| E premte, 10.05.2013, 08:32 PM |
Luan
Kalana
TELESKOPI i POETITI
"kush
kryqëzohet me Poetin,o bëhet shkrumb, o bëhet
Kritsht.."
Pafundësi
hapësirash tokësore ,
bota e
pasur shpiretërore e poetit,
galaktikë,
planetesh e yje,rreze drite,
dashuria
njerëzore e gjithësisë.
Kur
shkruaj vargje, një vjershë,
më vijnë
muza pa mbarim,
veten e
shoh si në ëndërr...
fjalët më
rrjedhin si ujëvarë..
Hipur mbi
kalë a mbi retë,
i pirë ,i
bërë sarosh xurxull,
i dehur
nga lajkat e reketë,
mendjen e
kam të kthjellët.
Si qenka
kjo muza virane,
të vjen
pa prtiur, pa ftesë,
të
silletshendes agim mendja vërdallë..
sikur
derdhen butet me verë
Ti
këndon a qan,
lotët i
derdh në vargje,
digjesh
si nje drithërosh,
margaritere
i bën fjalët.
Poezia,
ndjenjë e shkruar me fjalë,
dhimbje
nga shpirt i thellë,
të vlon
në gji,zjarr si llavë,
s'është
zeher , mjaltë e dashuri.
Kur
ndjenja bëhet fjalë ,
fjala
njgjallet në art,
arti
shndohte në varg,
tekst,melodi,kjo
është poezi.
S'ka si
vargu i popullit,
lëng i
shelgut të zallit,
kështu më
pëlqen, preferoj,
stil im
modern,të jem origjinal .
Të bësh
poezi,s'eshtë lehtë
është
talent, art ,mjeshtëri,
të
shkruajme përsembari,
fjala të
rrjedhë si përroi i malt.
Më mirë
të bëj kala,
mos bëj
avlli,gur mbi gurët,
ti ve
notat në pentagram,
të
skalit, të lëmoj fjalët..
Poezia
kërkon e një llustër
sherbet
si kremi mbi tourtë
me
mistri e me furçë.
të
shndrisë si meremer,..
Fjala
është art,ilac dhe shpresë,
shpirtin
ta ushqen të njgjall,të qesh,
poezia
është bukë ,maja e brumë
burim
jete që s'shteron kurrë.
S'janë
çudira,janë mrekullira ,
bota e
madhe, pa kufi e poetit,
lum kush
ri në këtë galektikë,
në
kashtën e kumrit mbetet yjni.
Janë
grimca nga mjeshtëria e poetit,
bota e e
tij e thellë ,nuk njeh dylbi,
sheh me
teleskop yjet e meteoret,
s'ka
ndalesë për të në gjithësië.
Epitaf i
Letrave lexohet në vareza:
"
ç'mbetet nga shosha e jetës,
që
lexohet nga shekujt,......
ajo është
poezi e vërtetë... " !.