Mendime » Çeliku
Kalosh Çeliku: Gozhdë e Nastradin Hoxhës
E diele, 17.03.2013, 09:57 PM
MAQEDONIA ËSHTË GOZHDË E NASTRADIN HOXHËS
NGA KALOSH ÇELIKU
Eh,
lexuesi im i nderuar, sikur këto politikanë shqiptar, këto akademikë, këto
intelektualë, këto shkrimtarë, këto gazetarë, këto patriotë me kësula të bardha
në kokë, shalla kuqezi përqafe e pa to, të punonin e reagonin me kohë për arsimin
në gjuhën shqipe, kulturën shqiptare! Vërtetë, do të hapte një faqe të re
historia. Nuk do ta lodhnim sot shumë kokën me “Makedonska enciklopedija”,
Letërsi maqedonase e marrëzira të tjera se, a jemi kaçakë dhe a kemi zbritur
nga mali. Gazetat t’i mbushim kotnasikoti plot reagime e vajtime të grave.
Edhe, kush?! Trusakatët, që më së shumti sot kanë faj për këtë gjendje
momentale shqiptare si “akademikë”, “analistë” politik të vendit e importuar me
shumicë e pakicë nga Kosova e Shqipëria. Partizanë “besnik” të partive politike
shqiptare, anëtarë jurie të çmimeve letrare republikane e përpiluesë të
“makedonska eciklopedija” e Letërsisë maqedonase. Popullin shqiptar, me
“organizatorë të fshehtë” sot ta thirrin me protesta në rrugë: “Pranverë
shqiptare”. E në të vërtetë, ai është në rrugë me vite, i papunë falë partive
tona politike shqiptare. Po, ja që nuk reagojnë burrat e botës në mjetet e
informacionit, nuk protestojnë në rrugë me parulla e pankarta në duar për
arsimin e politizuar deri në palcë, nuk e ngrejnë zërin për liri. Dorën në
zemër, me të gjitha forcat reaguan për “Makedonska enciklopedija”. Punë e
madhe. Pamfleti politik, që na e dhuruan “vëllezërit”, duam - s’duam ne, do të
përfundojë në Bibliotekën Popullore Universitare të Shkupit: “Shën Kliment
Ohridski”, ose nëpër shtëpitë e lexuesve të “vëllezërve” të Njerkës e
shqiptarë. Nuk më pengon kjo, dhe as që kam kohë e ndërmend të merrem në Ditën
e sotshme historike me një pamflet të këtillë teknefes që e polli mushka me
fletët e së cilës nesër torbeshët do të fshijnë bythën e shesin fara kungulli
nëpër qytet.
E
rëndësishme është se, më pengon Vetëvetja. Politizimi katastrofal i arsimit
shqiptar dhe kulturës shqiptare. Fatkeqësisht, e kemi nën nivelin e pas kohës
së Luftës së Dytë Botërore. Ne nuk kemi ende në nivel arsim shqiptar evropian,
ne nuk kemi ende kulturë të arrirë shqiptare botërore. E në anën tjetër, kemi
kohë për të harxhuar energji për një pamflet politik mushke. Kohën e fundit,
edhe për zgjedhje lokale. Shqiptarët nuk duhet të tremben se, mezi më në fund u
bashkuan partitë politike maqedonase (VMRO-DPMNE dhe LSDM) për “rrëmbimin” e
komunave shqiptare: Kërçovën dhe Strugën. Shyqyr Zotit, erdhi dita që edhe këto
“parti politike rivale maqedonase” u bënë si gjithmonë bashkë, dalin krah për
krahu në zgjedhje lokale kundër shqiptarëve. Gjithë jetën mbetën të ndarë në
serb e bugllarë: edhe në kohën e Serbisë, edhe në kohën e Turqisë, edhe në
kohën e Gjermanisë, edhe në kohën e Jugosllavisë së shokut Tito, edhe në kohën
e IRJ të Maqedonisë. Vetëmse, kur janë në pyetje shqiptarët që kanë zbritur nga
mali, ato bëhen bashkë këmbekokë si një parti politike. Historikisht, kjo do të
thotë: shqiptarët vazhdojnë të jenë Buba pas dere për partitë politike
“maqedonase”, që edhe në ditën e sotshme nuk e dinë se ku e kanë kokën e ku
bythën.
“Analistët”
e Oborrit shesin plot “mend”, përpiqen t’i hapin rrugë për në Evropë këtij
shteti artificial të Shokut Tito në mes të Ballkanit. Që, është bërë si gozhda
e Nastradin Hoxhës ngulur në mur, kur e ka shitur Shtëpinë. Anekdotën e
Nastradin Hoxhës besoj se e dini, nuk ka nevojë në këtë shkrim profetik të ju
marrë kohë. I madhë e i vogël thonë: Partitë politike shqiptare duhet të
bashkohen në këto zgjedhje lokale, shkaku, se: i humbëm Strugën dhe Kërçovën.
Gabim i madh. Partitë politike shqiptare nuk duhet të bashkohen në këto
zgjedhje lokale, le t’i masin kush si di dhe si mundet forcat politike duke u
përçarë copë-copë deri në varr. Përmëtepër, nuk e di pse çojnë kaq shumë inatë,
pluhur e tym politik, kur në Kërçovë edhe kandidati tjetër “maqedonas” është me
prejardhje shqiptare nga një fshat i malësisë. Faleminderit, duhet thënë
partive politike të “bashkuara maqedonase”. Njohuri të sakta nuk kam me
kandidatin për kryetar komune nga Struga. Me siguri, edhe ai është me
prejardhje shqiptare. Vështirë është në këtë Maqedoni të Shokut Tito, sot të
gjejsh ndonjë maqedonas të pastër për farë nga gjaku. Shumica janë me
prejardhje bullgare, serbe, vllehe, turke e ndonjëri edhe shqiptare. Burra e
gra, mos u zini kot për zgjedhjet lokale, turruni e ua jepni me të dyja duart
votat e lira demokratike edhe kandidatëve të tjerë të partive politike
kundërshtare “armike”, edhe ato janë shqiptarë. Energjinë politike mos e
harxhoni kot, kur pas dere i kemi zgjedhjet parlamentare. Koha është, këtu t’i
masim forcat me palën tjetër kundërshtare politike “maqedonase”. Tjetër punë
është ajo se, kandidatët e partive politike “maqedonase”, nuk janë të fesë
myslimane, po të asaj ortodokse. E gjithë kjo, shumë pak rëndësi ka në këto
zgjedhje lokale. Kryetari i komunës së Kërçovës, patjetër në mos sot, nesër do
të jetë shqiptar. E, tashti i cilës partie politike: BDI, apo i kualicionit
VMRO-DPMNE - LSDM, shumë pak ka rëndësi në Ditën e sotshme historike.
O
shqiptarë, mjaftë më pavetëdije punuat e luftuat për armiqtë historik! Shtetin
e shokut Tito, që pas Luftës së Dytë Botërore e polli pas mullarit me barë
Jugosllavija e sot e përkundin serbët e
bullgarët në djep me ninulla shoveniste - nacionaliste. Popullin artificial
pakicë të prodhuar nga shqiptarët, bullgarët, serbët, vllehët, turqit e romët.
E ktheni kokën pas një herë edhe për shqiptarët, popullin shumicë në këtë vënd,
që me plot arsye u takon të udhëheqin me Qeverinë e Shtetit. Pse jo, le t’u
kërkojnë shqiptarëve një herë edhe “vëllezërit” e Njerkës gjuhë amtare,
shkolla, flamur, Universitet, Akademi të shkencave e të drejta kombëtare. Veten
le ta provojë edhe ky popull artificial në rolin e lypsit te Ura e Gurit. I
bindur jam se, shqiptarët do t’ua jepnin me të dyja duart të gjitha këto të
drejta kombëtare. E nesër?! Nesër, shohim e bisedojmë në Kuvendin shqiptar të
Maqedonisë se, sa banorë të “vëllezërve” të Njerkës do të ketë ky shtet
multietnik, që me këmbëngulje duam ta ndërtojmë ne shqiptarët. Edhe njëherë
them: ktheni kokën, shikoni prapa në lëmë!
Arsimin e keni në gjendje katastrofale, me pak shpirt nëpër shkolla.
Ende nuk keni shkolla fillore. Planprograme. Tekste shkollore. Lektyra
shkollore. Abetare.
E këndej,
ia futni pordhë politike në mes të ditës në qiellin e kaltërt me diell mbi kokë
kundër enciklopedisë të “vëllezërve” të Njerkës. Përgëzime, në një “Mbrëmje
Gala”: “Milingona e artë” (ku ka milingonë të artë?!...), Puntormadhja bashkë
me “Nova Godinën” në një juri “profesionale”, mes çmimeve politike
parazgjedhore lokale, Çmimin e artë të karrierës ia japin edhe DoktorZiut.
Urime! Gojën plot e them: ju jeni edhe kundër fëmijëve të juaj në bangat
shkollore. Vite me radhë i keni lënë pa lokale shkollore. I keni lënë edhe pa
mësuesë. E them këtë se, më ka ardhë më deri në fyt. E kam vjellë ushqimin
(bukën). E kam vjellë “politikën madhore”. I kam vjellë edhe zorrët. Dhe, nuk
kam më çka të vjellë, nxjerr jashtë nga barku për në hale pas Shtëpie.
Poezinë,
jo nuk e vjellë. Edhe librat e Rilindasëve. Pamarrë parasysh se, çka do të bëni
ju si politikanë “evropian” me historinë shqiptare. Kërkesës së Qeverisë turke
për ta ndryshuar, “pastruar nga ofendimet historike shkencore”. E di,
politkanët duan t’i vjellë edhe këto pasuri e dhunti të Zotit, po ja që unë nuk
dua t’i vjellë. Unë e vjellë politikën e tyre teknefese “madhore”. Unë i vjellë
argatët e tyre trusakatë brez pas berzi. Dhe, unë i vjell me gjithë zorrë
spiunët e tyre shekullorë. Pse, do të thoni ju si lexues?!
Nuk ka
problem, edhe këtë fshehtësi do t’ua rrëfej si shkrimtar. Vetëmse, nesër nuk
dua të më ankoheni te partitë politike “shqiptare”. Nëna e juaj Njerkë. Shkaku, ngase: Nëna juaj
Njerkë, nuk u jep tambël si Nëna e juaj e vërtetë. Djepin nuk di ta përkund me
ninulla shqiptare deri në mëngjes. Nuk ju merr në gji si Nënë shqiptare.
Punemadhe,
do të thoni ju burrat e mejdanit me brekët nëpër këmbë. Nuk është ashtu, lexues
i nderuar. Nuk është njësoj të pish tëmbël te
Njerka dhe të thithish gji nga Nëna shqiptare. E them këtë se, thirrem
dhe u besoj ligjeve të Natyrës. Vërtetë, është e përkryer kjo filosofi
natyrore. Kot mundohemi ne artistët me këmbëngulje t’i bëjmë konkurencë
filosofike. Natyra është ajo, që momentalisht është e pakalueshme me kryevepra.
Nesër nuk dihet, del ndonjë burrë nëne dhe e kalon edhe Nënën Natyrë.
Fatkeqësi,
kombëtare, ë?! Partitë politike, nesër kush do t’i marrë në gji?! Kush do t’i
përkund në djep?! Kush do t’u jap tagji?! Kush do t’i nxjerrë në rrugë çdo
katër vjet në zgjedhjet komunale e Parlamentare?! Tymeflakë, në emër të
popullit do të nxjerrin nga goja për “fitore” e pushtet. Zërin do ta ngrejnë
lartë nëpër fushata zgjedhore për Gjuhë shqipe. Universitet shqiptar. Akademi
shqiptare. Shqipëri Etnike. Punemadhe. Edhe kësaj radhe le t’u jap Njerka gji
me shtamba. Vetëmse, një gjë duhet ta pranojnë: janë kopila. Kopila edhe do të
vdesin brez pas brezi, hyjnë në varre si kopila. Profetike, ë?!
Kopilat,
dihet e kanë Njerkën. Dhe, Babën e rrejshëm. Vetëm, nuk e kanë tambëlin e Nanës.
Gjirin, që edhe të vdekurin e çon nga varri. Tambëli i Nanës është jeta.
Shpirti. Gjaku që ecën nëpër damarë. Lufta që e bëjmë ne shqiptarët nëpër
shekuj brez pas baezi për liri. Edhe, në doni të ju flas, shkruaj marrëzira:
Mjerimi. Po, kur do të ju dalë gjumi shekullor, ngrisni zërin si kaçakë mali
për Shtet shqiptar?!
Nesër.
Ose, pasnesër?! Vonë. E them këtë se, nesër më do të keni vdekur, gërhisni në
varr. Ndodhë, të sharroni shelgje nëpër livadhe. Ndonjëri, ndoshta do të bëjë
edhe çerepë. Saç me shpuzë nuk do të keni ta piqni bukën në mes të odës. Saç me
shpuzë.
O Imzot,
edhe kësaj radhe mos ua merr për të madhe! Nuk shohin me sy. Nuk dëgjojnë me
veshë. Nuk dinë me tru. Ua ke dhënë sytë, po nuk i shohin shenjat e Dritës. Ua
ke dhënë veshët, po nuk e dëgjojnë lodrën matanë Kodrës. Ua ke dhënë kokën, po
nuk e kanë në qafë në këto vrapime maratonike.
Halli?!
Edhe një lutje: ua kthe në kokë! Në mes të Shkupit nuk kam vend si shkrimtar
rehat ku të pi as edhe një kafe. Rrugët e Bit- Pazarit janë të bllokuara me
“besimtarë mysliman” me gjithë këto xhami në Çarshi të Shkupit e nëpër katunde
me dy e katër minare që i luten Allahut në mes të sokakut me këmbët dhe trutë
në legen e bythët në hava. Në shërbim të kujt është ky bërllok mysliman
“shqiptar”, që vendin e ka në xhami e jo në rrugë t’i lutet Allahut?! Amani,
mos më thuani se është në shërbim të Xhamisë Shqiptare! O Imzot, sa i lumtur do
të isha që ky “xhematë” mes sokaqeve të Bit-Pazarit të faleshte e luteshte për
shkolla shqiptare. Matanë, te këmbët e Urës Gurit më presin misionarët grek
(Metropolitë të Beogradit). Përkarshi, Olimbia Ilire me gratë e bukura e
fëmijët në gji duke u dhënë tambël. Filipi i Maqedonisë u bënë roje duke i
përshëndetur me grusht si xhaxhi Enver me shpatën në brez. Aleksandri i Madh me
shpatën në dorë e ka shaluar kalin për luftë matanë Vardarit. Mëshirë, o Zot!
Nuk e bëjnë këtë se duan, po nuk dinë. Patjetër, duhet dikushi t’u pri në ballë. Rrok për dore. Tjetër është
ajo se, këtij populli i prinë në ballë gjysmanalfabetët e partive politike e
fetare. Edhe një herë ju lutem në emër të Krishtit e Muhamedit, mos e merrni më
qafë dhe fajësoni popullin shqiptar në këtë jetë e në atë jetë, rrëzë Kalasë
Dardane!...
Dënimi
duhet vuajtur gjithësesi, dëgjova një zë nga qielli. Edhe një rrufe në qiell të
hapur mbi lisa. Rrufeja, kurrë nuk ka shti në ferra. Pajtohem. Vetëmse, nuk i
dorëzoj armët e mejdanit. Atëherë, së paku le të jetë sa më i lehtë dënimi
historik, pa dhimbje. Nëse është nevoja le të digjemi në zjarr të Xhehnemit!
Njëherë e përgjithmonë t’i lajmë mëkatet si popull i zgjedhur nga Zoti, që me
siguri edhe ai ka prejardhje shqiptare.
Jo,
përsëri bërtiti zëri nga qielli. Juve si popull shqiptar, u ka nemur Turku. E
nama, përderisa të zë vend fluturon në qiell e tokë. Fatkeqësisht, kësaj radhe
zbriti në tokë, në mesin e shqiptarëve. Këmbëkryq u ulë edhe në xhami. Hoxha
thirri në minare.
Ndihmë!
Ndihmë, o Zoti Madh! Na shpëto edhe kësaj radhe nga robëria pesqindvjeçare
anadollake! Asimilimi. Ti e di se ne më nuk kemi të lindim edhe një Skënderbe,
që të na çlirojë nga halldupët, heqi prangat e robërisë. E patëm një, po edhe
këtë duan të na e marrin “vëllezërit” e Njerkës. U kemi dhënë mjaftë. Po, këto
siç duket e kanë barkun e madh tinar. Thesit nuk janë duke ia lidhur grykën.
Përmëkeq, e kanë një thes të grisur me arna. Specat u bien udhës. Patlixhanat.
Edhe, patatet e kalbura…
Mëshirë,
o Zot! Ecin rrugës e flasin jerm. Ndonjëri ka përmirë edhe në sofër të
xhindeve. Sokaqeve të Bit-Pazarit flet vetmevete marrëzira. Babashehu i fry në
Tyrbe. Hoxha kot përpiqet t’ia këthejë në kokë me një hajmali për qafe.
Përsëri, ai pas “namazit” nga xhamia delë në protesta politike me “organizatorë
të fshehtë” në rrugë. Nuk e zënë magjitë, xhindet e kanë në dorë. Natë për natë
e hudhin dorë më dorë mbi çatia. Majë lisave. Nuk e dinë ku e kanë bythën e ku
kokën. Përmëtepër, Hoxha i Allahut kur më sheh mua i pari që zbres nga autobusi
dhe dua ta kalojë rrugën në vizat e bardha, më ikë dhe futet te dyqani i një
vëllai të një partie politike me kokën e bythën në grazhd. E sa di unë, bota
përparimtare do kokë e jo bythë të ngritura në hava nëpër Bit-Pazar.
Zoti
Madh, siç duket është me ne shqiptarët, po shqiptarët nuk janë me Zotin.
Rrufeja nuk shti në ferra. Shqiptarët kanë shumë ferra nëpër oborr, përpara Shtëpisë.
Fat, që ferra kanë edhe “vëllezërit” e Njerkës me qerre. E pak lisa rreth Lëmës
e Livadhit. Fitorja është e atij që e ka Rrapin në mes të Livadhit me lisat
kokë më kokë. Armën e luftës që e ka varë në një degë lisi. Dhe, e ka lidhur
gjokun pullali nën hije.
Bashkimin
e partive politike shqiptare, mund ta bëjë vetëm populli shqiptar. Kryetarët e
komunave shqiptare t’i zgjedhë me votën e lirë demokratike. Edhe atë, pa
bashkimin e partive politike shqiptare në këto zgjedhje vendimtare lokale.
Tekefundit, kushdoqoftë kryetar i Kërçovës dhe Strugës, ato kanë qenë dhe janë
komuna shqiptare.
Histori
më vete është ajo, se: Maqedonia është një gozhdë e ndryshkur të cilën e ka
ngulur në mur Nastradin Hoxha për ta varë setren kur e ka shitur Shtëpinë...