Ai beri shumë për mua gjat luftës sa nuk dij t’a përshkruaja.Unë si Gani Mithat Jakupit i përkulëm në gjuj,e as një mjeku tjetër !?Pas lirimit nga burgu ndegjova se Mit’hati e kishte ngarkue strajcën me barna e ishte ngjitë bjeshkës,kalon kufirin dhe bjen në Rozhajë.Atje i ka dhanë ndihëm ushtarëve të lirisë dhe shfrytzoj rastin edhe një herë t’a falenderoja.

Më 6 shkurt 1999

N’ra 05 e mengjezit erdhen e me murrën nga burgu i Pejës.Me qitën në koridor,ma futën një thes në krye,me lidhën dueresh e këmbesh,me vuen në lese,me shtin ne kerr,dhe me quen drejt Radavcit ke postblloku.Me zbritën në tokë,me than prite Ramush Haradinin?

Nuk bëzana!

Vjen një polic e me thirri:O Gani, çka u bë bre  kojshi!?Jam nxanë tue shkue për Shqipni,ai Gani smuaj gjë më të ndihmue !?Jam Unë Gani,djalii Dushan Babiqit.
Gani me tha  vjen me të marr helikopteri.Nuk vonoj shumë ia mrrinihelikopteri i Serbisë,me murren ngadal,me qitën në kravat Në at helikupter kishin qenë tre ushtar,piloti e një moter e spitalit.Mbasi u nisëm u avit një ushtar e me ra shuplak!,me kake për veshi,me therke me një tel,çka nuk dinte tjeter të bënte!?

Mbrritëm në kazermën e Nishit.Zbriti helikupteri dhe piloti e ushtarët.Arrijtën dy ushtar dhe me thrrasin ku je komandant...Nuk bëra zë! Shkina ju tha ky ka dasht mem shnjerzue!?

Njani ushtar ia nisi mem rraf!

Pse e nguce motrën?A po e shifni se jam i lidhur duresh e këbesh,qyesh e paskna nguc une more kriminela!?

Prej Nishit e deri ne burgun famëkeq të Beogradit,në CZ me kanë rraf.

Si zbritëm,dulen mbi 50 komandira,gardian,..Dikush me shkelma dikush me shkelke,tanë llamb me ben!

Pasi u larguen mi leshuen qent,me hagrën dhe me ngrehën zhag!

Kur me lan qenët në koridor.Aty e pash Xhokën!?

O Shalë a je gjallë,bërtiti Gjoka!?

Po shef si jam gjallë!

Vinë pesë veta dhe popi më ta>Me shtin një dhomë.Popi me tha ku je komandant!

A je kan komandant?

Po jam kan dhe jam.deshe kmishën.Jam i lidhur si të deshna Unë.Me shliruen dhe pastaj e hjeka kmishën..Me ngjyrë të kuqe ma beri kryeqin!?

Ngjyra kishte qenë llak.Me tha veshu.Si u vesha me pagzoj dhe me tha tani e tutje e ke emrin Shajnoviq Llazar!!!!!!

Mbi pesë kile e muerr një kryq me zingjir e ma vuni në qafë me një dry.

E thirri Xhokën,ia heqi llanacin,ja nuen kryeqin e pagëzuen Markoviq Marjan.

Ju drejtova Xhokës,je shqiptar?Me kryeqa smahët shtetiGani benu i fort.Nana quen në podrum.Kur rava në podrum,m’i dhanë dy qebe,me shtin ne një dhomëMbi 40 bira të mijeve.Pava shumë mij.Na nalën rrymën.Mbas një ore ma pruën do bukë.Një komandir pshtyeni në sahan,mi qiti tri lug çorbë.Si ma nali rrymën,kcyen mijt në sahan,menzi e morra bukën.

Për natë më rrafshin ren pas reni!

Tre lug qorbë,100 gram bukëE shtisha bukën në sholë,pisha ujë,...Deri nja dhjetë ditë ndoshta kam dijt kur është natë e kur është ditë!?Në njzetë e katër orë me jepnin pak bukë!!!!!!!!!!

 

Njimdhjetë mars 1999

l

N’ora dhjetë me thrrasin,thrret Shainoviqi.Hajde se ke vizitë.Me quen e me pastruen

Ma futën një maicë në fyet,ngadal me quen.I pash dhe e idetifikova:Shaban Halilin,dajën e babës,nga Sferrka,dhe djalin e axhës Adem Arifin.Njizetë minuta ndejem bashkë dhe shkuen.

Kur me këthyen pas me ndalën ne koridor,dikush bente hajgare,dikush këndonte,një këngë ku thonin në djep fëmjt kemi me jau pre,ska Kosovë më,rrafsh e kemi berë,...

Unë nuk bajsha zë!mu ofrue një komandir i burgut me tha Shemsia,hajdese jam tue dijt se Serbija mbaroj,e shiqova e ai e kuptoj,me tha unë jam malazez.

Tjetri tha:po të qojnë në varr masiv!?

More terorista,qatherë me ra ndermendse gjate demostratave naj i patën ngjitë emrat edhe shqipfolit,bashkpuntorët e Serbis:Terrorista,kalibalista,shofenista,vakabanta,ku e keni ramushin,ku e keni UÇK-ën,...

Me quen n’at dhomë të shkret.

 

Me 24 mars 1999;

 

N’ora tetë e mbramjës fillon bombardimi i Beogradit.I ndegjova komandirat tue e sha Millosheviqin!?Nuk vonuen shumë,erdhen dhe na prunën bukë,mos u tut,me dhanë edhe duhan,një litër sok.Shkuen.Ja nisa me këndue.Te neser mramje janë ardhë komandirat dhe me qitën në koridor.E pava Gjokën tue tue i ra me ramtë prozorës krye.Mendova se e mbytën.

Gjoka i shau...,e lan Gjokën më mësyen mue...Njani me ra me një hekur në krye,me rrëzoj.Mu leshue ngerrhamza,mu lëshue gjaku.

Binduni se kanë pirë gjak timin dhe të Gjokës!

Në mëngjez mendoja se kurr nuk do dal nga burgu!?,dtët kalonin shumë ngadal

Një ditë nuk e dij cilën,me murrën me lese me than po të qojmë në varr masiv!?

Me quen në spital ushtarak.Çka me pa;ushtar pa këmbë,pa duer,...

Një ushtar me veti nga jeni?Nga Kosova ju përgjigja.Me shajke,smujke me u que,ishte pa kemb.I thash gati koke mu shëndosh,bile shetitësh per Beogradme kolicë!

Desh u tranue kur i thash!?

Me derguen në sall të operacionit.Me operuen pa pik narkoze.Lotët më shkonin e u përpiqeshin në mjekërr.Pas operacionit ma vuen gipsin në këbë.

Mjekët ju thanë qone për Novi Sad,drej në operacion!?

Me transferuën për Novi Sad.Drejt në sallë.Duel mjeku i Pejës Rade Repac,me tha mos prano me u operue  unë nuk jam në sallë.Unë jam nga Peja,malazez,kam punue në spital të Pejës.Ju e keni Mithat Jakupin.Po i thash Mithati i ka ndjek ortopedet e Shkupit-Maqedonis se i kanë pa lanë sakata popullin.Ra Mithati e i ndjeku.

Po Mithati ka shumë mërita,Unë jam varrue në Gjakovë,i pava tha dokumentettua Shemsi!Mue profesor me ka pasëNuk pranova me u bë operacion.Me kthyen përseri në burg në Novi Sad!?

Në hyrje të burgut rraheshin disa të burgosur.Me quen në dhomë.Mbas pak ia mbrrin disa komandira,me thershin me gjylpana,mi vuen në gishta tyë këmbëve.Sdi edhe ... mem bërë.Mbas mrami me kapën për kalemi,me përgjakën...

Dulen kriminelet jasht!

Rava pak me pushue.Ma pruenbukën dhe dy molla.Një shqiptar kishte qenë komandir,ma dha një poqetë duhan.

 

Odisejada e transferimit  të burgosurve në vitin 1999

 

Te nesermen në mengjez na than kemi me të que për Srmska Mitrivica!?

Aty mbrrina me 6 prill.

Me dhjetë prill në Pozharevc,

Më 11 prill në Leskocë,

Me12 prill në Zajeqar,

Me 18 prill në Nish,

Më njëzetë prill në Kralevë,

Me 27 prill në Prokuplje,

Më një maj në Prishtinë,

Më 13 maj në Dubravë

Krejt kjo levizje e kishte prapavin,thyerja shpirtrore ishte qellimi, kulmi i barbarisë dhe maltertimët e bënin edhe më te veshtirë këtë odisejad

 

Me një maj 1999 në Prishtinë

 

E pava njanin tue nda bukë.Si je more shokë me tha,mirë jam  i thash! A po me shef...

-A më patriot je ti apo unë !?Jo more shokë,unë dij për veti e jo për ty!?

Unë jam kanë tre vjet me pushkë në dorë në Kroaci,e dy vjet në Kosovë!I erdh inati e me shau nënën e shqiptarit,gjakun!

Me sjelli me një gjokër krye e shpinës!?Me qojë në një sob,aty pash disa ,me murrën,ma pastruen gjakun.Njani prej atyre shokëve me tha:Avdija të ka rraf !?Pyeta njanin nga je.Nga Doganajt e Kaqanikut mu përgjegj.Ai vazhdoj duke thenë se jemi ushtar të UÇK-ës! Nuk i besova!

Njani me pyeti për emër?Ju thash unë jam Shemsi Shala. nga komuna e Pejës.Tjetri me tha :a je i plagosur.Po jam i thash.Po ku je plagosë në Gjakovë ia prita.Njanit i shkuen lotët! Kur ma pau kryqin në gjokës.Mu drejtue:Shemsi unë jam Hasa Dalloshi!,ky Ahmet Hoxha,...

Rasti thon është mbret i botës,kush e ka mendue se do shifemi dhe do njifemi pëerseri sepse ishim të derrmuar nuk e njifshim njani tjetrin!?

 

Me 13 maj1999

 

Me 13 maj na qesin n’borr për të shetit.Pash Gjokën.Pava shumë autobusa.Një kriminel me muerr e me qoj të një kerr,me hypi ngadal pasi ma pa kryeqin në gjokës,duke mendue se jam shka!?Kur u nisën autobusat,na ishim ma të mramt.Kur kemi mbrri afër fshatit Llazicë janë ardhë bombarduesit,kanë fotografue nderemjet autobusave kanë qenë tankët Kur mbrrijtëm  në LLazicë erdhën bombarduesit ,ju ran tankaveTana i shkatrruen.Urën e këputën! Si kaloj rreziku,hym në autobus edhe shkiet n’autobus Shkiet me thika ju binin të burgosurve.U ofruen tek Unë.Kur ma pan kryqin në gjokës,me thanë;”Deqesh”!?Ju thash,znam ja!

Shkuen shkijet,na shtinë nëpër fshat në LLazicë.Ja dulem në krye dhe drejt për Dubravë.Në Dubravë na pritën shkiet para burgut 100 shkie me huj në dorë.ca lopë kullosnin!

Me than te drejtohena në derë të burgut.Njizetë metra pa hyen’oborr të burgut,pallën lopët.I shava në nanë e babë.Krejt lopët i paskan prue këtu!,lopët qe i kanë vjedhë.

Nuk e kisha pas par shkaun pas meje! Me kishte ndegjue! Me ra mbi 30 herë palicë.Hyna zhagë n’oborr të burgut.Përjasht burgut shkojke kukama.I ben tanë llamb...

Tue shkue në pavijon,u rrezova nuk mujta ma me vazhdue!?Erdhen dy veta e me murrën zhag.Me quen në pavion C,në izolim.Apet u takova me grupin e Kaqanikut:

Ahmet Hoxha,Hasa Dalloshi Mehdin,Tefikun,Muslin,Fatmirin,dhe Sejdin.

Këta kanë qenë grupi i Kaqanikut,por edhe disa tjer.

Si:Tahir Panxhën,Dervish Sylën,Sylë Kuqin,Ismet Musën,Rasim Selmanin,Rasim Jahën,Shaq Selmanin dhe shumë e shumë të tjerë

Për nat i rrafshin,bukë nuk u binin.Hasan Dalloshi u kujdeske për mue.

 

Me 16 maj 1999

E murren mr.Ukshin Hotin vet të tretin.

N’ora dhjetë filloj sulmii NAT-os mbi pavijonin C

U vra Gjoka vet i treti,nja i balajve.I shkoj tymi e flaka pavionit.Ndihët britmaBriti Hasani,C-eja u kall..Rama,baci Mehdi,,shkuen me i thye dyrt!?Qe ë pava, o Gani Nimanin,mu kethye Hasani:qyesh e ki emrin ?E kam te ndrruem i thash.

Hasan Dalloshi,Naim Rexhë Kurmehaj dhe Ismet Musa,me kazem(tarrakop) i thyen dyert.gjashtëdhjetë dyer i kanë thye me 19 maj 1999.(Gani Shala,dv)

Pasi dulem të gjallë nga C-eja,pasi u kall.Dulëm në oborr.Na quen në shkollë.Shkoj Naimi e me pruni bukë.U ulëm një qosh e thirra Hasanin.Mendova se nuk muj me dal i gjallë me i tregue!Po të tregoj Hasan,unë jam Gani Shala,jam më emër të vllajt.Hasan nu vrafsha,shkon të shtepia,ju tregon për mue.Gani ama adresën:Ja dhash.Hasanit i shkuen lotet.Ma dha besën.Naimi me tha Gani,e thyen shkiet zitin e oborrit,a mujm me ik.Po Naim,me i tregue Hasanit nga Doganajt e Kaqanikut,me Dervish Sylës,Rasim Jahës,Rasim Selmanit,Shaq Selmanit,Ahmet Hoxhes,Tefikut etj.

Naim kur të bëhët aksham,unë ju pri e ju qoj në Ruhot.Tentuem natën me dal,por nuk mujtëm!Tentuem dy netë me rradhë e nuk mujtëm!

 

1 qershor 1999!?

 

Përseri sulmoj NATO-ja  duke fillue n’ora 9.Vrahët Ahmet Hoxha,skaj meje.Mue me nxuerr nga dheu Hasan Dalloshi.Vazhdimisht sulmoj Natoja.Rava përmbys,mi mue ra Tefiku e Hasani

Mua me mbuloj dheu.Hasan Dalloshi me nxuer prej dheut

Tefikut i thash pse rave mi mue!?Mos benë zë.Dojmë më të shpetue ty Shemsi!?Ra një predhë në shakët.I bjen në shpin e krye Tefikut.Hasani u que dhe tha kaloj sulmi.Çou baci Tefik,ma hjeku Hasanin Tefiku.Prej shpine të vdekur!Naimit ju kish pas këput kryet!Hasani ia muer trupin Naimit,unë zhag kryet.Hasani e muerr Ahmet Hoxhen,i bam bashkë.Naimi ishte nga Strellci i eperm,Tefiku nga Kaqaniku.Ahmet Hoxha nga Ferizaj,Hasan Maraj:jeta e jonë..Shkuem në fushë topi gjithditëne natën e bem aty.

 

Me 22 maj 1999

 

Na lajmruen me atoparlant:Ska jetë më në Dubravë!Benu rresht afër zitit.O Hasan dojnë me na vra.Jo Gani!?Hasani kqyeri në Karakullë ishin me mortaja.Mos u tut Gani1Sjam kah tutna!në gjasht rresht,Nuk vonojnë,ndoshta sekondat dhe me tana armët shtinë në neve.Unë rava pa gjuajt!Kur kanë gjuajt,i kam parë dhe numrue tridhjetë veta të vrar,edhe mbi mue,menzi merrsha fryemë!Na mbuloj gjaku!shkon kukama!Ndexhova Dervish Sylën tu sha,bertike:”Rrnoftë UÇK-ja:Rrnoft Ramushi!Amanet Hasan e Shemsi!lamromani shpin!Thuni nënës e shoqës,rumni femijt.Pra këtë amanet ia la Hasanit dhe Shemsis në plojën e Dubravës!

Nuk vonoj shum dhe ia pren me thikë kryet shkiet!.

Gjith ditën kanë gjuejt në të burgosur.

 

Mezi u bë aksham.Menzi i largova të vdekurit qe i kisha në shpinë dhe per rreth.E luta zotin qe te na ndihmon.Zhag,menzi dola e kalova zidin dhe dola n’oborr të burgut.I pava dy traktora plot gjin të vdekur!

Plot rovat gjin të vrarë.Qashtu zhag e zhag hyra në mal.skaj kishës se shkive I jam ofrue Istogut krejt skaj malit,kah mengjezi.pas bazenave të peshqive.Aty diku afer pava një livadhë me bari siq thuhët deri në fyet.Me kish pasë zanë gjumi,me tahmin kah ora nëndë mbas dite u qova.Zhagë nëpër lluga,vija deri kah ora një pas natësmbrrina të ura e Istogut.Nuk guzofta me kalue arën skaj ujt.Ec e ec,mendova se jam avit!të varret e Prekallës.Hyna në ujë të Istogut,gati u mbyeta!E kalova disi ujin.E shkeva këmishën dhe e lidha varrëne u nisa zhage i kalova varret e prekallës.Hyna trup,kur rash te shtepia thirra:Zdel as kush!.Me hye brenda nuk muejsha!Tue nejt mendova:Po shkoj të Binak Rama.I verejta nja 12-13 ushtar të UÇK-ësO n’ore të juve,jam i varruar!Jo gabim këta qenkan ushtri e rregullt e serbisë.Me thanë qoj duert nalt!I qova.Me quen në malë të Prekallës.Me ushtar kishte qenë një kapiten.Me veti për çka ke qenë në burg?E kam vra një të fshatit për tokë.Sa ke qenë i denuar,15 vjetKure e ki vra?Qe 14 vjet e gjyes!E shau gjykatën,per një shqiptar 15 vjet burg,a.I thirri do ushtar me ma pastrue varrën në këmbë?Ma lidhën varrën,u bë sabah.Aty pash tri tanke,shumë ushtar.Kapetani me dveti kur ki hangër buk?I thash qe tetë ditë!JU bertiti:bjeni shokut bukë.Ma pruen një bukë,një sahan çorbë.Për tre minuta e hangra!Me vetia e pin duhanin,i thsh po!Me pruni duhan,Me tha jam nga Vojvodina.Pasha thimin njerez të gjallë ska në PejëMe të lëshue unë te vrasin shkiet qe i kanë shamijat në kryeMu drejtue kapetani:Kush ju ka vrarë në Dubravë?Natoja menënëmbdhjetë maj.Janë vra tre veta.,me 21 maj,18 janë vra nga Natija.Me 21 maj komandanti i burgut,zevens komandanti i milicis se Mitrovicës me dha një leter,hyp në kërr per Dubravë.Ram për POrekallë,Zabllaq,Zalq,Gjyrakovc,IstogTë burgu i Dubravës pava nje kamion me caradëtë luls.Plot kamioni gjin të vram,i kipiratën!E njeva kapetanin tue thënë sda gjynah,shau Millosheviqin!Ju thonte kapetani:Prej Mehes i kan prue në Dubravë?Tu dera e burgut njerz të vrar,diku ka 60 vetaNjë komandir nga Banja e PejësVllastra Petroviq,me thikë tue u pre gishtat,ja u merrte dukatin,duet ua hjeke,ua merrke sahati,...Me bertit hup mos të shof këtu,me i tregue kujt,kryet ta hjeku!.U largova.Pava të burgosurit.Pyeta për Hasan D alloshin?me than rri qetuse po e thërrasim.Su vonue erdh HasaniO Gani ku je?Qe Hasan.Me muer Hasan dhe i tregova krejt ngjarjën>Gani mos din as kushAni Hasan i thash.Tue ec me treguen ken e kan vra nëpër shaktaMbi 180 veta janë të vrarë,300 janë të varruarHasan jashta zitit dy traktora plot gjin janë kanë të vrarë,plot rovat.Hajde Gani mos ben zë.

 

Me 24 maj 1999!

 

Na rreshtuen dhe na hypën nëpër autobusa.Drejt na quen në burgun e Lipjanit.Tue shkue me tregonte Hasani çka ka ndodhëKanë vra nëpër shakta,skan lënë gjë pa berë.Veqmas Halitit ja kanë vra vëllajnë me revole!Gani u vran terë shokët qe janë kanë në grup me ty!?Gani mos ta din kush emrin!Gani ka shumë shpiunaHasan me kanë mbyet por nuk kam kallzue as një emer.

GjithashtuHasani me  njohtoj edhe për të plagosurit:

1.Tahir Panxha,

2.Bedri Kukala

3.Ismet Musa,

4.Sylë Kuqi,

5.Gjelal Canziba,

6.Rasim Selmani,

7.Shaq Selmani,

8.Fatmir Kukullari,

9.Rasim Jaha

10.Reshat Nurboja,

11.Hysen Bahtiri,,

12Defrim Kiqina,

13Hasa Zariqi,

14.Halil Ademi

15.Gani Çeta, e shumë të tjerë

1.Tahir Panxhën e kishin marr tre plumba snjaperi,e kishte gjendjën shumë rëndë.

Nese tash nuk vdes ai kurr nuk do të vdes.Ia kanë lidhur varrët,Shumë prej të plagosurve kanë shkue zhagë në depo,i kanë thye xhamat,jane hye brenda e kan marr barna!E pyeta si je baca Tahir>jam lodhur.Me hajr varrët.Nejta pak me të në autobus duke shkuar për Lipjan.Kur arrijtëm në burgun e Lipjanit;

E njata atmosferë.Ndegjohej britëm,shifej kudo gjak.Me priti një polic befas pa as një shkak.I thash pse me rave more idiot!Ma kthej:tanëve kemi mu berë varr masiv!

Kemi me ju...Tahir Panxhes>Ju drejtova,pse spo e vrani,tha njani.Qetashedhe ty,erdhen e me rrafënTahir Panxha ju tha:Ah kriminel,posht Serbija,>Nuk bzanë,na ndan me Tahirin e me Hasanin!

 

Më 10 qershor 1999

U grumbulluen shumë autobusa.I hipnin të burgosurit dhe na quen për Nish.Hyem n’oborr të burgut dhe thanë drejt për Pozharevc

Si u nisëm populli i Nishit na shajshin dhe gjuejshin me:kompira,patligjana,gjama,dergoni thonin he k...shqiptare ne varrë masiv!?

Disave ju hyeni friga qe po na qojnë në varrë masiv!?Prezenca i Isuf Kelmendi edhe pse ishte në sherbim të tyre na ka pshtue se ndoshta...Na nisen drejt Pozharevcit.

Si mbrrim në Pozharevac,ja erdhi Isuf Kelmendi në qeli...

U hap dera e autobusit,zhdrpnim ngadal.I pari ishte Tahir Panxha,pastaj Sejdija nga Ferizaj,zbriti Hasan Dalloshi,e Unë,krejt na quen,85 vet në pavilionin 6-të.Një sobë e madhe.Erdh një komandir e me pyeti:Ti me trego kur keni hangër bukë?I thash;Qe njëzetë ditë dy herë nga pak.E shau nënë e babë Jugosllavinë!Me tha tash ju bin bukë dhe vertet na pruen.

Ti Shalë ke me shkue për Beograd.A një herë dojnë me të que në operacion!?Pa opinium...Një i burgosur m’i kapi veshet.Ma fort me dhimshin veshët se sa këmba!Me hypën në kerr,drejt në burg.Pas dy orëve mbrritëm në Beograd-CZ dhe me quen në të njatën dhomë.Aty e gjeta Tefik Varoshin.Ishte i varruem në Dubravë.Më pyeti:Shalë afohu më afër,jam pak i varruem!?Shalë...

Jan ardhë e me kanë  qiten në hodnik.Për kalemi me ngrehshin zhag,m;i shtijshin telat nder thoj.O zot merrma shpirtin!Zhag me quen të Tef,tue kajt o baci Faik.Gajret burr! Ska më gajrët! Ma pastroj gjakun!Me tha koka terë.Pasë tri dite e murrën Tefikun e më lan vetun!?Me 21 gusht erdhën e me qitën në koridor.Me quen në ëc,më urdhëruën;Mbushe më doirëpapuqe të flliqët,e mbusha,me than hape gojën.Një orë mbaje më dhëmbë papuqën më të flliqët.Skisha çka bejë,o zot nimom!Më quen në dhomë.Terr,bukë nuk kisha,luajsha mnë mijKu me grrithshin mijt,mu krujke trupi.

Me një shkurt janë ardhë e me thanë shkruju:Se është vdekë Tefiku vet!?Ani pse edhe pëer gjashtë vet kam shkrue-nënëshkrue me zor!

Ju i kini mbyet....

 

Me 2 shkurt 2000

-Erdhën kë dhoma,ma qitën një bezë në kokë dhe me quen në sup.Mbas pytjeve me quen drejt në Beograd të Ri,në gjyq.Tri ditë rresht në gjyq,por unë nuk shifsha kurgjë!Tetëmbdhjetë muaj padrit as diell,pa u la,pa u rru,copa copa teshat,plot morra kryet,i plagosur,i rrafur...

 

Me tetë shtator,2000-tën

Kah mesi ditës ndegjova se kisha vizitë.Kësaj rradhe nga kryeqi i kuq nderkombetar.

Me lese me kanë qitë nga spitali i CZ-eës.Kanë qenë ministria e burgut,kryqi kuq nderkombetar.Dikush folke,dikush qante,dikush luente me krye...

Me murrën në pyetje.Ju tregova:

qe 18 muaj nuk kam pa dritë as diell me sy, ,pa u la,pa u rru,copa copa teshat,plot morra kryet,i plagosur,i rrafur,ska vend qe spom dhëmbë..

Dr.Nedelkoviqi me ka thënë duhët me hjek këmbën!Unë e kam pranue!Siq thsh më lart qe 18 vjet skom pa dritë as diell me sy,në vetmi,me kanë shti me nënëshkrue për shtë shokë gjoja që kqnnë vdek vetE kam krye gjyqin në Beograd,emrin ma kanë ndrrue,kqyre kryeqin si ma kanë vue.

Pastaj me dvetën për Dubravë:

-Adin gjë për familje,jo ju thash qe dy vjet!?

Mos ke dert se tani e tutje ne e lajmromë familjen,ne tani e tutje kujdesemi për Ty.

Njizetë ditë ke me ndej qetuNa vim e të marrim.Me pruen bukë,soka,tesha, dhe duhan.Këto tesha vishi për çdo ditë.

Në një mengjez me lajmrojne Shalë ke me shkue në Pozharevac,në rigjykim.Kur shkuem të dera e burgut,me ndalën,me rrafën krejt Pozharevci.Tmerr!Zhag me quen në pavilonin 6-të.

Me duelën para:

1.Rasim Jaha,

2.Skendër Hoxha,

3.Ekrem Bajrami,

4.Ismet Musa,

5.Zeqir Gashi,

6.Fadil Krasniqi,

7.Halil Guta,

8.Defrim Kiqina,

9.Hasa Zariqi,

10.Halil Ademi,

11.Gjelal Canziba,

12.Hazir Islami,

13.Bedri Kukala,

14Smajl Hasi

Kur hyna në dhomë të gjithë u befasuen!

O a je gjallë Shemsi..në refrën.PO jam gjallë...

Në vrap ngan Zeqir Gashi nga Broliqi,i thot Rasim Jahës,ti me Ismet Musën gjani tesha,unë po ju hjeku flokët,me lan Rasim Jaha e Zeqir Gashi e me veshën pas 18 muajsh!?

Të nesermën ja mbrrini Isuf Kelmendi.Me kërkon mue,shoket i thojnë ai është i pa levizshëm!?

Ju ofrue afër dhe po e dvet si je Shemsi-si ka thenë Zoti!Shemsi nesër ki rigjykim.Shokë Unë e kam krye gjykimin në Beograd!?

-E dij tha.Përkthyesit ju drejtova me ska nevojë përkthimi.Pyeti Isufi,o Shemsi kah jëe?Tue desht me i thanëi komunës se Pejës,nderhyeni unë nuk po të dveti i cilës komune,por i kujt je?.Prej Ruhotit i Sylë Osmanit.Ti je Ganija.Jo jam Shemsia.Gani une e dij punën tande,mos bënë za,une neser vij me ty në gjyq.

Gani fshati kanë qitë parë për ty,ki me shkue në shtepi.Te nesrit me murrenbashkë me Isufin shkuem në gjyq.Me denuen dy vjet!shtatë ditë pa i berë dy vjet me lëshuen.

Kur deshtën mem lëshue,me quen ma hjekën kryeqin,me rrafi pa mëshirë komandanti i DubravësVllastra Petroviqi.Pa vetdije me kan qitë zhag jashta burgut.

Vjen kryqi i kuq ndedrkombetar,me pan,lajmruen Beogradinm,e kërkuen kerrin e ndimes se shpejt.Vjen ambulanca,ma vuen brenda një bocë me gjak,një bocë me ushqim.Drejt në Nish.Në Nish tentuen mem que në spital të Anglis,por nuk mundën të më bindin!E lajmruen spitalin e Prishtinës me ma qit ambulancën në Merdare.Në Nish mi ndrruen teshat se i kisha me gjak!Kur mbrrimë në Merdare,ken nuk kam njoft!?Me kerr të spitalit me derguen në Ruhot.Antarët e familjës nuk i kam njoftë!Pra me shtaë prill 2001 u lirova dhe u shtrova në spitalin e Pejës.

Si arrijta në spital vjen Dr.Isa Kaliqani,me pranon dhe merr përgjegjesin për mue.

E lajmrojnë familjën,zonën e tretëtë TMK-ës.Konsultohen për mem bëerë operacion.Pas tri dite vjen Isa e me tha:gani duhët me i que fotografit tuaja në spital të Italis.Pas një muaj vjen Isa e me tha Italjanët kanë propozue me ta hjek këmbën!Ju drejtova me këto fjal:”Jam lodhë,hiqmani këmbën se eci me shtaga”!?Pas ca ditesh në një mbramje erdh Isa e me tha Gani,neser dojmë më të bërë operacion.,por prej shtatë deri në dhjetë centimetra del këmba më e shkurt,ani Isë.Vjën Isa te nesermen në mengjez me stafin e vet,vjenë zona e tretë perkatesisht dy mjek nga Shtabi i Pergjithshëm i TMK-ës,e bijnë edhe aparatin.Me operuen:Këmba mbet shumë shkurt.Isa tha duhët me shkue me dy shtagaPa shtag nuk ben>Varra kurr nu mbshelët,tana herë ka më të kullue.

Unë si Gani e falenderoj Dr,Isë Kaliqanin,stafin e tij,zanen e tret të TMK-ës.!

Pas një viti nga moskujdesi u rrëzova,m’u këputën venet e dy këmbeve!?

shkova drejt në spital.Me pranoj Dr.Mithat dhe drejt me quen në sallë.Bashke me Dr.Morinën me operuen,Pas tri dite Mithati me tha:”Gani apet duhët me të bërë operacion” –

Ani Dr.Mithat.Pas nje viti mu aj këmba dhe Dr.Mithati me beri operacion.I thash o dotor,himani krejtJo a mendon se jam gjerman!? me ta nue llangentën.Ani Mithat.Mu drejtue.Une nuk pritoj me ta berë vizitën në shtëpi.Gani tash jemi në liri.

-Shokë mjekti je kanë në liri,...Për mue vlla,babë gjatë luftëskur me kan prue sebosllavet këtu,ki rrezikue kokën tande dr.MithatUnë nuk kam las me shkrue sa me ke ndihmue!?Për tu me shkrue ditë e natë ,me muaj,me dukën shumë pakA te kujtohet një mjek kur na shau:mue,ty,Isën,Rrahman MaxharrinThoshte:”Peja i ka tre kriminel,ai i njeh me tha:Mithat Jakupin,Isë Kaliqanin e Rrahman Maxharrin!

Nuk bera atëherë zë!Pas pak i thash:”Janë shumë mjek të mirë”!Ma shau nanën mue dhe tre mjekët-kolegët e vet.Nuk kisha çka më bërë.

 

Çel Alia kur ka ndegjue se jam plagosë,menjë herë vjen të unë në spital.Tentuen me shti Çelën me shti me thanë se unë jam Ganija?Por ai e mbajti fjalën.Pasi me liruen nga burgu rash në spital të Pejës siq thash më lartë.Vjenë në mengjez para vizitës me m pa motra Atifete Shala.I shkuen lotët.O Gani kam mendue se të kanë mbyet!Shokë e shoqeve ju kam tregue rastinJa plasi vajt përseri.Pse motër po qanë,a po e shef se jam gjallë!Me tha vetëm unë e Mithati e dijmë rastin tand.Faliminderes motër,nuk paske harrue!?

Në banjë të Pejës dy vjet jam shërue pa kompenzim.Drejtori Hamdi vet më ka sherue- ndihmue sa ka mujt.Pas dy vjet pan se sherim nuk ka.Me than vetem në spitalin e Shqiperis ka ilaq.Menjë herë udhtova për Shqiperi.Pas 20 ditesh edhe ata me thanë nuk ka sherim!?

Tash vazhdimisht bejë kontrollën në Pejë tu Dr.Mithat Jakupi.

Të gjith mjekët dhe motrat qe janë kujdesë për mue i falenderoj nemer timin ,familjës dhe gjakut të drdhur

Gjatë burgut në Gjakovë për mua është kujdes:

1.Dr.Selajdin Boshnjaku

-Në Pejë

1.Dr.Mithat Jakupi,

2.Dr.Isa Kaliqani,

3.Enver Muja

4.Dr.Nazmi Morina,

5.Dr.Rrahman Maxharri,

6.Gani Rama,

7.Sali Shala,

8.Sabrie Nazja,

9.Fatime Shala,

10.Atifete Shala,

11.Fatmushi...,

12Ramiz Baci,

13.Zenun Shatri,

14.Hamdi Blakaj,

15.Ahmet Blakaj,

16.Talat Gjinolli,

17.Imer Qavolli,

Dhamët mi patën thye në Beograd!

Dr.Shefqet Mehmetaj mbas lirimit ka ardhë të shtepia ime,me qon në ordinancëe mi vnon pa të holla dhëmbët.Ky gjate tanë luftëes ju ka ndihmue populatësn,me mjekime,barna etj në Ruhot..

 

Burgu i Dubravës

Sa i përkët burgut të Dubravës mendoj se ma se miri din me tregue:

1.Hasa Dalloshi-Doganaj,

2.Halil Ademi-Xhurit,

3.Nait Hasani-Prishtinë,

4.Tahir Panxha-Kosuriq i Pejës,

5.Xhelal Canziba-Rahovec

Do të ishte ndoshta...pyetni Reshat Nurbojën dhe Halil Ademin çka ju kanë thënë gjakovarët kur kanë shkuenë burgun e Dubravës me ua qel derënUnë si Gani vetëm mem dvet se nuk japi informata për burgun të Dubravës.Po ndegjoj edhe çka nu ka ndodhë në burg!

Keta të lartshenuarit ma se miri dijne me i përshkrue ato ngjarje,tmerre qe kanë ndodhë.

Kur me gjetën kryqi kuq nderkombetar në Beograd.Vijnë në shtepi dhe tregojnë se Shemsia është gjallë!

Menjë herë aksioni i tubimit të hollave.

Grupi:

1.Besim Kuqi,

2.Qerim Osmani,

3.Istref Berisha,

4.Jonuz Istrefi

Kerkojnë ndihme nga fshatrat e Ruhotit,Trestenikut,Lutugllavës,Trubuhovc,Saradran dhe Zabllaq.

por edhe shumë fshtar e mergimtar japin deri edhe në 10.000 marka.

 

Në vitin 2001 në spital të Pejës vijnë nderkombetarët:

Herë me merrshin më të mirëme ju tregue çka kam përjetue në burxhe,në Beogradbie fjala.Kam shkue me zor në Beograd.I mbyetshin nga troturat e vinin në mengjez me ju dhënë nënëshkrimin se kanë vdekë vet!E patën mbyet Tefik Varoshin,plak mbi 82 vjeqMë kanë marrë në pyetje mbi 100 herë,çka nuk me kanë dvet!?Pse ta kan ndrrue emrin!Ju pata thënë shkoni e vetni ata!Popi ju tregon!

 

Savrovë

Me Fatmir Kukullari,ushtarë i UÇK-ës,u njoftova në autobus tue shkuepër Beograd.Me pyeti Shemsi ku je varrue?Në Gjakovë i thash.Po ti Fatmie?Jam varrue në Dubravë në mesin e 15 vetave!?Shemsi ti me ndihmon?ani i thash.Kur mbrrim në Pozharevacmbi 22 varre trup i kishte pasë.tregonte si e kanë lanë më shaktë të varruar,qyesh Halil Ademi e ka gjetë.Shumë të varruar nuk bejshin zë!Kjo ishte jeta në burgje dhe ky ishte psimi i të burgosurëve në Dubravë.

 

Filloreta Shal shkruen:Unë dhe lotët

Përseri erdhi pranvera bashkë me cicirimat e zogjëve.Në mengjezin e një prilli kur me doli gjumi aty në dhomën time isha shtri në shtrtatin tim,i ndegjova ca cicirima zogjësh dhe një aromë gjelbrimi.Me një herë me pikën lot nga syet e mij!Thash ne vete:Ah sikur t’ishte babi e me ndegjue se bashku zogjet tu ja thënë këngës në stinën e pranverës qe ka ardhë më gjelbrim.Ah natyrë,natyrë,ke marr krejt pamje tjetert,varri i babës është mbulue nga gjelbrimi,e shtyllat e varrit janë përplot zog duke këndue babin tim.

I thonë zgjohu se pranvera erdhi!?,Lejleket ikën,erdhën përseri dallandyshët,erdhën bashkë me fluturat qe ta kanë qendisur lapidarin tënd të artë i cili për jetë e mot ai do të jetojë.Kështu zogjet i këndojshin babit e unë i mjeri thash:O babë qyesh nuk të kam pran?

Një ditë pranvere i mblodha ca lule vjollce dhe i mora e i futa në një gotë,me lotet e syeve të mij qe unë lutna çdo ditë të kthehët prap,por kjo është shpresë e kot.I futa ato lule vjollce n’at gotë me lot dhe ja ofrova prane i thash kur të mërr etja lotëtët e mij pi! Kur të duesh thithë aromë të luleve,merri aromën se babi im këtu pran i ki.U ktheva prap në shtepi,u futa brenda në dhomën timee e pash babin në fotogfafi.E unë me vrap e morra at fotografi,e përqafova fort me ngrohtesi dhe e mbajta sa kohë në gji.kur e morra at fotografie i mylla syt,mu duk se po thot babi eja , eja shpirt im e unë duke veprue drejt tek i hapa syet dhe thash:”Keshtu sa herë i ndegjova cicirimet e zogjëve,mue me dukej se po me mbulon dheu,dheu i zi,sikur babin tim!,Qe e mbuloj aq të rinjë,e mue me la me lot në sy!Ku je babi im”Unë çdo herë isha e dalluar në shkollë.Unë kur hyesha n;oborr të shkollës,të gjith me shikonin se si isha veshur,pra kuptohet si isha veshur.Kur hyente mësuesja në klasë,unë ulur në fund të klasesNjë ditë mësuësi tha se detyrë shtepie qe ta shkrueni nje ngjarje qe ju nuk e harroni dot. Unë at ditë kur shkova në shtepie morra një copë leter qe te shkruaj,sepse nuk kisha fletore,por,por as ajo letër nuk mi zante fjalët qe kisha për ti shkrue për ngjarjën e jetës qe me kishte ndodhur kur unë i kisha 11 vjetJa fillova as ngjarje ëe te shkruaj por si dukët edhe lapsi ime kishte vështirë të shkruaje as fleta si dukët nuk mund t’i përballonteqe t;i mbaj ato fjalë aq të hidhura për një fëmij jetim.Të nesermen kur erdhi mësues inë klasë dhe pyeti a i keni krye dëtyrat?Po! Të gjith i lexuen ngjarjet e kur erdhi rëndi të unë!?Mësuesi më tha eja dan qe të lexosh,unë i thash mësues nuk kam pasë fletore qe te shkruaj,por do të tregojme fjalë dhe ai me tha mirë:Fillova disi tuej tregue se unë nuk kam babë,se me la jetimeFillova të qaj dhe kështu ishte jeta e ime e përlotur,e zhgenjyer!?Por prap e shijova lirinëe vendit tim.!

 

Pozharevc

Pasi e kreva rigjykimin,me denuen 2 vjet,u ktheva në burg të shokët dhe ju tregova fill për pe.

Ndoshta nuk është e tepert të thëm:”shokët qe me kanë ndihmue janë:

1.Zeqir Gashi nga Broliqi,

2.Skender Hoxha nga Jasharajt,

3.Ekrem Bajra nga Mitrovica,

4.Fadil Krasniqi nga Gjakova,

5.Rasim Jaha,

6.Shaqë Selmani nga Gllogjani,

7.Rasim Selmani nga Gllogjani,

8.Tahir Panxha nga Kusuriqi

Të gjith këta me kshillonin,se nuk duhët të merziteniJemi shumë te jeni shume te lumtur qe shkon  ne shtepi. E une ju thojsha qysh do te shkoj une. qka ju tregoj per shoke, qe mi vrane. e une isha i gjalle. Kur te me shofin nuk kam qka te ju them, po si jo ata e kane dhene jeten per liri. Ti Shemsi duhet te  shkojsh ne shtepi. vizitoj lapidaret se tash  pranvera ka ardh, dallendyshet, ..

duhet me qene krenar si pjese te trupit qe ke lane.

 

 

Centrallni zatfor Beograd

Gjatë dymbedhjeëe muaj e gjysem isha ne vetmi. Kanë ardh edhe kanë tentuar me te mire, me thojshin me na falë njeren veshke, na te sherojmë. Me thojshin: ‘kush nuk e din per kete nuk kam guxuar as shokëve me ju tregue!?. Pas 8 ditesh kane filluar te me rrafin rresht 17 dite pa nderpre deri sa e kam pranuar kerkesen e tyre. Pra, nga zori, nga torturat qe mi banin. Me muaren e me quan ne spital. aty e pashe nji grua te cilen e quajshin Sonja Markoviq. Komandirat i than qe “ky don me ja dhanë burrit tendë veshken”!?. Ajo nuk beri zë. Tu desht mem que ne salëe me pyeti qajo grua: “Nga jeni ju lutëm!?-

Unë jam nga Kosova. A ke qene ti ushtar i ushtris çlirimtare,UÇKA?  P bertita sa muejta, dhe po ashtu ajo tha se nuk e pranoj kurr me ta marre veshken tënde!. Shanë komandirat, mjeket Milloshin edhe burrin e vetë. Mu kthye e mu falenderua ajo grua. Une ju drejtova dhe i tregova :”se 17 dite me kane rrahur për çdo naëe për te pranuar qe tua jap veshkën dhe nga torturat dhe zori e kam pranua. Keshtu ajo gruaja me tregoj se si quhet. Sonja Markoviq. Keshtu me 2 gusht te vitit 1999 pshtova pa ma marrë veshken, nga se isha ushtar i UÇK-ës!

 

Dubravë

Data 19 maj 1999

Pse nuk e marrin Hasa Dalloshin ne pyetje per Burgun e Dubraves?

- Kush i thej dyert e na shpetoj nga tymi e flaka. perveq tre trimav: Hasan Dalloshi, Naim Kurmehaj dhe Ismet Musa.

-Si Hasan Dalloshi i shkeu qarshafat dhe ua lidhte varret te plagosurve!?

- Pyetni Halil Ademin e Reshat Nurbojën çka i  kanë thanë te burgosuit gjakovar kur kanë shkuar me jau thye-qelur deren me i shpetue nga tymi dhe flakagjatë bombardimit.

- Ikni se ju jeni UÇKISTA!

- Komandirat i ranë!E rrahen Halil Ademin!

Ne Burgun e dubravës në Pavionin C me 22 maj 1999 u njohtova mire me hasan Dalloshin dhe me Dervish Sylen. Per qudi ndoshta edhe marri nuk del askush me pyet prej te burgosurve per hallin tim. Pervq Dervish Syles, i cili eshtre i vetmi person ne mesin e 1200 te burgosurve qe ju drejtua shkive une jam UCKIst. Rrnoft Ramuish Haradinaj.

- Posht Shkiet!

-Hakun do ma merr Ramushi!

- Amanet hasan e Shemsi lajmroni ne shtep;i thjueni nanes e shoqes rujmni femijet kujdesuni per ta.

- Dihet fati ku shkau me thikë ja pren kryet.

 

Ky ditar ka 91 njisi.

Është shtyp në kompjuter që kanë dal 18 faqe.

Ky ditarë është më rëndësii cili duhët të ruhët në institucionët tona sepse ka vlera të vlefshme,ka një histori se çfar përipetish dhe çfarë represioni e gjenocidi ka ushtrue rexhimi i satrapit të Ballkanit,Millosheviqi.

Ky ditarë është i rrallë dhe duhët të ekspozohët në Arrhivin e Republikës se Kosovës.

Gjeneratat qe vijnë pasë nesh do të shfryetzojnë dhe do e kuptojnë dhe do besojn se çfarë ka hjek populli ynëe sidomos UÇK-istat,e cila i dha botës edhe një vlerë markante në historinë e rrezistencave,aspiratave për liri.Kjo guerilë është vlerësue nderkombtarisht:”Si guerila më e sukseshme gjerë më tani në botë”.

uke lexuar ketë ditar çdo njeri normal do të befasohët se çka mund të benë urrejtja e një kombi ndaj tjetrit.Kjo i ka rrënjët nga rexhimet fashiste!

Fatkeqesisht populli ynë liridashës e përjetoj pothuejse një shekull!

Le t’u jetë gjeneratave t’ardhshne kjo si deshmi për ta desht njeri tjetrin,për t’a ruejt e kultivue shtetin tonëi cili me shumë mund e sakrifica u rrealizue.

Bruksel,

01.10.08