Cikël poetik nga Shaban Cakolli

Shaban Cakolli,  u lind në Krilevë të Dardanës. Shkollën fillore e kreu në vendlindje,  të mesmen në Dardanë,  kurse studimet në Univerzitetin e Prishtinës. Nga mosha fëmijërore u frymëzua për shkrime,  kulturë dhe veprimtari kombëtare. Si i ri punonte me rininë e fshatit në grupe letrare,  ku nxirrte gazeta të murit. Me shkrime dhe kulturë vazhdoi edhe në shkollimin e mesëm dhe univerzitar. Ka botuar shkrime në poezi,  prozë dhe publicistikë në gjitha gazetat që botoheshin atë botë në Kosovë,  ku edhe tani boton në gazetat dhe revistat që botohën në diasporë e Kosovë.

Ka udhëhequr jetën kulturore në vendlindje dhe mërgatë. Në Gladbeck ishte sekretar i SHKA "Aleksandër Moisiu" në kryesinë e Bashkimit të Intelektualëve Shqiptar në Mërgim(BISHM),  është në Kryesinë e Lidhjes së Shkrimtarëve Artistëve dhe Krijuesve Shqiptar në Gjermani LSHAKSH.Ka botuar në gjuhën shqipe,  gjermane dhe turke. Është i përfshirë në 18 antologji në gjuhën shqipe,  një gjermane në mërgim dhe Kosovë.

Ka botuar:

"TOKË DARDANE"

"LOTI I ATDHEUT"

"DETI I QIELLIT"

"KRISMA E FJALËS"

"AGSHOLI"

Përkohësisht është me banim në Gjermani.

CIKËL POETIK

Motivi erotik është trajtuar me nje permbledhje të tërë vjershash me titullin e përbashkët per dashurine, edhe nga poet tane bashkohes. Lirikën e dashurisë e kishin lëvruar edhe bejtexhinjtë,  por kohen tane e shte ngritur në një nivel artistik të ri.

Poetet tane i vargeruan bukurisë së vashës,  para së cilës mrekulloheshin dhe shprehnin ndjenjat. e ndezura atë si shfaqje të përsosmërisë njerëzore,  të harmonisë dhe bukurisë hyjnore.

Poetet apo vjeshëtorët e asaj kohe vargëronin më shumë vuajtjet që sjell dashuria,  sesa gëzimet e saj. Në këto ndjenja,  zbulohet një zemër shumë e ndjeshme dhe mbi të gjitha,  shumë njerëzore. Dashuria për poetin është gjithmonë një ndjenjë e lartë,  fisnike dhe e pastër.

Në ciklin "TË DUA" dikur kam shprehur ndjenjat e mia shpirterore rreth te bukures, te shenjetes, dashurise nje ndjenje te larte fisnike dhe te paster.Ishte atebote nje kohe e pakohe, kohe vuajtejesh, shtypjesh e perndjekjesh, Kohe kur nuk kishim

kohe per dashuri edhe pse e ndjenim.Ne vitet e 80-ta, ne nje fletore, pata shkruar nje mori poezishe per dashurine, ashtu thjesht me mbeten ne nje fletore pune, pa shtypur, pa botuar.Me pas linden kohe shtypjesh e perndjekjesh, ku fati im i keq ishte

rruga e mergimit.Pasoi nje kohe e gjate ne mergim, edhe pse nga shkrimet nuk u ndava kurre as ne mergim, mergimi na imponoj tjera tema, mallin, vuajtejen, kurbetin, dashurine per atdheun.....Me pas te ne lindi lufta, e cila mori dhe shkaterroj çdo gje me to edhe krijimtarine time. Kohe me pare isha ne vendlindje, duke bere disa hulumtime, fatbardhesisht krejt çka munda të gjejë nga krijimtaria ime kishte shpëtuar dikund në një qoshe ky cikël poezishë për dashurinë "TË DUA": Ashtu si është përshkruar

viteve 80-ta, pas asnjë ndryshim, po ia dërgoj redaksisë dhe vet ajo të vendos nëse i boton apo jo. Nëse këto botohen, mund të i ruaj në kujtesën time, si kujtim i së kaluarës, të një rinie pa rini.

Autori

 

TË DUA"-CIKËL POETIK PËR DASHURINË

 

PËRSE MË IKE

 

Më ike o mike

në mëngjezin e vjeshtës

më le

me hirin e mallit

të ruaj atë gacë të fshehur

të dashurisë.

 

Mbeta në udhëkryq

të dashurisë

me sy kah qielli

duke pritur

pikat e lotëve të tu

që do t´i sjellin

retë e kësaj vjeshte

 

TË DUA

 

Ty Lejdina

nëpër vargje

desha të të puth

në faqe.

 

Krejt rastësisht

diku t´kam pa

e jam bërë si i rënë n´bela,

as nuk kam sukses në punë,

as tërë natën nuk bëjë gjumë.

 

Pse si ndërroj bota ndodhitë?

Sikur t´lindnim për një ditë!

Por e pata një fat tjetër

ti më e re, unë më i vjetër.

 

Mosha s´njeh kufij t´dashurisë

zemra s´ka sinjal t´pleqërisë

dhe po t´mos mundje me lëvizë

kurrë për jetë s´t´kisha braktisë.

 

MBRËMË

 

Mbrëmë më qove letër

s´munda ta lexoj

më ra loti në te

dhe ma trubulloj.

Çka munda t´dalloja

dy zemra të ngrira

njëra ishte e jotja

tjetra ishte imja.

 

FTESË

 

Ai ndërrojmë rolet

veq mallin ta shymim

unë po vi n´vend tëndin

ti eja n´vend timin.

 

Ti varurpër mua

unë varur për ty

dy zemra t´bashkuara

bëjnë botë pa kufij.

 

Mos u dëmto ti

po dëmtohem unë

do shuhem për ty

se të dua shumë.

 

Të prek krahët tu

si flatra pëllumbi

më s´është me rëndësi

le të më vjen dhe fundi.

 

Vetëm botën tënde

dua të ta njoh

unë po bie viktimë

ti kthehu jeto.

 

DIKU LARG

 

Ti në atë skaj

unë në këtë skaj

zemrat epshin

nuk e ndajnë

jeta qenka sulm i madh

oh e oh, e vaj e vaj...

 

UNË JAM MBUROJA JOTE

 

Roje i bëhem

lotit tënd

të mos tapikoj

fytyrën

Dritë i bëhem fytyrës tënde

mos përdor pasqyrën.

 

Do të bëjë vend n´zemrën time

mërgimtar i vjetër

sakrificë nuk pyes për çmime

 

s´dua të shoh n´krah tjetër

 

Kam rënë në hall

 

Në zemrën time

vlon një mall

të më thuash

veç atë fjalë

ti mbyllesh

bëhesh dry

e unë vuaj

për ty....

 

JAM SHUMË LARG

 

Endem e rrëpatëm

natën nuk bëj gjumë

tue menduar për ty

se të dua shumë.

 

Zemra më dëfton

se do të jemi bashkë

qdo çast më kujton

se duhet me t´dashtë.

 

Jam larg prej teje

shumë larg jam

por në zemrën tënde

nuk e di ku jam.

 

Ti në zemrën time

qëndron natë e ditë

dashuria jote

më prekë në qdo ind

 

VETËM TI MË VRET

 

Rrufe prej qielli që godet

as stuhi dhe as tërmet

nuk frigohem që më vret

as puna s´më tretë

as lodhëja s´më mundon

as plaga s´më dëmton

as nata pa fjetë

asnjë shtërngatë në jetë

vetëm ti më vret.

 

SOT

 

Si ndihem sot

s´mund e përshkruaj dot

po të u desh ujëvara

kam një lum me lot.

 

Sot

dhe që nga sot

mëngjez për mëngjez

do të derdhi lot

dhe ngapak do vdes.

 

Qdo forcë që e pata

këtë mëngjez e këputa

më fal mikja ime

Më në fund të humba!...

 

SHEGË E ËMBËL

 

Porta të mëdhaja

kurrë s´kam dashtë

në to fati më ka përplasë

anë për anë globit i rashë

shoqen tënde kund se pashë

Këndej s´kam ardhë

se kisha halle

ç´paskan lindë nënat shqiptare

cila rreze ty të ka pjekë

moj e bukura e ëmbëla shegë

A je shegë ti, a je njeri

a mos je produkt sheqeri?

Mos je rritë ndokund n´Dardhishtë

bukur të rrin shkëlqimi syshë

E kam pas zemren me dry

ku e gjete ti atë shkathësi

në portë t´zemrës ti më ke hy

si tinëzare, ike shpejt

e lëndove si me shigjetë

tani zemra po dënesë

ja shkëpute ti njëren pjesë

dhe pa te ndihet e huaj

ti i thua më prit me muaj

lëngon zemra, thotë po vuaj

muaj , muaj,  shkon dhe viti

mos vono se s´mund të priti

ti pa mua dhe unë pa ty

lumturinë e mbyllim n´dry.

 

ETJE

 

Tërë ditën punova

tërë natën nuk fjeta

në ty kur mendova

se ç´më mori etja.

Krojeve të burimit

sa shumë piva ujë

në mes flakërave dhe tymit

etjen s´mund ta shuaj

Se ç´më pyeti vasha

ç´digjesh kështu aman

se më mori etja

për burimin tënd.

 

DUA TË DEHEM SONTE

 

Dua të dehem sonte

në ndërrimin e vitit

të i shëroj plagët

në thellësinë e shpirtit

thesaret e botës

asgjë s´janë për mua

dua veq të dehem

në buzët e tua.

 

NËN SHIUN E GUSHTIT

 

Në një natë me shi

në atë muajin gusht

na i prenin petkat

që na binin ngusht.

Nuk kishim ombrella

zemra në zemër strukë

ne na ndau rrufeja

deshi me na zhdukë

Mua më dhanë një rrugë

ty të futën në mugë

nga ai gusht mallkimi

më nuk jemi dukë

Po të mori malli

të e shohish atë shi

eja se e gjenë

në dy sytë e mi.

 

S´DI SI TË THEM

 

Dua të të them yll

dua të të them hënë

atje më dukesh lart

dua të të kem pranë.

Dua të të them mollë

e ëmbël fryt i pemës

nuk mund të shoh në trung

dua të kem pranë zemrës.

S´di si të thërras

kam qindra emërtime

nuk dua të lë pas

je portë e zemrës time.

 

NË KUJTESË

 

Kur duhen dy zemra

nuk njohin largësi

herë futen në këngë

herë në poezi

ti ëndërron për mua

unë ëndërroj për ty

dy zemra t´bashkuara

bëjnë botë pa kufij.

Saherë të kujtoj

mbrëmje e agim

në zemër të ngroh

hyn në vargun tim

lexoj ti këto vargje

dhe mirë i kupto

unë të them të dua

ti mos thuaj jo...

 

ME TY

 

Një breshëri tërmetesh

dridhin shtratin tim

më troket një ëndërr

më thërret në takim

Në takimin tonë

udhërrëfyesja je ti

hapat ti numëroj

ndritë sikur shkëndijë

të përcjell me ëndëje

hiq pa përtesë

herë më end bulevardeve

herë dalim në kreshtë

më e madhja kujtesë.

Kështu rrugëtoi me ëndërra

me ty përçdo natë

herë dalim n´Prishtinë

herë dalim n´Çabrat.

për zgjedhje të titujve

ndjekim poezinë

në Hotel pesë yjesh

e ngrisim dollinë

më vardisen tjera

rreth meje mbërthejnë

veq teje lëvizje tjera

nuk dua të ndjejë

pas teje do jam

në flakën e zjarrit

vetëm të kem pranë

ja thyajm qafën mallit

desha në këtë çast

të sillem vërdallë

herë të puth në faqe

herë të puthë në ballë

o malli im zjarrë.

Ëndërra më sodiset

me muaj e vjet

mbyllja portën ëndërres

ktheje në realitet.

 

DASHURI E VRARË

 

Falma ngrohtësinë

vetëm dhe një herë

të kujtoi rininë

që na e patën prerë

loti nga qepalla

buza përmbi buzë

ngrohë ditët e vrara

të djegura si shpuzë.