Miradije Gashi: Motrës në parajsë

Miradije Gashi

 

Ne kujtim te pesevjetorit te vdekjes se motres Leonora Gashi, e cila me 23.04.2008, iku ne amshim…!

 

 

MOTRËS

 

Vesa si borë nga yjet biente

Tërë natën e gjatë

Dhe ende vazdon të bie,

Derisa floku të më zbardhet.

 

 

VDES NË KËMBË

 

Në ndodhtë të të takoj

Një ditë...

Nuk do të të njoh

Më beso

E as s'do të të buzëqesh

Dhe me sy s'do të të shikoj

As të të flas nuk mundem

E as të të dëgjoj.

 

Nuk do të të buzëqesh

Sepse zemra nuk më bën

As s'do të të shikoj

Se drita më iku nga sytë.

 

Nuk do të të flas

Se fjalët më ngrinë n'gojë

E as s'do të të dëgjoj

Se zëri më shterroi.

 

Ndaj mos më kujto të lutem!

Sepse për ty kam vdekur

Përgjithmonë!

Përgjithmonë!

 

 

DHEMBJE

 

Sytha të brishtë kudo gjelbërojnë

Po zërin e zemrës

Dhembja me mbyt

Se vdekja vuri kurorë mbi kokë.

E unë me lotin shetis

Se shpirtit tim

Gjerdan trishtimin ia vura.

Vallë a thua kush do t'më pres

Kë do ta takoj...

Portretin tënd në kornizë

A pranverën e ardhur pa ty?!

Nuk e di...!

 

Leonora e para  majtas

 

Leonora  djathtas  e treta !

 

Leonora djathtas ..!

 

 

Agim Gashi: E qan nëna bijën e saj

 

Na ishte njëherë një vashë

E bukur si hëna e plotë,

Sa e hjeshoi mëmëdheun

O i Madhi Zot.

 

Syri i saj si lulë qershie

Lindë e rritë ndër ato vrrija,

Qepallat e zeza sa i kishin hije

Moj e bukura nga Shqipëria.

 

Lule bukur si pranvera

Mund të thurrësh dhe kurora,

E kishte pagëzuar nëna

Me emrin Leonora.

 

Kur ishte e vogël si loti n´grusht

Sa e menqur që sbëhej më,

Pëllumbesha e bardhë si bora

I qeshte fytyra e i punonte dora.

 

Ditën e parë kur shkoi në shkollë

Plot elan e me kujdes,

Piqej  përherë so mollë në degë

E stolisej gjithmonë me pesë.

 

Kur e kreu shkollën e mesme

Me zell nisi falkultetin,

E kreu shpejt e pa mundime

Si valërojnë valet e detit.

 

Indexi isaj shkëlqente fare

S’kishte note as nëntë as tetë,

Nota e saj mesatare

Shembëllente vetëm dhjetë.

 

Shëndeti i saj si lule bore

Nuk ankohej asnjëherë,

Bukuroshja me syrin shegë

Regjistron edhe master.

 

U punësue vasha në qeveri t´Kosovës

I shëndriste nuri, i shëndriste gusha,

E kishte rritë Lokja Drenicë

Lulen e bukur nga Llapusha.

 

II

 

Gjashtë vite punoi Kurrë nuk u ankua,

Por në një mëngjes trupi ju ligështua.

-Ah moj nëna ime, diçka nuk jamë mirë,

Zemra po ma ndien do ta kem vështirë.

 

Shpejt shkuan te mjeku për një kontrollim,

Mjekët të habitur, kanceri trup po hyn,

Po ja ndyt gjakun, jetën me ja nxi,

Ja prishë bukurinë, eshtrat po ja grryn.

 

III

 

Të gjithë familjarët

Me trishtim n´shtëpi,

Që Leonora e bukur

Ka kancer të zi.

 

Edhe mbarë shoqëria

Me brenga jetojnë,

Leonorës së bukur

Shërim i urojnë.

 

Miq e kolegë t´punës

Lutje dhe te Zoti,

Kurrë për Leonorën

Mos t´vinë lajme morti.

 

Shpejt u tubuan

Dhe morën vendim,

Ta nisin jashtë atdheut

Ndoshta sjell shërim.

 

IV

 

E morën t´bukurën vashë

Me kancer të zi,

E dërgojnë t’shërohet

Atje n´Gjermani.

 

Ndërsa nëna e shkretë

Priste në uzdajë,

Dikush për Leonorën

T’i sjellë t´mira fjalë.

 

Porse mbas dy muajve

N´Manhajm t´Gjermanisë,

Iu shua jeta

Yllit t´bukurisë.

 

U shtri Blinushja e re

Përshëndet për t´fundit herë,

I mbylli sytë e bukur

Kurr më mos me i çelë.

 

Shpejt ky lajm i zi

E vërshoi Kosovën,

E nënës së shkretë

Ia thau dorën.

 

Askush s’e ndalte vajin

Për vashën beqare,

Iku pa u dashurue kurr

Në moshën njëzetenëntë vjeçare.

 

E nga vaji i nënës

Toka do me u ça,

Ah, loke e shkreta

Leonorë më s’ka.

 

Qante baba plak

Motra e vëllazëri,

Zgjohu, Leo e jonë

S’kemi jetë pa Ty.

 

Por Leonora e bukur

Nuk u zgjue dot,

Kanceri e vrau

Për jetë e mot!

 

V

 

Atë trup të gjatë si lisi

Të vdekur e sollën n´shtëpi,

Të gjithë në vaj të dhimbjes

Lotët u bënë shi.

 

Ajo nënë e shkreta

Mbi trup t´bijës ra,

E puthi, e përqafi,

Me lot tuj e la.

 

E dërguan ndër varre

Atje nën një bli,

Varri i saj i njomë

Atdheut hijeshi.

 

Sot ajo nënëshkreta

Çdo ditë i shkon n´vizitë,

Bashkimi me të bijën

Do të ndodhë një ditë.

 

Diplomat dhe Indexin

I ruan me xhelozi,

-S’ke vdekë moj bija ime,

Ja ku të kam në gji.

 

Jeta kalon shpejt

Ditë e natë në vaj,

Qan nëna e shkretë, qan,

Për bijën e saj!