Xhevahir Cirongu: Kitara mbi barakë

Poezi: Xhevahir Cirongu

Kitara mbi barakë

Atje, flladi i erës së detit lëkundëte

Gjethet e pishave hijerënda,

Nga drurët me ngjyrë të hirtë

Në kënetën me bar zhukë, ndërtuar baraka.

Përtej atyre ishte  vezullimi i detit

Në gjol bretkosat këndonin këngën e tyre,

Ndërsa atje mbi barakën e vjetër

Kitara në heshtje shkruante pentagramin e saj.

Simfonia e tingujve,dëgjohen brenda strehës

Kur pikat e shiut vjeshtak i lagnin trupin,

Erërat e çmendura fryjnë e ndalin aty

Pastaj,gjethet e zverdhura kitarën e puthnin.

Atje, mbi barakën e vjetër një kitarë

Qëndron shtrirë e vështron qiellin,

Ashtu në heshtje, me sy të përdalë

Yjet numëron,s’është më e gjallë.

Ndjellëzeza marrëzi u shfaq tek ajo barakë

Dikush gjuajti me çifte mbi kitarë,

Saçmat u derdhën, në trup hapën plagë

Nga kjo ditë atë e gjen vetëm duke qarë.

Pentagrami i heshtur së kitarës

Në barakën e vjetër,mbi çati qëndron,

Vesa e kripur mëngjeseve plagët i mjekon

Ndërsa mbi tela natën Korbi shpend,

Këngën e dhimbjes asaj i këndon.