Puntorie Ziba: Një ditë në Nju Jork

Puntorie Ziba

Një ditë në Nju Jork

Mirëmëngjesi, Nju Jork hijerëndë!

Katër stinët që shkojnë vërdallë

brenda ditës tënde,

shiu që rigon si vesë bari

fjollëzat e borës

që sertnohen para se të mbulojnë hirin tënd

dhe gjerbin ajër romantikësh,

nuk mahniten fijezat e shpirtit tim.

... E furishmja erë

t'i kris qelqet e dritareve të mëdha,

fshin gjurmët e ajërta të shputave të bëra pis

dhe mban iso me zhurmën e fishkëllimës së trenave.

Nju Jork hijerëndë,

unë brenda hirit tënd të trëndafiltë

eci me sy të ndezur

trotuareve,

mbi gjurmët e Sylvia Plath,

si çupëlinë e trembur

futem në ankth

nga kjo bukuri e hirtë

që e kërcënojnë të katër stinët

brenda një muzgu.

Lulegjethet e tua

dridhen nga mnera

si gurbetqarët e mi,

nga koloriti sterrë

i Atlantikut gojë çaraveshur.

Nju Jork, Nju Jork,

nuk ka rëndësi

që unë jam një grimcëz në sytë e tu,

e ti një livadh i trendafiltë

në sytë e mi të azurtë,

që nuk ndalojnë së përndjekuri

udhët e tua deri në apogje.